Het was 2014 toen ik voor het eerst in contact kwam met het geboortehuis. Ik was toen voor de eerste keer zwanger. Het had niet veel gescheeld of ik zou de traditionele weg gevolgd hebben, de weg die we allemaal kennen van in de films; je bent zwanger, gaat naar de gynaecoloog en je bevalt in een ziekenhuis. Via een kennis leerde ik dat dit ook op een andere manier kon. Blijkbaar kan je je ook laten begeleiden door een vroedvrouwenteam, die je bijstaan bij je bevalling en waar je ook thuis mee kan bevallen. Vol verwachting en met een heleboel vragen maakten we een eerste afspraak. We leerden eerst Leentje kennen tijdens een verkennend gesprek. Zij legde ons uit hoe zo’n begeleiding eruitziet, maakte ons duidelijk dat je nog steeds op vaste momenten op controle moet bij de gynaecoloog en schetste hoe zo’n thuisbevalling in zijn werk gaat. Evengoed kwamen we te weten dat je ook met hen in het ziekenhuis kon bevallen. Na dit gesprek was mijn man opgelucht, hij was vooral blij dat het geen ‘geitenwollensokken-gedoe’ was, hetgeen toch vaak als cliché in verband wordt gebracht met elkaar. Neen, het was geen geitenwollensokken, het was professioneel, geruststellend en het gaf me meteen een warm en hartelijk gevoel. Ik voelde dat dit hetgeen was dat ik nodig had. Ik voel me graag thuis, ben graag in een omgeving die ik ken en waar ik me veilig kan voelen. Tijdens beide zwangerschappen werden we begeleid door Els en Leentje. Afspraken wisselden zich af, waardoor je beide vroedvrouwen erg goed leert kennen, evenals zij jou leren kennen. Op deze manier ben je ook zeker dat er minstens 1 iemand die je goed kent bij jouw bevalling kan aanwezig zijn. Het fijne aan het geboortehuis is dat ik er met alles terechtkon. Van zwangerschapscursus tot pre- en postnatale yoga. Het was mijn ‘alles-onder-één-dak’ waar ik nog steeds zo enorm dankbaar voor ben. Toen de bevalling voor de deur stond waren mijn man en ik zo goed voorbereid waardoor we geen schrik hadden voor wat er ons te wachten stond.
Tijdens mijn twee zwangerschappen waren er momenten waarbij ik heel krachtig kon zijn in mijn rol als toekomstig nieuwe mama, maar er waren ook momenten waarop ik erg onzeker kon worden. Op deze momenten kon Els mij steeds weer op weg helpen. Het gebeurde dat ik huilend belde en Els vroeg of ik binnen een uurtje in het geboortehuis kon zijn. Eens daar aangekomen liet Els mij rustig aankomen, gaf mij de ruimte om te vertellen, om daarna zich samen met mij in een mindfulness-oefening te smijten waardoor ik weer dicht bij mezelf en bij mijn kracht kon komen. Na zulk een sessie kon ik met opgeheven hoofd de praktijk weer verlaten en werden het bijna levenslessen die ik tot op vandaag bij me houd. Ik kijk er met zo’n goed gevoel op terug en besef wat een voorrecht ik had om zulk een topvroedvrouw te hebben gehad.
Voor mijn eerste bevalling trokken we naar het geboortehuis, meer bepaald naar de geboortekamer, of anders gezegd de ‘birth&breakfast’. Het voelde toch net iets veiliger om voor die eerste geboorte naar daar te gaan. Toch is het eveneens een thuisbevalling in een warme, gezellige kamer, geheel voorzien van alle faciliteiten die je nodig hebt tijdens een bevalling. Door het geboorteplan dat tijdens de zwangerschap samen met de vroedvrouwen wordt opgesteld, stond het badje al vol te lopen toen wij aankwamen, was de verlichting was gedempt en zag de kamer er precies uit zoals ik het wou. Er werd trouwens niet alleen goed voor mij gezorgd, ook mijn man werd in de watten gelegd. Hij werd geheel voorzien van koffie en ontbijt (wij kwamen immers aan om 7u ’s ochtends), waardoor hij fris en monter kon blijven om mij zo goed mogelijk te kunnen bijstaan. De bevalling verliep vlot, na 6 uurtjes werd onze eerste zoon geboren worden. Veilig en wel kwam hij ter wereld en het eerste halfuur dat daarop volgde gebeurde er helemaal niets. Althans, dat was mijn gevoel. De wereld stond even stil. Alles gebeurde zo rustig… De baby lag eerst (minstens) een halfuur bij mij te bekomen, op mij, huid op huid. Pas nadat wij beiden weer op onze positieven zijn, werden zowel de baby als ikzelf grondig nagekeken. Nog een halfuurtje later begon de start van een nieuw avontuur, de borstvoeding. Ook hier waren Els en Leentje en enorme hulp en steun. We bleven na de bevalling nog een vijftal uurtjes in de geboortekamer en trokken toen naar huis.
Voor onze twee bevalling (2019) koos ik voor een ‘echte’ thuisbevalling. Ik had de idee om de weeën op te vangen in de badkamer, onder de douche, en de eigenlijke bevalling op ons bed. Nu werd het in tegenstelling tot onze eerste bevalling, een bevalling die plaatsvond in de avond/nacht. Onze zoon bleef lekker thuis en lag boven te slapen. Omdat ik tijdens de weeën mij toch wilde kunnen blijven bewegen besloot ik de weeën in onze huiskamer op te vangen. Het ging vlot, ik had en vond precies alles wat ik nodig had. Bovendien had ik geluk, zowel Els als Leentje konden ook bij deze bevalling beiden aanwezig zijn. Ik had hier zo naar uitgekeken, naar dit moment. We hadden net een jaar verbouwd en gekampeerd in eigen huis. Nu was ons huis eindelijk een thuis geworden en wilde ik het graag deze geboorte schenken omdat het gewoon verteld wie we zijn; rustzoekers, vechters en doorzetters. En ook deze bevalling liep vlot, ik deed er ongeveer even lang voor als bij de eerste, maar het gevoel, dat zat zo anders. Ik was trots en fier op mezelf dat ik dit kon, dat dit heel doelbewust mijn eigen keuze was en dat ik door middel van mijn eigen kracht mijn kind op de wereld ging zetten. Dit keer beviel ik op de bevallingskruk en onmiddellijk na de geboorte kon ik hem bij mij nemen. Na de nageboorte even mijn poep wat verder naar achter zetten en hup, ik zat in onze zetel. Zo onwezenlijk. Zo’n rust die hier in huis was, zo een overweldigende sfeer van een gezond kindje dat zonet thuis geboren werd en nu op mij lag te bekomen. Wij hadden het geluk om telkens twee gezonde kindjes gekregen te hebben en eveneens het geluk dat er zich geen complicaties voordeden, waardoor de bevallingen konden plaatsvinden buiten het ziekenhuis. Ik besef dat dit niet iedereen gegund is, waardoor ik er erg dankbaar voor ben.
Toen ik vorig jaar weer zwanger werd en aanklopte bij het geboortehuis kon ik er gelukkig weer terecht en voelde alles weer aan alsof het 4 jaar geleden was.. en ook weer net niet. Hoewel zoveel hetzelfde is, is er ook zoveel anders. Lichamelijke klachten die je eerder niet had, dezelfde angsten, nieuwe twijfels, oude vragen, nieuwe vragen. Je merkt ook dat je gegroeid bent als persoon, als partner, als mama. Tijdens beide zwangerschappen volgde ik prenatale yoga bij Els. Iets wat ik iedereen trouwens kan aanraden, omdat het niet alleen een goede lichamelijke voorbereiding is voor de bevalling (en eveneens voor tijdens de zwangerschap), maar ook mentaal. Els tracht je in deze cursus je sterker te laten staan. Sterker te laten voelen. Laat je ontdekken wat je nodig hebt als het even wat minder gaat en probeert je handvaten aan te reiken waardoor je er zelf kan op terugvallen.

Als ik vandaag terugdenk aan mijn bevallingen, en dan voornamelijk aan mijn tweede bevalling, krijg ik heimwee. Hoe zeer ik ook pijn had tijdens de bevalling, het was magisch. Thuis zijn, je omgeving kennen en je er thuis voelen, nog snel een theetje drinken tijdens je weeën, je oudste zoon die boven in bed ligt te slapen en dan plots in de ochtend aan je bedje staat en die voor het eerst zijn broertje ziet.. Kippenvel! Ik zou het meteen weer overdoen en als het kan met de twee topvrouwen die ons hierbij hebben bijgestaan, Els & Leentje.