Lieve Lionel,

Jouw bevallingsverhaal begint ergens eind december. Voor je broer hebben we lang en uitgebreid geduld leren oefenen. Aan jou moesten we nog maar denken en je was er, in mama’s buik. Super dankbaar startte mijn zorgeloze zwangerschap waarin ik dagelijks dankbaar was voor mijn fitte, zwangere lijf. Ik ben letterlijk en figuurlijk door de zwangerschap heen gedanst. Ecstatic Dance, de trouw van je tante Kathleen, dansfestijnen met ons tweetjes.

Woensdag 24 augustus. Zondag en maandag had ik al wel wat (voor)weeën en ook nu heb ik geregeld een pijnlijk gevoel in de onderbuik. Erg lastig, maar nog volgens mij nog geen echte weeën, want ik kan er nog gemakkelijk doorheen praten en min of meer doen wat ik gepland had. De voorbereiding voor jouw komst is net achter de rug, resten ons misschien nog enkele dagen of weken om uit te rusten en wat tijd voor mezelf te nemen.
Je papa en ik beslissen ons toch (ondanks de voorweeën) nog aan een avondje uit te wagen. We verwachten je pas echt rond 2 september en hoewel ik al meermaals gedacht heb “september gaan we niet meer halen”, lijkt een avondje weeën wegdansen op reggae me geen slecht idee. De enthousiaste bompa’s van TheCongos en Big Youth gaven er die avond op hun oude dag in het Rivierenhof nog een geweldige lap op. Van begin tot einde een dikke smile op hun (en ons) gezicht: onweerstaanbaar inspirerende levensenergie die alle aanwezigen van het openluchttheater minstens 5 extra levensjaren bezorgden. Blij dat we dit nog konden meepikken. En ook wel opgelucht aan het einde van het optreden dar mijn water niet gebroken was.

Na een onrustige nacht en een uitje met jouw grote broer naar een peuterspeelpunt, volgt een consultatie bij vroedvrouw Els in het gezelschap van jouw grote broer. Intussen heb ik echt last van de weeën. Ik ben emotioneel, gevoelig en “op”; door de slapeloze nachten met voorweeën en ben ook heel rusteloos. Els, Leentje en Nathalie, de vroedvrouwen van geboortehuis de Zon hebben naast een quasi perfect inschattingsvermogen van het gewicht van de baby (hun handen zijn nauwkeuriger dan de gynaecologische meetinstrumenten!) ook een gigantisch ontwikkelde intuïtie. Zowel Els als Leentje voelde die dag/nacht al een bevalling aankomen. En hoewel ze eigenlijk iemand anders in gedachten hadden, bedenkt Els nu dat ik het wel eens zou kunnen zijn vandaag …

Ik herinner me de bespreking van mijn geboorteplan met Els. Eén van de voordelen van thuis bevallen is dat je je eigen bevalsetting kan creëren. Ik wilde vooral contact met de natuur. Dichtbij het grote raam, met kijk op buiten. Els en ik droomden toen luidop over een zwoele zomeravond en buiten bevallen… Ik durfde er toen niet op te hopen. Nu 25 augutus, officieel de warmste dag van het jaar 2016 denk ik: “Wie weet … ?”

Omdat ik bij je grote broer ook al een vrij snelle bevalling had, neemt Els voor de zekerheid nog eens de instructies met me door voor het geval zij en Leentje er niet op tijd zouden bij zijn en ik alleen zou moeten bevallen. Ik onthoud vooral dat Els maar op 10 minuutjes rijden van bij me thuis woont.

16u15 we zijn terug thuis Terug thuis is jouw papa vandaag gelukkig vroeg thuis van het werk. Ik wil intussen eigenlijk liever niet dat hij nog van mijn zijde wijkt, maar koken zit er ook absoluut niet meer in. Nog snel iets afhalen. Halverwege mijn durum falafel besef ik: “oh help, dit gaat niet lang meer duren, ik moet bellen”.
18u42 Leentje neemt op en zegt dat ze net gedaan heeft met eten en meteen kan vertrekken. Van Kontich is het op dit uur van de dag wel wat afwachten hoe lang het zal duren. Ik moet even terugbellen als de weeën sneller komen. Vijf minuten later komen ze sneller en heviger met de minuut. Dat gaat hier nog spannend worden, denk ik tussen de weeën door, terwijl papa nog eens belt om te zeggen dat het effectief nogal dringend lijkt… Het ziet er in elk geval niet naar uit dat we nog tijd zullen hebben om jouw grote broer nog in bed te leggen. Je papa installeert wat matrassen en kussens in de tuin en zoekt in ijltempo mijn zakken met bevallingsmateriaal en zet op mijn aanwijzingen de soundtrack voor deze bevalling op: https://www.mixcloud.com/EstaPolyestaMeditationsDance/soulbathing-yin-mix-for-yogi-tunes-by-esta-august-2014/

19u10 Vroedvrouw Els komt aangesneld in onze tuin… opluchting bij zowel je mama als papa, we staan er niet meer alleen voor. Jouw grote broer daarentegen is allesbehalve opgelucht en begrijpt niet echt wat er aan het gebeuren is. Hij mag de doptone nog eens bedienen, iets wat hij die namiddag nog had gedaan, dat lijkt hem (en ook ons) gerust te stellen. Met jou gaat alles tip top.
Tussen de weeën door stel ik je grote broer gerust, kunnen we telkens een minuutje ofzo nog wat lachen en genieten van het zwoele zomerweer. Tijdens de weeën zoek ik steun in de schoot van je papa. Je grote broer is ongerust en we roepen hem dan ook zo vaak mogelijk bij ons.

19u25 Vroedvrouw Leentje komt ook aan. Terwijl zij de bevalling verder opvolgt, ontfermt Els zich over jouw grote broer. Ze komen geregeld kijken hoe mama het doet, maar gaan tussendoor wandelen in de tuin. Grote broer vertelt vroedvrouw Els volop over wat er allemaal te zien is in onze tuin.
20u: Het mag echt niet te lang meer duren, de weeën zijn zo heftig en volgen elkaar zo snel op dat ik me afvraag of ik dit wel ga volhouden. Net op het moment dat ik denk dat het niet meer gaat, krijg ik persdrang. Een beetje later breken de vliezen en nog even later kom jij, ter wereld gedragen door de aarde en de natuur rondom, onder de stille aanmoediging van het bos, papa, grote broer, Leentje en Els ter wereld.
20u16 Ik kan jou zelf oppakken en in de armen nemen terwijl jij je eerste huiltje laat horen. Geen zuchtje wind in de tuin, wel enkele zuchtjes van opluchting en verwondering …
Terwijl ik geniet van ons eerste momentje samen, nestelt grote broer zich op de schoot van papa, waar hij de eerste 20 minuten niet meer vanaf wijkt. Nadat ook de placenta geboren, uitgeklopt en doorgeknipt werd, komen papa en grote broer er weer bij zitten. Ik neem je grote broer zijn voeten vast en feliciteer hem: “wauw, je bent grote broer geworden”. Je ziet de spanning zo van hem afglijden: “mama leeft nog en aha, dat zat er dus in die buik!”
“Baby!”, zegt hij vol ontzag en bewondering. Niet alleen jij bent geboren, ook je grote broer weet zich geboren in een nieuwe rol: die van geïnteresseerde en trotse grote broer.

Helaas toch weer wat averij opgelopen toen jouw schouders naar buiten kwamen … Met dank aan de felle spotlight van Weymans Tuinkracht, kan zelfs dat buiten in de tuin gehecht worden. Intussen wissel jij wenen en je geboorte navertellen af met de borst zoeken. Na het hechten gaat iedereen naar binnen en blijven wij met zijn tweetjes nog eventjes nagenieten. Het is intussen donker geworden en ik kan alleen maar denken “wauw”… “wauw, wauw, wauw”.

Tien minuutjes later gaan ook wij naar binnen. Voor je gewogen en gemeten wordt is er tijd voor een gezinsmomentje met ons vieren. Terwijl jij mijn linkerborst uitprobeert, geef ik met mijn rechterhand grote broer de fles. Hoog bedtijd voor hem… Tijd om te verwerken en te bekomen voor ons…
Wauw, wauw, wauw.

Ik schrijf dit verhaal, niet alleen om andere te inspireren of te bedanken. Maar ook omdat ik zo, zo, zo ongelooflijk dankbaar ben dat ik hier nu, op jouw uitgerekende datum, in het zonnetje in onze tuin, op 3 meter van waar jij ter wereld kwam, jouw bevallingsverhaal kan schrijven. Lieve Lionel, ik kon voor jou geen mooiere start wensen!