Mijn Geboorteverhaal van Noach

Ik was al enkele maanden zwanger en ging zoals bij Naomi, men eerste kindje, gewoon zoals iedereen (dacht ik ) naar de gynaecoloog. Omdat ik onder veel stress stond en verschillende ongemakken ervaarde, hiermee weinig of geen steun kreeg bij mijn gynaecoloog, stelde een vriendin mij voor om langs “het geboortehuis” te gaan. Zij was vol lof over de begeleiding die ze had gekregen van Els. Na lang overwegen heb ik de stap gezet. Mijn eerste contact was met Leentje en het voelde alsof er een last van mijn schouders viel. Dit voelde zo goed, er werd echt geluisterd en tijd gemaakt voor mij. Ik besloot onmiddellijk dat ik ging bevallen in het geboortehuis. Al gauw leerde ik ook Els en Nathalie kennen die mij verder gingen begeleiden. (Mijn uitgerekende bevallingsdatum viel tijdens Leentje haar verlof).
Mijn omgeving en partner Emlyn stonden eerst nogal sceptisch tegenover deze alternatieve manier van bevallen. Maar mijn besluit stond vast. Ik volgde mijn hart en wist dat het goed zou komen. Ik wilde deze zwangerschap echt anders ervaren en mijn kind een mooie start geven. En dit alles onder begeleiding van een team van Supervrouwen. Fantastisch toch!
Samen met Emlyn volgde ik ook de zwangerschapscursus bij Leentje, een super leuke ervaring om dit als koppel te doen. Emlyn volgde hierdoor snel mijn visie en samen begonnen we aan dit avontuur.
De laatste twee maanden was niet gemakkelijk maar met genoeg rust heb ik het gehaald. Ik was uitgerekend voor 31 juli maar Noach besloot om wat vroeger te komen. Ik vond het niet erg want ik stond letterlijk op ontploffen. Volgens Els was het een grote baby met al een geboortegewicht over drie kilogram dus ik had er alle vertrouwen in toen mijn water brak de avond van 16 juli. Ik besloot nog wat te rusten en af te wachten wat de nacht ons zou brengen. Uiteraard stuurde ik al een sms naar het geboortehuis zodat die ook op de hoogte waren.
De nacht was lang en ik was te opgewonden om echt te kunnen slapen , ik had wat druppels scharlei (etherische olie) op men kussen gedaan en hierdoor ben ik toch even weg geweest. Ik had me tijdens men zwangerschap een beetje verdiept in het gebruik van etherische oliën en had een massageolie samengesteld die Emlyn dan tijdens de arbeid mocht inmasseren.
Dit in combinatie met de door Els voorgeschreven homeopathische druppels, de vrouwmantelthee en Teunisbloem die ik al even innam voelde ik me voorbereid op wat er ging komen. Nathalie stond dat weekend van wacht en kwam de volgende morgen langs om al eens te polsen. Ik had toen weeën om de tien minuten maar nog draaglijk. Ik had voor die dag nog een afspraak gemaakt voor een shiatsu-behandeling en na overleg met Nathalie besloten we om die toch nog mee te pikken. Dit zou het geboorteproces zeker stimuleren. Zo gezegd zo gedaan, toen ik terug thuis was van men shiatsu-behandeling begonnen men weeën toch wat pittiger en sneller te komen. Nathalie en Emlyn stelde voor om toch maar zachtjes te vertrekken naar het geboortehuis en dus hop waren we weg. Daar aangekomen rond 12.00 u ging het eigenlijk allemaal redelijk snel. Emlyn was de papieren voor de aangifte van de geboorte vergeten en moest nog even vlug overentweer. Van het inmasseren van men speciaal “zelfgemaakte” massage olie is dus niet veel in huis gekomen. Dat het zo snel ging gaan dat had niemand verwacht, ik was dan ook heel blij toen hij terug was. Ik wist van het begin dat ik graag in bad wilde bevallen maar bijna was hier geen tijd meer voor. Toen dan het bad dan eindelijk vol genoeg was dat ik er in mocht, had ik naar mijn gevoel al een paar zeer pijnlijke weeën opgevangen. Ik ben de details van hoeveel centimeter ontsluiting vergeten, enkel dat het zeer pijnlijk maar vlot vooruit ging. Els was er toen ook bijgekomen en ik moet eerlijk toegeven dat vanaf dan alles redelijk wazig en pijnlijk werd. De rustige stem van Els was daar die mij geruststelde en vertelde dat ik zeer snel mijn baby zou kunnen vasthouden. Terwijl ik geluiden produceerde die hoorbaar waren voor heel het straat denk ik , checkte Nathalie hoe het met Noach ging, die had helemaal van niks last en was de rust zelve. Ik kon zelf niet geloven dat het allemaal zo snel ging en durfde niet goed te persen. Ik veranderde van houding en begon toch wat te panikeren, toen de stem van Els wat strenger werd wist ik dat ik MOEST doorzetten , en jawel floep daar was je. Wat een zalig gevoel, ongelooflijk! PTL. Het was toen 13:31 u.
Eindelijk lag je in mijn armen, ik was zo blij, dit was exact hoe ik het mij had voorgesteld. Na een poosje samen genieten( en serieus bekomen) in het bad mocht Noach bij zijn fiere papa en werd ik verzorgd. Tijdens het aanleggen bleek mijn zoon ook nog is een natuurtalent te zijn en hapte perfect aan. Mijn geluk kon niet op. We kregen een glaasje cava en iets te eten en probeerde te vatten wat er net allemaal gebeurd was. Wat een ervaring en wat een fantastische begeleiding. Die zelfde avond waren we al terug thuis. (de rit naar huis voelde heel surreëel ).
Achteraf bekeken had ik beter nog een nachtje in het geboortehuis gebleven ,en de rest van de wereld nog even buiten gelaten.
Aan alle toekomstige mama’s die in het geboortehuis willen bevallen, zeker doen, maar neem je tijd om nog even te bekomen en te genieten van de goede zorgen in het geboortehuis.
Els en Nathalie, zonder jullie had ik het niet gekund , maar ik wist dat ik op jullie kon rekenen. Voelde mij elk moment van de rit gesteund en veilig in jullie handen.
Ook de weken erna die niet gemakkelijk waren, kon ik op jullie kennis en ervaring terugvallen.