Het geboorteverhaal van ons dochtertje Marit startte begin maart 2016. Na 3 verse ICSI-pogingen werden er twee ingevroren embryootjes teruggeplaatst. Het was de eerste keer dat we extra embryos hadden. Na drie pittige hormonenbehandelingen was deze extra poging mooi meegenomen. Ik bleef heel de tijd dromen en positief denken, toch was het een verrassing dat het net die ingevroren embryootjes waren die bleven hangen. Of dan toch eentje…

De zwangerschap van ons oudste dochtertje June startte met de gewoonlijke bezoeken aan de gynaecoloog en aan de huisarts. Het was pas een maand voor de uitgerekende datum dat ik met de vroedvrouwen en geboortehuis De Zon in contact kwam. Toen besloten we om de arbeid thuis te doen en als het tijd was naar het ziekenhuis te vertrekken. De natuur besliste er echter anders over. Ons June kwam heel vlot ter wereld en toen vroedvrouw Lieve aankwam had ik al volledige ontsluiting. Tien minuten later werd ons eerste dochtertje thuis geboren. We koesteren nog steeds de herinnering aan die prachtige bevalling!
Onze tweede zwangerschap wilden we vanaf het begin door de vroedvrouwen laten begeleiden. We genoten van alle consultaties, de tijd die werd genomen om naar ons te luisteren en van het besef dat er een tweede wondertje op komst was. Ons June leerde Leentje en Els ook kennen en deelde mee in het avontuur door op de knopjes van de doptone te duwen en telkens weer naar het hartje van haar zusje te luisteren.

En toen was het zover… Uitgerekend voor 26 november, mijn laatste werkdag op 15 november gehaald, we waren er klaar voor, het aftellen kon beginnen… Zaterdagavond 19 november kreeg ik weeen in mijn onderrug. Zo was de bevalling van ons June begonnen, dus ik ging ervan uit dat het zover was. Niets was minder waar. Een hele nacht last gehad, maar de pijn kwam niet echt door. Diezelfde week volgden nog twee slapeloze nachten met voorweeen, waaronder de nacht van 26 op 27 november. Die ochtend voelde ik dat het zeurderige gevoel in mijn onderbuik -en rug niet helemaal weg was. Lang op voorhand stonden er voor die zondag activiteiten op de kalender, natuurlijk onder voorbehoud. s Middags zijn we gaan eten op de mosselfeesten van de school waar mijn vader directeur is. Nadien reden we door naar de babyborrel van Lotte. Ik kreeg er meermaals de vraag voor wanneer ik uitgerekend was. Mijn antwoord -voor gisteren- klonk niet al te enthousiast en ik hoopte dat het zeurderige gevoel zich liefst diezelfde dag nog zou omzetten in flinke weeen.

Thuisgekomen van de babyborrel was ik er toch niet helemaal gerust in. Ik belde Leentje en die stond een kwartier later, rond 18u bij ons thuis. Twee centimeter ontsluiting en een weke baarmoederhals waren het verdict. Leentje masseerde mijn voeten en vroeg of ze moest blijven. Ik had het gevoel dat het alle kanten kon opgaan, dus het leek me aangewezen dat ze gewoon weer naar huis zou gaan. Om 18u30 zaten we met ons drieen aan tafel. Rond 19u30 wilde ik ons dochtertje klaarmaken voor haar bedje, maar toen was het duidelijk dat dat niet meer zou lukken. De weeen waren toen goed doorgekomen en ik pufte ze om de drie minuten weg. Mooi om te zien hoe ons June op haar kleine kikkerstoeltje ging staan, zodat ze samen met Mathias mijn rug kon masseren. Mathias bracht haar naar haar bedje met het idee dat de baby nu wel zou komen. Toen ze sliep, was het tijd om Leentje terug op te bellen. Nog geen twee minuten later, om 20u30, stond Nathalie al voor de deur. Een kwartier later volgde ook Leentje. Eens geinstalleerd in de badkamer, ging het allemaal weer razendsnel vooruit. Om 21u22 werd Marit in de vliezen geboren. We moesten allebei bekomen van de snelle en pittige bevalling. Haar blauwe kleurtje veranderde pas als ze in de armen van Mathias tot rust kon komen. Nadien kropen we met ons drieen onder de wol en gingen we zo de nacht in. Ook ik was ondertussen weer op mijn plooien gekomen en kon ons Marit nu de warmte bieden die ze nodig had. Ons June had door alle drukte doorgeslapen en mocht s morgens in ons bed haar kersverse zusje begroeten.

Lieve Els, Leentje, Nathalie en zeker ook Ann en Lieve, wij denken met veel warmte terug aan alle goede zorgen en aan de steun tijdens twee prachtige bevallingen! Wat zijn jullie er toch goed in om steeds weer de juiste woorden te vinden op het juiste moment. Een hele dikke merci!!