Babyboek

Als het anders loopt dan verwacht…
Voor de zwangerschap en bevalling van ons derde kindje hebben we ervoor gekozen om ons te laten begeleiden door het geboortehuis. Ik vond het heerlijk om mijn verhaal rustig te kunnen doen tijdens de consultaties. Er werd echt naar mij geluisterd en er was tijd voor mij.
Onze wensen voor de bevalling werden opgemaakt en we maakten ons klaar voor ons derde avontuur.
Toen ik 36 weken zwanger was, kreeg ons avontuur een onverwachte wending: een keizersnede was nodig. Ik vroeg me onmiddellijk af of ik nu nog wel bij het geboortehuis terecht kon. Het was een opluchting toen ik vernam dat dat zeker nog kon. Ik mocht gewoon op consultatie blijven komen tot aan de ingeplande datum.
We maakten een mentale klik en bereidden ons voor op de geplande sectio: opvang regelen (want dat kan natuurlijk als je weet wanneer je gaat bevallen), onze geboortewensen werden aangepast,…
Ik was zo blij dat een gentle c-section mogelijk was. We mochten onze geboortewensen op papier zetten, er mocht een vroedvrouw van het geboortehuis aanwezig zijn en onze wensen werden gerespecteerd. Er was gedempt licht in de operatiekamer, ik mocht mijn zelfgekozen muziek op zetten, iedereen nam rustig de tijd, Anna kwam na de geboorte meteen bij mij te liggen onder een warmtedeken, er mochten foto’s genomen worden, de placenta kregen we mee naar huis. Het was een hele mooie geboorte waar we enorm van genoten hebben.
Ook toen we weer thuis waren, kwamen de vroedvrouwen van het geboortehuis bij ons langs. We voelden ons gesteund, gehoord en kregen de nodige zorgen en begeleiding.
Bedankt voor alles. Veel liefs, Anna, Olivia, Mara, Geert en Eline

I woke up that monday morning at 6 o’clock with a sensation in the bottom of my belly. It wasn’t really painfull but I woke Christophe, my partner, saying “I think it’s for today”, we were one week ahead of the term but as there was a risk the baby would come way earlier it was ok.
I tried to measure the time between the cramps which were getting a little more discomfortable but it was rather inconsistent, it went from 15min between each, to 8min, to 5, then back to 10.
We decided to call the midwives anyway. We had planned to give birth at the birth house but we wanted to stay home as much as we could. Tinneke said that we could take a bit more time since there was no regularity in the contractions.
I showered and we had breakfast with Christophe. It was getting a bit more intense.
At some point I felt it was time to go. We left home for the last time the two of us.
We arrived at the birth house around 11:00 in the morning.
Els welcomed us, it felt very comfortable, there was fruits, nuts chocolat and candles on.
We settled in and we went for a walk on a very nice path not far from the birth house. The weather was absolutely perfect for an October day. There was not a cloud in the sky, the wind was blowing just the right amount. The labor was getting stronger, Christophe would hold me in his arms every 20 meters to help me go through each contraction. I was glad we were outside, and I was very grateful for his presence and his help.
We went back to the birth house and from the moment we were there things got more intense, I guess I entered the active phase at that moment. I was on my fours on the bed and Christophe was massaging my back. I think Els started to run the bath but I had no more conscience of what was going on around or how the time went.
Els examined me, I was already at 8cm.
I went in the bath, I was standing on my knees facing Christophe. I can’t remember when Tinneke arrived but she was there on one side and Els on the other.
The few contractions I had at that moment were way stronger but very fast I felt the need to change position and to find something to hold on to. 
Els gave me the cord which was hanging from the ceiling and I started pushing. At some point she told me that I could feel the head if I wanted, I couldn’t believe it. I think it gave me strengh to continue pushing and It went very fast from there.
When I saw the head coming out I was quiet impressed but a few minutes later she putted Pavel in my arms, and I forgot about anything else. How amazing it was to hold this little being and to feel him move on my breast.
We spend the rest of the afternoon falling in love with him, we felt in a cocoon thanks to Els and Tinneke who were giving the needed cares as quietly and respectfully as they could. Christophe could take the time he needed to bound with Pavel and it was so beautiful to see.
We went home that night at 8pm, we were tired but so gratefull to have been able to live this experience so fluently.
This wouldn’t have been possible without the preparation we did with Els and Tinneke. They both in their own way gave us support and helped us navigate through the whole pregnancy and birth with confidence.
We did the cursus with Tinneke, I went to the prenatal yoga with Els and we had many appointments to check that everything was going well with the baby and myself. It felt great to have persons who listened to our doubts and could answer our questions.
It was always without jugement and nothing was imposed to us.
On my side I felt so relieved to know that I had options and except if something went wrong I could be the one deciding what was the best for myself. I could really follow my instincts and I think that made the birth so special.
I also did some work with a hypnotherapist and we integrated that to the birth plan, Els had really good knowledge about this therapy so it felt very natural talking about using auto-hypnosis for the birth.
The post-partum cares have been very important too, Tinneke came 5 days in a row at our home to help us with practical but also mental support. As Pavel is our first child we would have been lost without this help.
It allowed us to have some precious moments with our son without asking ourselves too many questions or worrying too much.
Of course during this entire journey to maternity and paternity there were up and downs but we couldn’t imagine having done it differently. Everything was at the right place at the right moment.
Again an enormous thanks to Tinneke and Els who made this experience possible.
Tara, Christophe and Pavel

Vorige keer schreef ik nog nietsvermoedend op mijn blog over ons gedroomde scenario om thuis te bevallen. Ik had een beetje gezonde stress, maar voelde me anderzijds heel goed voorbereid op de grote dag wanneer die ook zou zijn. Omdat Toontje zes dagen na zijn uitgerekende datum geboren is had ik niet verwacht om al zo snel dit mooie verhaal met jullie te kunnen delen. “Ik ben geen vroegbevaller”, zei ik nog tegen mijn man, in volle overtuiging dat het nog minstens een dikke week zou duren. Maar op 17 januari 2021 om 13u48 was ons Nilske daar en dat maakt de verrassing eens zo leuk. Terwijl ik dit typ, ligt ons kersverse zoontje heerlijk te dutten op mijn buik.
Omdat Toon last had van een stevige verkoudheid hielden we hem donderdag en vrijdag thuis van school. De nachtjes waren lastig omdat hij moeilijk kon slapen met zijn verstopte neus. Hij snoot wel flink in zijn zakdoekjes en liet ons zelfs in zekere mate zijn neusje reinigen met fysiologisch water, maar het bleef vechten tegen de groene snottebellen. Overdag had Toon momenten van extreme vinnigheid in afwisseling met extreme mama-plak-drang. Dat was niet altijd even simpel, omdat mijn buik nu echt wel op barsten stond. We deden het rustig aan samen en amuseerden ons met pannenkoeken bakken, knutselen, boekjes lezen, Duplo-torens bouwen, op tijd en stond in de zetel tegen elkaar plakken, Thomas de Trein filmpjes en nog meer peutervertier.
Ondertussen probeerde ik de laatste zaken af te handelen waarmee mijn hoofd nog vol zat: envelopjes schrijven voor de geboortekaartjes, de silhouetten die ik eerder tekende op het geboortebord voorzien van een likje verf, de geboortekamer verder aankleden met een vlaggenlijn en kerstlichtjes (over the top maar zo ben ik) en affirmatiekaartjes schrijven die me zouden helpen tijdens de bevalling zelf. Ik was blij wanneer het weekend werd omdat Roel dan ook meer met Toontje kon bezig zijn.
We genoten nog van de sneeuwbui en we maakten een bescheiden sneeuwmannetje sneeuwbal. Ik stelde een weekmenu op zoals anders en ging nog langs de winkel voor de nodige boodschappen. Dat was allemaal geen probleem, want ik werd helemaal nog niets gewaar. “Hij zou toch niet voor zijn uitgerekende datum (18 januari 2021) komen.” Daar was ik rotsvast van overtuigd. Zaterdagavond kroop ik na een zoveelste “mama?” bij onze snipverkouden peuter in bed en genoten we van een relatief goede nachtrust.
Buikbaby’tje was lekker vinnig geweest de avond en de nacht voordien, maar tegen de ochtend bleek hij zich meer koest te houden. Roel ging naar de bakker en we aten rustig onze pistoleekes en uiteraard ook een koffiekoek. 😉 Die traditie houden we graag in ere en mijn zwanger lijf kon daar toch al geruime tijd geen nee tegen zeggen. Toontje en ik waren van plan om in de namiddag havermoutkoekjes te bakken. Omdat Roel nog iets wou afwerken aan zijn bureau boven volgde ik onze vinnige peuter in zijn spel. Ik wou nog eventjes wat papieren nakijken en Toon was allerlei schrijfgerief aan het uittesten op een tekenblad.
Het zonnetje scheen heerlijk door de ramen toen ik plots last kreeg van wat krampen. Ik hechtte er niet te veel belang aan. “Het zullen wel voorweeën zijn”, dacht ik. Tot de volgende vier krampen zich aandienden, steeds een beetje feller van intensiteit en moeilijker te negeren. Ik stak een pittenzakkussentje in de microgolf en zette een rustig muziekje op. Ik besloot om de weeën te timen. Ze kwamen al snel om de vijf minuten en de timer gaf aan dat het tijd was om naar het ziekenhuis te vertrekken.
Ons peutertje had intussen gewapend met bic de lade van de muziekboeken opengetrokken en ik zag het niet meer zitten om hem verder in het oog te houden, dus ik besloot mijn man er maar bij te roepen. “Zoetje, ik denk dat het begonnen is!” Uiteraard stond hij onmiddellijk beneden en toen hij mij zag hangen al puffend tegen de zetel wist hij ook meteen hoe laat het was. Toontje zijn logeerzakje stond gelukkig al voor een groot deel gereed, dus tegen een uur of 11 konden mijn twee jongens naar de oma vertrekken.
Op de heerlijke Zweedse samenzang van Kraja danste ik door onze zonovergoten living met het pittenzakkussentje tegen mijn buik geklemd. Het was best nog te doen en ik probeerde in een positieve flow te blijven door heel hard aan ons kindje en mijn geboorteaffirmaties te denken. Ondertussen bleef ik timen en merkte ik dat de weeën nog sneller op elkaar volgden. Ik zette een hypnobirth playlist op met muziek en natuurgeluiden en probeerde van de rust binnen dit bijzondere evenement te genieten (hoe raar dat misschien ook mag klinken).
Toen Roel terug thuis was belden we naar het wachtnummer van de vroedvrouwen. Zij hadden net een nachtbevalling achter de rug, dus kwam dat even goed uit dat ons kindje niet hetzelfde moment had uitgekozen om aan zijn wereldreis te beginnen. Naar mijn idee ging het nog een tijdje duren, want bij Toon had ik per slot van rekening ook een nachtje doorgedaan in allerhande posities tegen de zetel. Ik had alles onder controle, ik voelde me veilig en de pijn was nog niet zo scherp, dus ik zei dat ze zich zeker niet hoefden te haasten. Ik weet niet zeker of Roel er toen ook zo over dacht. 😉
Rond 12 uur arriveerde de eerste vroedvrouw Karen en zij zag dat het toch wel menens was. Het dansen had ik inmiddels ingeruild voor de fitnessbal die ik mocht lenen van Ellen van B-leef om daarna over te schakelen naar handen en knieën op de mat en de zetel. Van tijd tot tijd klemde ik me vast in het zachte schapenvelletje. Ik voelde me vanbinnen openen. Op een andere manier kan ik het proces niet beschrijven en ik had al mijn concentratie en energie nodig.
De hormonen hadden me stevig in hun greep toen Karen me na een kort onderzoekje wist te vertellen dat ik al 9 cm ontsluiting had! Dat had ik echt niet verwacht maar mijn zelfvertrouwen kreeg een stevige boost. Het feit dat Karen er al was, mijn andere vroedvrouw Els op komst was en Roel me heel lief aanmoedigde maakte alles zo veel draagbaarder. “Joepie, er gaat Nijlen op zijn pas komen! We gaan het hier nu zeker thuis doen. Yes! Dit gaat hier lukken!”
Ze moesten me geen twee keer vragen om naar onze “bevallingskamer” met het fijne bevallingsbad te gaan. Roel had het intussen in een goed kwartiertje helemaal laten vollopen met heerlijk warm water. Ondersteund door Karen en mijn lieve man liet ik me in het water glijden. Het was een zaligheid! “Hoe lang dit ook nog mag duren, hier kom ik voorlopig niet uit!” Het warme water en de zachte bodem deden zoveel deugd en ik voelde me terug even ontspannen. Ik wiegde mijn zwangere lijf met onze kleine jongen zachtjes heen en weer voor ik me op handen en knieën positioneerde. In deze positie had ik het minste last en kon ik met mijn gedachten bij ons zoontje blijven.
Hangend aan de brede banden van het bad met mijn gezicht naar mijn man zat ik in mijn cocon. Het kabbelende water gaf me rust en kracht om door te zetten. Ondertussen was ook vroedvrouw Els gearriveerd. Ik vond het fijn dat Els en Karen op een zeer stille en rustige manier tegen mij spraken. Ze schonken me vertrouwen en van tijd tot tijd controleerden ze het hartje van ons kindje. Hij had een stevige hartslag en stelde het goed. Om de spanning in mijn benen te verminderen liet ik me van tijd tot tijd even drijven terwijl onze zoon zich klaarmaakte voor de ultieme ronde.
Al snel kondigden de echte persweeën zich aan. “Dit was heftig! Dit was intens! Dit was veel om te dragen! Kon ik dit wel aan? Ik wou dat het stopte. Ik wou er vanaf zijn. Kon iemand dit voor mij doen? Mijn lijf stond in brand en het was moeilijk om bij de zaak te blijven. Dit is vervelend, maar ik moet hier door! Ik ben sterk. Ik kan dit, dat had ik al eerder bewezen toch?! Zwevend tussen twijfels en overtuiging kneep ik Roel zijn handen fijn. Ik sprokkelde al mijn moed en de kracht die ik nog had bij elkaar. Door de doorzichtige randen van het bad konden de vroedvrouwen alles goed mee volgen en ze moedigden me aan om door te gaan. Mijn water brak spontaan (handig want ik was toch al in bad) en het branderige gevoel werd erger. Ik durfde niet voluit mee te persen uit schrik voor scheurtjes zoals tijdens mijn eerste bevalling.
Gelukkig vond ik dankzij Roel, Els en Karen mijn draai terug en trok ik ten strijde tegen deze mentale hindernis. Ik gaf me over aan het gebeuren en begon actief mee te duwen met elke wee. Ik brulde als een woeste leeuwin. Of onze naaste buurvrouw me zou horen, daar trok ik me op dat moment weinig van aan. (Achteraf even gevraagd en ze had niks gemerkt.) Het deed pijn, maar elke oerkreet hielp me om meer kracht te zetten. Ik weet niet meer hoeveel weeën ik nog nodig had, maar op een gegeven moment gebeurden de dingen razendsnel.
Ik voelde onze baby mijn lichaam verlaten en Karen stuurde hem zachtjes onder water zodat ik hem kon opvangen. De pijn was weg en geluksgolven gutsten door me heen. Helemaal overweldigd van de emoties verwelkomde ik onze kleine jongen. “Hij is er al, het is ons gelukt!” Ik tilde hem uit het water en koesterde het spartelende babylijfje zachtjes tegen mijn borst. Roel kuste me en we bewonderden ons zoontje. “Joepie, het is ons gelukt!” Ik kon het eventjes niet geloven. “Het is ons echt gelukt! Nilske, wat ben je prachtig en sterk!”
We lieten de navelstreng uitkloppen terwijl we Nils bewonderden. Het was een heel bijzonder gevoel zo tussen de feitelijke geboorte en de nageboorte. Els en Karen boden me de schaar aan om de uitgeklopte navelstreng door te knippen. Ik twijfelde even, nam diep adem en pakte vervolgens de schaar om onze fysieke verbintenis te verbreken. De nageboorte kwam binnen het kwartier. Dit was niets in vergelijking met de geboorte van het hoofdje. Nils lag nog steeds heerlijk op mijn borst, toegedekt met doekjes voor de warmte.
Nadat ze mij van het bad in bed hielpen om even te bekomen, trokken Els en Karen zich een uurtje terug in de kamer ernaast om allerhande paperassen in orde te brengen. Ze hadden gezien dat alles in orde was en gunden ons die eerste kostbare tijd met z’n drieën. De onderzoekjes konden best nog even wachten. Ik voelde me ronduit euforisch. Dit was perfect! Dit was exact waar ik van droomde: een vlotte badbevalling in ons vertrouwde huis met een prachtig kindje als resultaat. Ik vergat even alle tijd en ruimte en legde ons zoontje voor de eerste keer aan. Nils hapte aan en begon gretig te drinken. Roel en ik deden niets anders dan elkaar knuffelen, kusjes geven, Nilske bewonderen en vertroetelen.
Hoe kijk ik na een weekje terug op deze bevalling?
Het gevoel is onbeschrijfelijk. Ik ben zo blij dat het ons gegund is geweest om thuis te bevallen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat het feit dat ik op mijn gemak was, de hormonen de vrije loop konden gaan en alles zo vlot ging. Dankzij de goede zorgen van Els, Karen en uiteraard mijn lieve echtgenoot werd de geboorte van ons Nilske echt een super positieve ervaring. Daar ben ik zo dankbaar voor, want een zwangerschap en een bevalling is toch allemaal niet te onderschatten.
Toen de vroedvrouwen me onderzochten merkten ze tot mijn grote opluchting op dat ik helemaal geen scheurtjes heb opgelopen en er dus ook geen hechtingen nodig waren. Mijn herstel gaat deze keer veel vlotter, ik ben sneller te been en ik ga me niet meer terug moeten laten opereren zoals de vorige keer. “Deze bevalling zou ik zo terug kunnen doen” zei ik van de week tegen Roel. Hij glimlachte, fronste eens met zijn wenkbrauwen en zei al plagerig “dat ik toch al veel vergeten ben.” Misschien is dat zo en nooit gedacht dat ik het ooit zou schrijven, maar deze bevalervaring is er eentje om te koesteren.
Duizendmaal dank aan Els en Karen van Geboortehuis De Zon, mijn aller-aller-allerliefste Roel en iedereen die alles zoveel draagbaarder maakte.
Liefs, Annelies x

Er wordt me gevraagd om de meest magische tijd van mijn leven op papier te zetten. Dit is enorm moeilijk, maar dit ben ik mijn toenmalige vroedvrouwen Els en Mariet echt wel tegoed.
Het jaar voordat ik zwanger was van Eden, heb ik twee vroege miskramen gehad. Deze werden begeleid in het ziekenhuis door een gynaecologe. Ik voelde eenrichtingsverkeer, een tekort aan empathie, en heel de ziekenhuissfeer heb ik kil, onpersoonlijk en ‘van de lopende band’ ervaren. Ik kreeg erg weinig informatie over zowat alles. Na de curretage kreeg ik een baarmoederontsteking, en mijn gynaecologe was gewoonweg niet bereikbaar. Toen ik opgenomen werd op de spoed lag ik op een kamer op de, jawel…de kraamafdeling. Deze ervaring had me volledig uit mijn kracht gehaald. Het voelde aan alsof ik aan mijn lot werd overgelaten, en ik wist, dat ik het een volgende keer over een andere boeg wou slaan!
Een jaar later werd ik zwanger van Eden. Ik contacteerde het geboortehuis de ‘Zon’, en Els en Mariet zouden me begeleiden tot na de bevalling. Hier zou ik ook bevallen, op een natuurlijke manier, in een rustgevende en intieme sfeer. Het kon dus ook volledig anders!
Tijdens de consultaties werden al mijn vragen beantwoord, en werd er ruim de tijd genomen om zowel aandacht te schenken aan mijn mentale als mijn medische proces. Ik kreeg de kans om Els en Mariet goed te leren kennen, en ze stonden 24/7 voor me klaar! Hierdoor wist ik dat vroedvrouwen zich voor de volle 100 percent toewijden aan hun vak/passie. En deze toewijding gaf me kracht en vertrouwen om te geloven in mezelf, of in mijn vrouw-zijn.
Gedurende de zwangerschap werden er door het geboortehuis cursussen aangeboden. Ik koos voor de zwangerschapscursus. Ik werd geïnformeerd over de verschillende posities waarin een vrouw kan bevallen, hoe weeën konden worden opgevangen, over het verloop van de bevalling,…We leerden ademhalingstechnieken en massagetechnieken. Kortweg: ik leerde mijn lichaam kennen, en mijn partner werd tot in het detail betrokken! Deze periode zijn mijn vriend en ik superhard naar elkaar toegegroeid, alleen maar omdat hij ook het gevoel had er deel van uit te maken!
De periode vlak voordat ik Eden op de wereld bracht, was ik 8 dagen overtijd. Ik herinner me de paniek en onrust. Els en Mariet konden dit ontzettend goed opvangen. Ze gingen er alles voor doen om me niet te moeten laten inleiden in het ziekenhuis!!! Ik had immers 9 maanden kunnen groeien naar de idee om te bevallen in het geboortehuis, en dit had ik helemaal geromantiseerd in mijn hoofd. Ik had een formulier ingevuld met al mijn wensen over hoe ik de bevalling had ingebeeld, wat belangrijk voor me was. Werkelijk met alles werd rekening gehouden en bespreekbaar gemaakt. Ik was er klaar voor, dus je kan je reeds voorstellen hoeveel stress ik kreeg bij de idee van een bevalling in het ziekenhuis.
Op het laatste werd ik vaker opgevolgd met de baby. Els en Mariet hadden enkele trucjes achter de hand om Eden op gang te brengen (nu mag je echt wel gaan komen!). Op zondag 24 november had ik mijn laatste consultatie met Els. Ik had die nacht mijn slijmprop verloren en ik had al enige ontsluiting. Ze stelde voor om ’s avonds terug te komen naar het geboortehuis met mijn valies, want die nacht zou het gebeuren. Ik moet zeggen dat ik zelf niet overtuigd was. Ik had immers al enkele dagen af en toe een wee, maar niets kwam echt op gang. Die avond had Els me een ‘wonderolie’ gegeven en mijn baarmoedermond gestript om weeën op te wekken. Door deze combinatie kwamen mijn weeën nu echt op gang. Hier was geen twijfel meer aan. Nick en ik hadden de bevallingskamer volledig voor onszelf. Ik besloot om in bad te gaan liggen, en al snel volgde de ene wee op de andere. Els had een tweede vroedvrouw ‘Inge’ opgeroepen om haar te assisteren. Ze hebben me beiden enorm gesteund met mijn ademhaling, hun kalme aanwezigheid en aanmoediging. Na een pijnlijke, maar oh zo vlotte en intieme bevalling kwam Eden de volgende ochtend op onze wereld. Deze ervaring is met niets, maar dan ook met NIETS in het leven te vergelijken. Ik kan het gevoel van die nacht nog steeds (na 4 maanden) oproepen als de dag van gisteren. Dit heb ik mede te danken aan de rust in de omgeving, de intieme sfeer, betrokkenheid van mijn partner en vooral het niet ingrijpen waar niet ingegrepen hoeft te worden door Els en Inge. Ze hebben me volledig laten ZIJN en laten bestaan in mijn oerkrachten…Heerlijk!
Nick en ik zijn nog een extra nacht gebleven na de geboorte van Eden. We werden op onze wenken bediend door Els. En telkens als we vragen of onzekerheden hadden, konden we haar steeds bereiken. Ik had twee nachten niet geslapen, omdat ik het veel te druk had met staren naar onze kleine man, haha!
De week erop kwamen Els en Mariet afwisselend ons dagelijks een bezoek brengen om het gewicht van Eden op te volgen, borstvoeding op te volgen,…Ze konden me het gevoel geven dat ik kei goed bezig was! Hierdoor werd ik al een stuk minder onzeker. Met dank daarvoor!
Aan deze tekst heb ik lang gewerkt, omdat ik heel die periode opnieuw mag beleven. Nogmaals, dit was de mooiste periode uit mijn leven; zowel de zwangerschap als de bevalling. En dit is mede te danken aan de warme en krachtige ondersteuning van Els, Mariet en Inge. Bedankt! Bedankt!! en nog is Bedankt!!!
Veel Liefs,
Dagmar, Nick en Eden.

In 2013 leerden we Els en Leentje kennen van Geboortehuis De Zon. Dankzij een zwangerschapscursus dat we bij hen volgden, ging er een hele nieuwe wereld voor ons open. Dat het mogelijk was om te bevallen zoals wij het voor ogen hadden? Liefst zo natuurlijk mogelijk? In alle rust en in een veilige omgeving? Vertrouwend in de oerkracht van je eigen lichaam? Jawel, we konden het niet beter treffen! Sindsdien lieten we Els en Leentje niet meer los 😉 en hebben we ze samen met Lieve aan onze zijde gehad bij de vorige zwangerschappen en ook bij deze derde zwangerschap was dit niet anders.
Mijn derde zwangerschap was er eentje om ‘U’ tegen te zeggen. De eerste drie maanden was ik enorm misselijk. Zo erg, dat ik zelfs geen water kon binnenhouden en een kort verblijf in het ziekenhuis nodig was. ‘Dit kan ik niet volhouden’ flitste er meerdere malen door mijn hoofd en ‘dat alles maar ok is met het kleintje’. ‘Hyperemesis gravidarum’ was de naam, had ik nog nooit van gehoord. Ondanks de derde zwangerschap is er blijkbaar voor alles een eerste keer.
De misselijkheid en het feit dat het vier jaar geleden was sinds mijn vorige bevalling, maakte mij onzeker. Gaat het mij wel een derde keer lukken? Heeft mijn lichaam deze kracht nog in zich?
Gelukkig verdween die extreme misselijkheid na 16 weken. Mijn twijfels smolten als sneeuw voor de zon door de persoonlijke en professionele zorg en aanpak van Els en Leentje. Ze gaven mij terug dat zelfvertrouwen van weleer!
En rond 38 weken was het zo ver. Op vrijdag 25 oktober 2019 stond ik op en maakte ik mij klaar voor de laatste werkdag voor dat de herfstvakantie van start zou gaan. Nog eventjes en dan een weekje uitblazen, dacht ik. In de voormiddag was ik aan het werk en over de middag gingen we samen met de collega’s ergens eventjes lunchen om de (toch wel drukke) week gezellig en rustig af te sluiten. Ik sprong de fiets op, lap weer platte band! Dan maar snel met de auto. Ik parkeerde mijn auto ondergronds en ging via de trapjes naar boven, waar mijn water brak. Jawel, nu wist ik het, de baby gaat er binnenkort aankomen. Enthousiast en toch wel met wat gezonde spanning, loop ik de trapjes terug naar beneden. Ondertussen probeer ik te telefoneren naar mijn man, maar dat lukt natuurlijk niet in een ondergrondse parking. Door de spanning eventjes mijn kluts kwijt! Uit mijn eerste ervaring weet ik dat het hierna best nog even kan duren voor ik een eerste wee zal voelen en bij mijn tweede bevalling brak mijn water pas tijdens het persen. Ik dacht toch maar meteen naar huis te rijden. Eenmaal uit de parking verwittigde ik mijn man. Hij belde ondertussen Leentje en mijn moeder, ze zou de kindjes van school halen. Halverwege de rit begon ik ineens weeën te krijgen. Ok, het is begonnen dacht ik. Perfecte timing. Het was nog heel doenbaar. Maar dan volgden de weeën ineens heel snel op elkaar. Leentje was al onderweg naar ons huis en had Lieve ook al opgebeld…. spannend! Vijf minuutjes van huis kreeg ik enorme weeën. Paniek nam even de bovenhand, ik kon niet meer op een veilige manier verder rijden!
Ik wilde niet alleen bevallen in de auto! Ik heb mijn auto meteen aan de kant gezet, denkende dat ik in de auto zou moeten bevallen, omdat ik echt niet meer kon. Allerlei gedachten spookten door mijn hoofd. Ik kon mijn telefoon niet meer grijpen of een juiste positie vinden, laat staan hoe ik een natte skinny jeans moet uitkrijgen tussen die weeënstorm door?! Dit lukt mij niet alleen! Bij een geluk reed er net op dat moment een politiewagen de oprit van het huis op, waarvoor ik geparkeerd stond. Net alsof ze ‘hierboven’ mijn hulpkreten gehoord hadden. Ik deed teken van hulp. De agent hielp mij verder en reed mij nog snel naar huis. Ondertussen kronkelde ik in de auto, en probeerde ik mijn ademhaling onder controle te houden. Dit ging moeilijk, dit was niet de plaats waar ik mij had voorgesteld om te bevallen. Gelukkig waren we snel thuis en daar stond mijn man op de oprit, hij wou mij net tegemoet rijden omdat ik toch wat lang wegbleef. Ik was opgelucht, ik was thuis! De adrenaline gierde door mijn lijf, ik stond te trillen op mijn benen. Er viel een enorme last van mijn schouders. Ik zei tegen mijn man dat het moment nu is aangebroken, hij hielp mij mijn broek uit. Maar…..ondertussen waren de weeën helemaal gestopt….
Van een weeënstorm naar geen enkele wee meer? Hoe kan dit nu? Toen begon het te malen in mijn hoofd. Hebben we Leentje te snel gebeld? Zijn de vroedvrouwen hier voor niets? Waren het dan toch geen persweeën in de auto? Ik begon alles in vraag te stellen. Mijn brein was op dat moment niet kalm, waardoor mijn lijf niet optimaal meer kon werken.
Om mij gerust te stellen kon Leentje mij vertellen dat ik volledige ontsluiting had en dat de baby echt wel klaar is om te komen. En dat dit een natuurlijke reactie is door de spannende situatie in de auto en dat de adrenaline eventjes de overhand nam. Met die gedachte probeerde ik mijn mindset terug op het juiste spoor te krijgen. Gek toch, hoe de natuur het soms kan regelen?
Ook hier voelden Leentje en Lieve aan wat ik nodig had op dat moment, ze gaven mij de ruimte om even rustig te bekomen van het avontuur in de auto. Geregeld kwamen Leentje of Lieve eens kijken hoe het ging met mij en de baby. Alles was steeds prima in orde en de baby klaar om te komen, nu moest ik mijzelf er nog van overtuigen. Ondertussen nam ik een ontspannend badje- nog steeds geen weeën- deden we de oefeningen van tijdens de cursus hypnobirthing –nog steeds geen weeën- Mijn man masseerde mijn rug en probeerde mij te doen ontspannen – nog steeds geen weeën. Eventjes rusten op het bed. Ondertussen maakte mijn man de kamer gezellig met het verduisteren van de kamer en sfeerlichtjes aan te doen en door de kamer lekker warm te maken, want ik had het koud. Ik deed een warme badjas en warme sokken aan en ging voor de verwarming staan, dat deed deugd! Om 18:00 kwam mijn mama thuis met onze twee oudste kindjes. Ze bleven beneden rustig wat spelen. Leentje gaf mij een heerlijke voetmassage en daarna nog wat hurkoefeningen. Hier kwam de zwangerschapsyoga die ik volgde bij Els, erg van pas!
Leentje was nog maar net beneden, toen ik bij de eerste hurkoefening een enorme perswee kreeg. Ik kreeg een flashback naar mijn avontuur in de auto. Yess het is terug begonnen, nu was het alle hens aan dek en gebruikte ik elke vezel in mijn lijf. Ineens had ik het veel te warm: sokken en badjas vlogen terug uit. Ik kon aan het persen beginnen. Zoekende naar de juiste houding begonnen mijn benen wat te slapen. (Wat wil je… na zo een helse rit, mijn lijf heel de tijd onder spanning en niets gegeten te hebben). Na wat uitproberen kon ik al liggend op mijn zij en door ondersteuning de juiste houding vinden (gek hoe ik na elke bevalling dacht ‘de ideale bevallingshouding’ gevonden te hebben en dat het elke bevalling toch op een andere houding uitdraaide). Toen ging het ineens heel snel en was ik mij niet meer helemaal bewust van alles wat rondom mij gebeurde. Ik focuste mij op mijn ademhaling, ik volg mijn lijf en ik pers. Ik zat helemaal in mijn bubbel, enkel de woorden van mijn man, Leentje en Lieve drongen wazig door mijn bubbel en gaven mij moed om door te zetten. Ik voelde met mijn hand het hoofdje schuiven en wachtte vol ongeduld op de volgende wee die het hoofdje telkens verder bracht. Daar is ze dan! Om 18:45 werd Ines geboren. Een bijzonder mooi moment. Even later kwamen onze twee oudste kindjes kijken naar hun pasgeboren babyzusje. Daar zaten we met ons gezinnetje trots op een mooie roze wolk in onze cocon. Ik kan wel zeggen dat dit teamwork was, mijn man, Leentje, Lieve, onze baby en ik… en mijn mama, Alexander en Aurélie aanwezig in ons huis en op de eerste rij als Ines geboren was. Een thuisbevalling die we ons weer niet mooier konden voorstellen!
Ook na de bevalling konden we met onze vragen en bezorgdheden bij onze vroedvrouwen terecht. Zo ging de borstvoeding de eerste weken niet vanzelfsprekend en leek Ines even een ferme duik te nemen in haar gewicht. Gelukkig was Els daar die ons gerust stelde en proactief advies gaf waardoor we de borstvoeding succesvol konden verderzetten.
Bedankt Els, Leentje en Lieve om met zoveel passie jullie beroep uit te oefenen! Dankzij jullie hebben wij elke zwangerschap en bevalling op onze manier kunnen beleven, hebben wij de kracht gevonden om te geloven in de werking van de natuur. Het zijn de mooiste herinneringen uit ons leven, waar jullie altijd deel van zullen uitmaken!
Liesbeth & Hendrik

Het was zondagmorgen en ik werd wakker met lichte ‘menstruatiekrampen’. Ik deed in de voormiddag nog wat orde in huis, ging langs bij de buurvrouw,… Toen iets na de middag het gevoel van regelmatige lichte krampen bleef aanhouden, stuurde ik een berichtje naar mijn zus. “Wat moet ik voelen?”, “Hoe weet ik wanneer het weeën zijn?”. Ik had niets gemerkt van een slijmprop of water gebroken zoals je vaak leest en hoort. Ze zei me dat ik moest timen wanneer ik zo’n kramp had. Ik controleerde 2 uur lang de tijd tussen krampen, eerst telkens 10 min, daarna 7 min… Pijnlijk waren ze niet, eerder wat ongemakkelijk. Maar het bleken toch weeën te zijn. 7 minuten? Tijd genoeg dus…, dacht ik…
Ondertussen was het 16u en stuurde ik om zeker te zijn toch maar een berichtje naar Els en Leentje. Els belde me op en vertelde dat de bevalling er aan zat te komen en dat we mochten vertrekken als we klaar waren. Daarop vroeg ik aan Tom wat we voor de avond nog zouden eten. En gingen we rustig nog even in bad. Toen ik tegen 18u na het bad nog even wou rusten op het bed, werden de weeën plots heviger en kwamen ze elke 3,5 min.
Ik vroeg aan Tom om de valiesjes in de auto te zetten, belde naar Els om te zeggen dat we gingen vertrekken. Eten zat er dus niet meer in.
Om 18.30u vertrokken we dan naar het geboortehuis, gelukkig maar een ritje van 10min voor ons. Eens aangekomen verwelkomde Els ons en installeerden we ons in de bevallingskamer.
Els had die dag het verjaardagsfeestje van haar zoontje, dus werd Leentje direct opgebeld om de eerste wacht te doen. Els had lekkere wafels gebakken en bracht ons nog vanalles om te eten. Terwijl Tom lekker zat te smullen van de verse wafels, concentreerde ik mij op het opvangen van mijn weeën, leunend op de rand van het bed. Leentje kwam al snel toe en zorgde dat ik me helemaal op mijn gemak voelde.
Na een uurtje of 2 de weeën op te vangen, werd het bad gevuld en mocht ik in het warme water zitten. Ondertussen was Els ook terug aanwezig.  Er werd af en toe geluisterd naar de hartslag van Stella, en al snel volgde de persweeën.
Els, Leentje en Tom moedigde me aan en steunden me, ze deden dat perfect! Ik zat helemaal in mijn cocon en ademde de pijn weg, de zwangerschapscursus kwam goed van pas! Na een tijdje persen, om 23.34u, was ze er dan eindelijk!
Onze Stella!
We verplaatsten ons even later naar het bed waar Stella huid op huid werd gelegd en Leentje hielp me met de eerste borstvoeding. Na een uurtje werd Stella gecontroleerd, gemeten, gewogen en goedgekeurd!
Ik werd verzorgd en we kregen nog een lekker pompoensoepje van Els. Nadat alles wat tot rust was gekomen waren we klaar voor onze eerste nacht.
’S Morgens om 9u kregen we een heerlijk ontbijt, en nadat Els ons alles had uitgelegd maakten we ons stilaan klaar om naar huis te gaan. Rond 13u vertrokken we dan met onze nieuwe aanwinst naar huis.
De eerste week kwamen Els en Leentje afwisselend elke dag op thuisbezoek, werd Stella nagekeken en gewogen, gaven we samen haar eerste badje en kon ik met al mijn vragen en twijfels bij hun terecht.
Ondertussen groeit kleine Stella als kool en doet ze het supergoed. Ik denk met een heel fijn gevoel terug aan mijn zwangerschap, de bevalling en hun hulp achteraf. Ik heb een bevalling gehad zoals ik had gehoopt, en ben enorm dankbaar dat ik dat met hun heb mogen ervaren.
Dank je Els en Leentje, en aan mijn partner Tom x

Veel kindjes krijgen, en dat in het geboortehuis van Els, een vriendin sinds altijd. Dat was mijn droom :-). Het liep iets anders dan ik voor ogen had, maar momenteel zijn we dolgelukkig met, apetrots op en oneindig dankbaar voor onze drie kindjes.
Nora was de eerste. Koppig als ze was (en is!), bleef ze hardnekkig in stuit liggen tot er niets anders op zat dan een geplande keizersnede. Deze verliep heel vlot, net als het herstelproces nadien, en ik blik er dan ook met mooie herinneringen op terug. Els kon dan wel de bevalling niet doen, toch stond ze ons bij van het begin tot het einde. Na de operatie mocht ik al snel naar mijn baby’tje en Els hielp haar om de borstvoeding te ontdekken.
Nummer twee, Lieze, kon wel op de natuurlijke manier ter wereld komen, maar doordat ik al een keizersnede had gehad, was bevallen in het geboortehuis uitgesloten. Jammer, maar ik was al lang blij dat ik toch nog natuurlijk zou kunnen bevallen. Toen het zover was, wist ik even niet meer waarom ik zo had uitgekeken naar iets wat zo intens veel pijn doet, maar ik denk nog altijd weemoedig terug aan dat moment. Ik beviel in het UZA maar heb behalve Els (en mijn partner) niemand gezien. We zaten met ons drie, en even later vier, in onze rustige cocon middenin het hectische reilen en zeilen van een druk ziekenhuis. Zalig…
Deze keer liep het weer anders. Hannes liet wat langer op zich wachten. Voorweeën kwamen en gingen, al wekenlang, maar verder gebeurde er weinig. Op de tweede dag overtijd besloot Els een hartfilmpje te laten maken omdat zijn harttonen vrij hoog lagen. Niets aan de hand, werd bevestigd na een half uurtje aan de monitor. Het was ondertussen middernacht en ik viel toch maar in slaap dus we besloten terug naar huis te gaan. Els vertrok dus met ons terug naar de parking. Wie het UZA kent, weet dat de loopafstanden daar de moeite kunnen zijn, en tijdens die wandeling veranderde alles. Ik kreeg nu echte weeën, die serieus pijnlijk waren, en toen we op de parking aankwamen, brak mijn water. Een minuut later was ik niet meer in staat om zelf naar de verloskamer te wandelen dus reed Els mij in de rolstoel weer naar boven. Om de haverklap moesten we stoppen omdat ik tijdens de -ondertussen zeer pijnlijke weeën- het rollen niet kon verdragen. Onderweg werd ik misselijk, moest ik –jawel- overgeven en ging ik blijkbaar van een dikke 2 cm naar de volle 10 cm ontsluiting. Een weeënstorm noemen ze dat, dacht ik? Tegen de tijd dat we weer bij de verloskamers waren, zat ik al scheef in de rolstoel en had ik het gevoel dat Hannes eruit ging vallen. In allerijl maakte Els zelf een bed op dat net was vrijgekomen en hielp ze me van de rolstoel naar het bed te verhuizen. Daar even hevig persen en voor ik het goed en wel doorhad, was Hannes’ hoofdje geboren. Els hielp hem om zijn handje uit de weg te halen en floeps, bij de volgende wee was hij er helemaal. Ik kon het bijna niet geloven, een uur daarvoor had ik nog geen pijn en dacht ik te gaan slapen, het persen duurde nog geen kwartier, mijn onderbroek en slippers lagen nog verspreid tussen de rolstoel en het bed… Voor mij was dit een droomscenario. De tekst op het geboortekaartje, ‘Veilig geland!’, had niet toepasselijker kunnen zijn!
Ik ben dus uiteindelijk niet één keer in het geboortehuis bevallen, maar elke bevalling was voor mij een fantastische ervaring waar ik direct opnieuw voor zou tekenen. Dit hele proces zonder de begeleiding en ondersteuning van Els kan ik me ook niet voorstellen. Zowel tijdens de zwangerschap, bevalling en het kraambed, was haar rol voor mij onmisbaar. Ook toen het tussen onze drie gezonde kindjes af en toe misliep (vroegtijdige miskramen en buitenbaarmoederlijke zwangerschap), kon ik telkens bij haar terecht. Dus Els, laat me je via deze weg nog maar eens enorm bedanken voor dit alles! Als we het geluk hebben dit nog eens te mogen meemaken, weten we je opnieuw te vinden!!

Al een kleine maand probeer ik op papier te krijgen hoe het was… die voorbije 10 intense maanden… Niet zo gemakkelijk blijkbaar… Tenzij het over jullie gaat… dat is helemaal duidelijk. Dat we na de prachtige geboorte van onze zoon Josse terug naar jullie zouden komen stond al heel lang vast.
Graag vertel ik even ons verhaal. Een stortbevalling, zo noemt m’n onze bevalling wel eens…
22 juli 2019, een mooie zomerdag. Ik begon de ramen te poetsen, liet het afdakje aan de achterdeur terug blinken, ging naar de winkel en stapte zelfs nog op de fiets. Na het 38 weken heel rustig te moeten doen omwille van de vele harde buiken vond ik het zalig! ’s Avonds de speelhoek en de keuken weer helemaal aan kant… jaja… mijn nestdrang was groot. Alles moest in orde zijn zodat we geen achterstand zouden hebben in huis wanneer ons kleintje kwam.
Niet vermoedend wat de nacht zou brengen kroop ik om 22.30u in bed. Maarten kwam om middernacht slapen en wreef nog wat over mijn rug. Ook hij viel niets vermoedend in slaap. Onze kleine Nelles besloot echter dat het geen tijd was om te slapen die nacht. Toen Maarten in slaap viel voelde ik in m’n buik iets geks gebeuren waarop de weeën snel starten. Toch nog maar even wachten dacht ik bij mezelf… wie weet is het toch nog niet zover. Omdat de weeën bleven aanhouden trippelde ik toch maar even naar de badkamer. M’n water brak… we zijn vertrokken… het is zover.. zalig!
Om half 2 maakte ik Maarten wakker. We waren er klaar voor. Terwijl ik m’n weeën opving en daartussen niet anders kon denken dan dat het perfect was, belde maarten Els op, begon hij het bad te vullen, kaarsen aan te steken,… zalig die rust en sfeer in huis. Het hoogtepunt van ons/mijn verhaal van positieve rebellie was van start gegaan.
“Om in beweging te komen en te doen wat echt voor je klopt ook al is het spannend en anders dan de norm.”
Ondertussen was ik richting de badkamer gegaan. De plek waar ik me had voorgesteld te bevallen als ik overdag zou bevallen. De badkamer is een plek waar bij ons thuis nooit iemand anders komt, ik dacht dat ik me daar het veiligst zou voelen. Mijn gewone weeën werden plots persweeën. ‘ Oh help, Els is er nog niet’. Voor alle duidelijkheid, Els kon hier absoluut niets aan doen, ze was er snel na ons telefoontje, maar wij waren net iets sneller. Gelukkig konden we snel de klik maken. Onze Nelles zou geboren worden in het ritme van den natuur, wij kunnen dit! Voor we het goed en wel wisten hadden we om 02.18u onze zoon in onze armen, een mooie gezonde jongen.
Die klik… die klik die wij daar konden maken hebben we grotendeels aan jullie te danken…
Het is dankzij jullie luisterend oor, dankzij jullie stimulans om boeken te lezen, om kritisch na te denken. Dankzij jullie die me steeds zijn blijven zeggen dat het wel eens snel zou kunnen gaan ondanks dat ik hoopte op een langere bevalling dan bij Josse. Dankzij de vertrouwensband die we mochten opbouwen en dankzij jullie geloof in ons! Ik die in het verleden gruwelde van de lessen yoga op school, genoot en leerde heel wat bij tijdens de prenatale yoga die ik bij jullie volgde. Mede dankzij jullie kon ik dan ook een paar keer rustig ademen tijdens de persweeën. Zelf al waren jullie er fysiek niet bij op de moment dat Nelles geboren werd, toch waren jullie er mentaal bij voor mij. De voorbereiding en de vertrouwensband was zo goed dat het ervoor gezorgd heeft dat ik sterk in mijn schoenen ben gaan staan en heeft ervoor gezorgd dat ik kon doen wat voor mij klopte.
Ook de begeleiding nadien…
Een paar minuten kwam Els aan. Van de badkamer verhuisde we naar de zetel. We maakte Josse wakker… eerst was hij eerst wat overrompeld, maar al snel was hij zo fier als een gieter. Hij glunderde! Hij zag mee hoe voor hem ‘het huisje van de baby’ geboren werd en nadat de navelstreng volledig was uitgeklopt knipte hij samen met Maarten de navelstreng door. Alles verliep op zijn gemakske, in dezelfde zalige sfeer waarin we gestart waren. Alles wat we samen in de hand hadden verliep perfect.
Het deed ook goed jullie de dagen nadien telkens weer te zien. Telkens weer dat echte luisterend oor, telkens weer een gesprek waarin je je begrepen voelt.
Het is spannend en anders dan de norm… jammer dat de norm hier in België vaak zo anders is… want moest elk gezin een kindje op de wereld kunnen zetten met een vroedvrouw die dezelfde visie en ambitie heeft als jullie… de wereld zou er weeral een stuk mooier uitzien… Ik ben er zeker van.
Dank u, Dank u, Dank u, om in beweging te komen, om te doen wat jullie doen, om te doen wat klopt, voor jullie positieve rebellie!
Lieve groetjes,
Evelien, Maarten, Josse en Nelles!

Lieve Els, Mariet,
3x heb ik het voorrecht gehad begeleid te worden en te mogen bevallen met Els, de beste vroedvrouw die ik ken ;-). Eerst dacht ik dat ik het zou missen om mijn baby niet elke keer op echo te zien, zoals bij mijn oudste twee kinderen in het ziekenhuis wel het geval was, maar niets is minder waar. De tijd die je in het geboortehuis krijgt bij elke consultatie, de gemoedelijke, vertrouwelijke omgang met de vroedvrouw, het ‘connecten’ met de baby, horen van de hartslag, voelen hoe de baby ligt, is zoveel bevredigender dan na een kwartiertje bij de gyn buitengaan met een fotootje en ongestelde vragen.
Bij de bevalling zelf, was het zo fijn om op voorhand te weten wie er aan je zijde zou staan. Dit vertrouwen groeide meer en meer bij elke bevalling. Els leerde me echt kennen en wist zo wat ik nodig had tijdens de bevalling, fysiek, maar nog belangrijker mentaal. Ook qua vakkennis, Els, ben je perfect capabel en wist ik, we zijn in goede handen. Je hebt er mee voor gezorgd dat onze bevallingen en kraamtijd bijzonder, memorabel zijn geworden. Jij bent een deel van de herinnering en daarom zullen we je nooit vergeten!
Mariet, jij was erbij bij onze laatste, ook jou vergeten we nooit, zeker niet onze jongens die gierden van plezier toen je even met hen bezig was ;-).
Keep up the wonderful job you’re doing!
Lieve groetjes
Levi, Veronique, Ezechiël, Zacharia, Nathanaël, Bérénice, Auréline

Het was 2014 toen ik voor het eerst in contact kwam met het geboortehuis. Ik was toen voor de eerste keer zwanger. Het had niet veel gescheeld of ik zou de traditionele weg gevolgd hebben, de weg die we allemaal kennen van in de films; je bent zwanger, gaat naar de gynaecoloog en je bevalt in een ziekenhuis. Via een kennis leerde ik dat dit ook op een andere manier kon. Blijkbaar kan je je ook laten begeleiden door een vroedvrouwenteam, die je bijstaan bij je bevalling en waar je ook thuis mee kan bevallen. Vol verwachting en met een heleboel vragen maakten we een eerste afspraak. We leerden eerst Leentje kennen tijdens een verkennend gesprek. Zij legde ons uit hoe zo’n begeleiding eruitziet, maakte ons duidelijk dat je nog steeds op vaste momenten op controle moet bij de gynaecoloog en schetste hoe zo’n thuisbevalling in zijn werk gaat. Evengoed kwamen we te weten dat je ook met hen in het ziekenhuis kon bevallen. Na dit gesprek was mijn man opgelucht, hij was vooral blij dat het geen ‘geitenwollensokken-gedoe’ was, hetgeen toch vaak als cliché in verband wordt gebracht met elkaar. Neen, het was geen geitenwollensokken, het was professioneel, geruststellend en het gaf me meteen een warm en hartelijk gevoel. Ik voelde dat dit hetgeen was dat ik nodig had. Ik voel me graag thuis, ben graag in een omgeving die ik ken en waar ik me veilig kan voelen. Tijdens beide zwangerschappen werden we begeleid door Els en Leentje. Afspraken wisselden zich af, waardoor je beide vroedvrouwen erg goed leert kennen, evenals zij jou leren kennen. Op deze manier ben je ook zeker dat er minstens 1 iemand die je goed kent bij jouw bevalling kan aanwezig zijn. Het fijne aan het geboortehuis is dat ik er met alles terechtkon. Van zwangerschapscursus tot pre- en postnatale yoga. Het was mijn ‘alles-onder-één-dak’ waar ik nog steeds zo enorm dankbaar voor ben. Toen de bevalling voor de deur stond waren mijn man en ik zo goed voorbereid waardoor we geen schrik hadden voor wat er ons te wachten stond.
Tijdens mijn twee zwangerschappen waren er momenten waarbij ik heel krachtig kon zijn in mijn rol als toekomstig nieuwe mama, maar er waren ook momenten waarop ik erg onzeker kon worden. Op deze momenten kon Els mij steeds weer op weg helpen. Het gebeurde dat ik huilend belde en Els vroeg of ik binnen een uurtje in het geboortehuis kon zijn. Eens daar aangekomen liet Els mij rustig aankomen, gaf mij de ruimte om te vertellen, om daarna zich samen met mij in een mindfulness-oefening te smijten waardoor ik weer dicht bij mezelf en bij mijn kracht kon komen. Na zulk een sessie kon ik met opgeheven hoofd de praktijk weer verlaten en werden het bijna levenslessen die ik tot op vandaag bij me houd. Ik kijk er met zo’n goed gevoel op terug en besef wat een voorrecht ik had om zulk een topvroedvrouw te hebben gehad.
Voor mijn eerste bevalling trokken we naar het geboortehuis, meer bepaald naar de geboortekamer, of anders gezegd de ‘birth&breakfast’. Het voelde toch net iets veiliger om voor die eerste geboorte naar daar te gaan. Toch is het eveneens een thuisbevalling in een warme, gezellige kamer, geheel voorzien van alle faciliteiten die je nodig hebt tijdens een bevalling. Door het geboorteplan dat tijdens de zwangerschap samen met de vroedvrouwen wordt opgesteld, stond het badje al vol te lopen toen wij aankwamen, was de verlichting was gedempt en zag de kamer er precies uit zoals ik het wou. Er werd trouwens niet alleen goed voor mij gezorgd, ook mijn man werd in de watten gelegd. Hij werd geheel voorzien van koffie en ontbijt (wij kwamen immers aan om 7u ’s ochtends), waardoor hij fris en monter kon blijven om mij zo goed mogelijk te kunnen bijstaan. De bevalling verliep vlot, na 6 uurtjes werd onze eerste zoon geboren worden. Veilig en wel kwam hij ter wereld en het eerste halfuur dat daarop volgde gebeurde er helemaal niets. Althans, dat was mijn gevoel. De wereld stond even stil. Alles gebeurde zo rustig… De baby lag eerst (minstens) een halfuur bij mij te bekomen, op mij, huid op huid. Pas nadat wij beiden weer op onze positieven zijn, werden zowel de baby als ikzelf grondig nagekeken. Nog een halfuurtje later begon de start van een nieuw avontuur, de borstvoeding. Ook hier waren Els en Leentje en enorme hulp en steun. We bleven na de bevalling nog een vijftal uurtjes in de geboortekamer en trokken toen naar huis.
Voor onze twee bevalling (2019) koos ik voor een ‘echte’ thuisbevalling. Ik had de idee om de weeën op te vangen in de badkamer, onder de douche, en de eigenlijke bevalling op ons bed. Nu werd het in tegenstelling tot onze eerste bevalling, een bevalling die plaatsvond in de avond/nacht. Onze zoon bleef lekker thuis en lag boven te slapen. Omdat ik tijdens de weeën mij toch wilde kunnen blijven bewegen besloot ik de weeën in onze huiskamer op te vangen. Het ging vlot, ik had en vond precies alles wat ik nodig had. Bovendien had ik geluk, zowel Els als Leentje konden ook bij deze bevalling beiden aanwezig zijn. Ik had hier zo naar uitgekeken, naar dit moment. We hadden net een jaar verbouwd en gekampeerd in eigen huis. Nu was ons huis eindelijk een thuis geworden en wilde ik het graag deze geboorte schenken omdat het gewoon verteld wie we zijn; rustzoekers, vechters en doorzetters. En ook deze bevalling liep vlot, ik deed er ongeveer even lang voor als bij de eerste, maar het gevoel, dat zat zo anders. Ik was trots en fier op mezelf dat ik dit kon, dat dit heel doelbewust mijn eigen keuze was en dat ik door middel van mijn eigen kracht mijn kind op de wereld ging zetten. Dit keer beviel ik op de bevallingskruk en onmiddellijk na de geboorte kon ik hem bij mij nemen. Na de nageboorte even mijn poep wat verder naar achter zetten en hup, ik zat in onze zetel. Zo onwezenlijk. Zo’n rust die hier in huis was, zo een overweldigende sfeer van een gezond kindje dat zonet thuis geboren werd en nu op mij lag te bekomen. Wij hadden het geluk om telkens twee gezonde kindjes gekregen te hebben en eveneens het geluk dat er zich geen complicaties voordeden, waardoor de bevallingen konden plaatsvinden buiten het ziekenhuis. Ik besef dat dit niet iedereen gegund is, waardoor ik er erg dankbaar voor ben.
Toen ik vorig jaar weer zwanger werd en aanklopte bij het geboortehuis kon ik er gelukkig weer terecht en voelde alles weer aan alsof het 4 jaar geleden was.. en ook weer net niet. Hoewel zoveel hetzelfde is, is er ook zoveel anders. Lichamelijke klachten die je eerder niet had, dezelfde angsten, nieuwe twijfels, oude vragen, nieuwe vragen. Je merkt ook dat je gegroeid bent als persoon, als partner, als mama. Tijdens beide zwangerschappen volgde ik prenatale yoga bij Els. Iets wat ik iedereen trouwens kan aanraden, omdat het niet alleen een goede lichamelijke voorbereiding is voor de bevalling (en eveneens voor tijdens de zwangerschap), maar ook mentaal. Els tracht je in deze cursus je sterker te laten staan. Sterker te laten voelen. Laat je ontdekken wat je nodig hebt als het even wat minder gaat en probeert je handvaten aan te reiken waardoor je er zelf kan op terugvallen.
Als ik vandaag terugdenk aan mijn bevallingen, en dan voornamelijk aan mijn tweede bevalling, krijg ik heimwee. Hoe zeer ik ook pijn had tijdens de bevalling, het was magisch. Thuis zijn, je omgeving kennen en je er thuis voelen, nog snel een theetje drinken tijdens je weeën, je oudste zoon die boven in bed ligt te slapen en dan plots in de ochtend aan je bedje staat en die voor het eerst zijn broertje ziet.. Kippenvel! Ik zou het meteen weer overdoen en als het kan met de twee topvrouwen die ons hierbij hebben bijgestaan, Els & Leentje.

Een vroedvrouw onder de arm nemen om je zwangerschap en bevalling te begeleiden, zou de normaalste zaak van de wereld moeten zijn. Niet alleen nam Els ruim de tijd om ons uitgebreid te informeren, ze gaf ook de nodige psychologische steun. Naast de korte, puur medische bezoekjes aan de gynaecoloog, zorgde zij voor extra kadering en was er warmte, ruimte en tijd. Ik kon terecht met al mijn vragen en bezorgdheden, maar ook papa en grote zus werden nauw betrokken bij het groeiproces van onze kleine spruit: heel erg fijn.
Toen we veel vroeger dan verwacht indicaties kregen dat ons zoontje zich klaarmaakte om geboren te worden, leek het of de medische wereld ons niet serieus nam. Metingen en cijfertjes bleken niet in staat te voorspellen wat het buikgevoel en de ervaring van Els wél duidelijk wisten. Ik ben dan ook oneindig dankbaar dat we op dat moment bijgestaan werden door een deskundige vroedvrouw. Ons verhaal had slecht kunnen aflopen, maar dankzij Els werd de geboorte van ons zoontje een positief verhaal in plaats van een traumatische gebeurtenis. Ik kreeg uiteindelijk niet de bevalling die ik voor ogen had, maar elke stap van het proces stond zij ons bij.
Ik kan het elke zwangere vrouw niet genoeg op het hart drukken: een goede vroedvrouw is goud waard!

Ons verhaal.
Ik wist al voor ik zwanger was dat ik in het Geboortehuis wou zijn.
Ik kan ook niet zeggen waarom maar gelukkig dacht mijn vriend er net hetzelfde over! 🙂
We wonen aan de overkant van de straat en kijken dus op het geboortehuis, wat een prettig gevoel gaf.
Dus toen we zwanger waren mailde ik naar het geboortehuis met al onze vragen (bellen vond ik te spannend. Ik had even tijd nodig om alles op een rijtje te zetten. 🙂 ).
We hadden heel veel vragen en mochten al snel langskomen.
In de familie van mijn vriend komt epilepsie voor. De erfelijke vorm. Daar waren we wel een beetje bang voor en we wouden wat antwoorden.
Het eerste gesprek ging dan ook vooral daarover. Maar we kregen niet echt de antwoorden die we wouden.
Op die moment waren we wel wat teleurgesteld maar achteraf gezien was het gewoon heel logisch dat er geen antwoorden waren op onze vragen.
Onze volgende afspraak was een maand later en nu had Els wel de tijd gekregen om wat opzoekwerk te doen en waren we gerustgesteld!
We hadden nu echt het gevoel dat we met al onze vragen en twijfels hier terecht konden.
Elk gesprek duurde ook een dik uur.
Eerst wat praten over hoe het gaat, loopt alles vlot? Zijn we ergens onzeker over? Zijn er klachten of kwaaltjes? …
Tot het moment waar we dan toch het meest naar uit keken. Het horen kloppen van het hartje!
Hoe leuk we het ook vonden om foto’s te krijgen bij de verplichte bezoekjes aan de gyneacoloog, het was toch fijn om gewoon rustig te kunnen babbelen met elkaar en elkaar ook wel beter te leren kennen en vooral te luisteren naar ons baby’tje.
We wisten ook al van voor we zwanger waren dat we het geslacht van ons kindje niet wouden weten. Spannend tot het laatste!
De gyneacoloog mocht zich natuurlijk ook niet verspreken. Gelukkig is dit nooit gebeurd!
We waren ook wel aan het twijfelen waar we wouden bevallen. In het Geboortehuis of toch in het ziekenhuis.
Uiteindelijk hebben we toch voor het Geboortehuis gekozen en daar hebben we geen spijt van gehad! Het is alleen een beetje anders gelopen…
De cursussen die werden gegeven waren ook super! Je kreeg alle info mee die je nodig had. Geen overbodige dingen die je toch niet begrijpt. Het was echt fijn om het gevoel te hebben dat je toch een beetje voorbereid was. In hoeverre dat mogelijk is natuurlijk 🙂
Ik heb eigenlijk een heel fijne zwangerschap gehad. Enkel mijn rug deed moeilijk. Ik kon al snel niet meer gaan werken en dat vond ik wel jammer want ik werkte met kindjes en vond dat geweldig!
Dus op het einde van de zwangerschap was ik wel blij dat het eindelijk zover was.
Ik was niet bang voor de bevalling. Ik voelde dat ik het kon.
Op de dag van de bevalling zijn mijn weeën ’s nachts begonnen. Mijn vriend werkte toen nog als bakker en hij was net weg toen ik hem belde om toch maar naar huis te komen.
Dan hebben we nog een paar uur samen gewacht en dan tegen de ochtend naar het geboortehuis gestapt. Daar was Els om ons op te vangen. Alles ging zo rustig en vanzelf. Er waren niet veel woorden nodig. Ieder deed zijn ding. Ik was vooral met mezelf bezig, mijn vriend was er als ik iets nodig had en Els was in de kamer ernaast. Ideaal! Ik moest maar gewoon roepen en Els was er. Wat een heel fijn gevoel was.
Mijn vriend was de hele tijd bij mij. Hij deed exact wat ik nodig had! Wat ook weer heel leuk was. Want dat is toch een beetje afwachten 🙂
Toen de weeën sneller volgden was opeens Leentje daar. Ik voelde toen dat het niet lang meer ging duren. Het was net middag en ik moest persen.
Alleen voelde ik na een tijdje dat het niet lukte. Heel gek!
Els en Leentje hebben er alles aan gedaan om het toch te doen lukken maar uiteindelijk hebben ze toch beslist om naar het ziekenhuis te gaan. Stond niet op de planning…
Met persweeën in de auto! Els zei geen woord. Waar ik haar zo dankbaar voor was!
Dit was iets wat ik even alleen moest doen.
In het ziekenhuis aangekomen werd ik meteen geholpen door de vroedvrouwen en de gyneacoloog.
Maar Els week geen centimeter! Echt een fijn gevoel dat je kan vertrouwen op de persoon die al heel de tijd bij jou is.
Ons kindje zat dus met het hoofdje een beetje verkeerd en daarom lukte het me niet om het alleen te doen. Maar met een beetje hulp was de baby er na een paar keer persen.
Wat een opluchting!
We wisten dus nog steeds niet of het een jongen of een meisje was.
We hadden eigenlijk op die moment ook niet echt behoefte om het al te weten. We waren gewoon blij en opgelucht dat alles oke was.
Na een paar minuten hebben we dan toch gekeken wie dat kleine kindje op mijn borst was.
Een meisje!
Dit heb ik voor mezelf toch ook nog wel een paar keer herhaald. 🙂 Ik kon het nog niet geloven.
Dat is wel het nadeel als je het geslacht niet weet. Je kan je er niet op voorbereiden.
Maar wat maakte het uit?
Ons kindje was er en het was gezond!
Wat een mooi gevoel…
Onze lieve kleine Ellis!
Ondertussen was Els druk bezig met alles te regelen voor ons.
Gek dat je alles vergeet wat er rondom gebeurt!
Door omstandigheden moesten we langer in het ziekenhuis blijven. Maar dat vonden we eigenlijk niet zo erg. We hielden niet zo van drukte en bezoek en nu was dat beperkt tot het minimum…
De dagen erna kwamen Els, Leentje en Rosanne op bezoek.
Elke keer als ze op bezoek kwamen konden we dan onze vragen stellen. Want ja, die waren er nu ook weer natuurlijk! Ook hadden de vroedvrouwen hun vragen.
Maar heel rustig en in een fijne sfeer. Hoe voelden wij ons als ouders? Hoe deed Ellis het? At ze goed? Sliep ze goed? Konden wij onze rust vinden?
Dagen en weken gingen voorbij en uiteindelijk waren de bezoekjes ook weer gedaan. Wat we wel heel jammer vonden!
Gelukkig wonen we aan de overkant van het Geboortehuis en komen we af en toe eens iemand tegen 😉
Els, Leentje en Rosanne
Bedankt om te doen wat jullie doen!

Mijn geboorteverhaal begint niet tussen drie en vier in de namiddag die bewuste negende oktober. Het begint ook niet om half één ‘s nachts van diezelfde dag. Het begon op het moment dat ik wist dat ik zwanger was. Toen wist ik onmiddellijk : ons kindje ter wereld zetten, dat doen we opnieuw met Geboortehuis De Zon, net zoals met ons eerste kindje. De consultaties verlopen ook dit keer helemaal zoals ik het wil : een goed gesprek als het nodig is, opnieuw aanhalen van een vertrouwensband, de bevestigingen dat het goed gaat en de nodige doorverwijzing bij twijfel. En dat alles bij een lekker theetje of een glaasje water.
 
Tijdens één van de consultaties vraagt Leentje ons of we geïnteresserd zijn in een cursus hypnobirthing. Hypno-wat? Mijn god. Iets met hypnose? Nee, hoor. Zo goedgelovig zijn we ook weer niet. Vijftien minuten later en na wat toelichting van Leentje schrijven we ons in.
 
Hypnobirthing, het woord zegt het al zelf: door hypnose jezelf door de bevalling leiden. Na een vingerknip door de kamer waggelen als een kip, waarna je kakelend een ei legt en je kindje ter wereld is gekomen. Dat is het niet. Hypnose is helaas door zulke beelden gemarginaliseerd geraakt. Onterecht. Want met (zelf)hypnose kan je heel wat bereiken. Het gaat erom dat je door diepe ontspanning beter door je bevalling geraakt, ze intenser beleeft, maar daarom niet perse pijnlijker. Meer nog : de auteur beweert dat je door hypnose pijnloos kan bevallen. Nee, dat is met niet gelukt. Niet erg. Het was ook nooit mijn doel. Dat de aangereikte methodes me er gemakkelijker door hebben geholpen, dat zeker wel!
 
De uiteindelijke bevalling was de apotheose op het hele zwangerschapsverhaal. Die nacht voel ik mijn slipje heel erg nat worden. Het is bijna zo ver. Ik slaap de rest van de nacht amper. We doen ‘s ochtends Johanna nog naar de crèche en verwittigen de grootmoeder dat ze straks zal moeten babysitten. Dan rijden we door naar Els en het Geboortehuis. We hebben ervoor gekozen om in het Geboortehuis zelf te bevallen. Het ziekenhuisgebeuren bezorgt me postnatale stress (zo bleek na de eerste bevalling) en voor een thuisbevalling is ons huis te koud, vind ik zelf. Bovendien ligt het geboortehuis maar op tien minuutjes rijden van ons huis. Perfect dus.
Els staat ons op te wachten wanneer we aankomen. Ze onthaalt ons heel warm en we praten een tijdje. Ze doet een éénmalig vaginaal onderzoek, waarbij ze ook de vliezen “stript” om de bevalling op gang te brengen. Daarna besluiten Christofe en ik om nog een beetje bij te slapen voor we drukke tijden tegemoet gaan. Een tijdje later komt Els polsen of er al vorderingen zijn. Nog niks. We hebben nog enkele uren tijd, maar uiteraard willen we vermijden dat de bevalling alsnog in het ziekenhuis moet worden ingeleid. Daarom krijg ik van Els een borreltje met wonderolie. Die moet de weeën op gang brengen. Wat later geeft ze me nog een voetmassage en een ademhalingsoefening (ref. prenatale yoga) opdat ik wat minder zenuwachtig zou worden. Daarna besluiten we op aanraden van Els om een wandelingetje te gaan maken in het nabijgelegen natuurgebied. Eerst krijgen we nog een zelfbereide maaltijd voorgeschoteld. Heerlijk. Buiten is het zalig warm en we genieten van de najaarszon. Was het die fysieke inspanning van de wandeling, toch nog de wonderolie, de ontspanning die ik toen voelde, of alles bij elkaar, maar het was duidelijk dat ik vanaf toen niet meer naar het ziekenhuis hoefde. Wandelen lukte nog, maar ik voelde een regelmatige “druk” onderaan. Het was begonnen.
Terug in het Geboortehuis polst Els bij ons hoe het gaat. Ook zij heeft er een goed gevoel bij, maar wil geen risico’s nemen en informeert het UZA toch over de stand van zaken. Als de weeën toch nog zouden afzwakken, moeten we alsnog vertrekken. Het is dan vier uur in de namiddag. Nog geen twee uur later lig ik op mijn zij in het bed. Ik ga dieper en dieper in de weeën, de golvingen. Ik ga ook dieper en dieper in mezelf, in mijn cocon, in mijn hypnose. Adem in, adem laaang uiiit. Slechts één keer richt ik me naar buiten : “Het is een meisje”. En ik duik terug in het diepe. Het wordt heftiger en heviger. Ja het doet pijn. Maar ik pak de weeën vast en adem ze weg. Ik mis er twee. Ik kronkel van de pijn. De volgende golving heb ik weer vast en adem ik weg. Dan plots, zonder dat ik het zelf had doorhad, voel ik dat ik moet persen. Dit had ik nog niet verwacht. Ik roep het uit en houd het persen tegen met mijn hand. Ik rol van mijn zij naar handen en knieën en ontdoe me van alle kledij tussen twee weeën in. De volgende perswee hou ik me weer in. Ik had dit écht nog niet verwacht. Nog voor de volgende wee eraan komt, zegt een zachte, verlossende stem : “Doe maar, laat het maar gebeuren”. Bedankt. Zo enorm veel bedankt voor die woorden. Nu durf ik wél. Ik voel het weer opkomen. Ik volg mijn lijf en ik pers. Daar is het hoofdje al. Ik voel eraan. Ik wacht op het volgende moment. Ik pers mee, en daar tuimelt ze op het bed. Je bént een meisje, onze lieve Helena.
 
Leentje arriveert geen vijf minuten na de geboorte. Net te laat. Het ging ook allemaal plots heel snel. Leentje helpt me nog met de nageboorte. Ze geven ons alle zorgen die we nodig hebben. Die nacht slapen Christofe en ik beurtelings met Helena op ons, bloot-op-bloot. Zalig. De volgende dag maken we ons, na een lekker ontbijtje, rustig klaar om weer naar huis te gaan. We willen zo graag weer thuis, bij Johanna zijn. De dagen, weken, maanden erna zijn roos. Ik mag dan wel niet in een kleur zijn bevallen (*), de periode na de bevalling verdwaal ik in een mist van die alombekende roze wolk. Waar ik bij Johanna te bang was om de weg kwijt te geraken, heb ik nu het vertrouwen dat alles goed komt.
 
Bedankt Els, Leentje en Rosanne. Voor de verwezenlijking van dit geboorteverhaal. Voor het vertrouwen dat jullie hebben gegeven in de kracht van mijn lijf en mezelf. Om de schoonheid die jullie hebben laten zien.
 
(*) een methode die je krijgt aangereikt tijdens de cursus hypnobirhting

Ons tweede wondertje kondigde zich heel onverwacht aan. Het was enorm verschieten en we lagen allebei even helemaal in de knoop. Ik had enkele goede gesprekken met Els, wat me enorm hielp. Ik besef heel goed dat ons gezinsgeluk mede te danken is aan de hulp die ik toen van vele mensen en in het bijzonder ook van Els heb gekregen. De zwangerschap verliep zoals verwacht en dan uitkijken naar die uitgerekende dag… en nog een dag… en nog een dag… Ylian had het naar zijn zin in de buik. Toen hij toch besloot dat het tijd was, ging het allemaal heel snel. Heel anders dat wat we kenden van de eerste bevalling. Er heerste een duidelijke spanning over de snelheid waarmee het allemaal ging. Els is ook toen weer duidelijk blijven vertellen wat er aan de hand was en wat de mogelijke opties dan waren. Maar ook Ylian is zonder keizersnede, knip of scheur ter wereld gekomen.
De eerste dagen na de geboorte werden we nog goed opgevolgd en hoewel de body’tjes deze keer zonder problemen lukte, was ik toch blij dat ik zeer regelmatig even een babbeltje kon doen en vragen kon stellen. Steeds gemoedelijk en rustgevend, wat in die periode enorm veel waard is.
Ik wil geboortehuis De Zon dan ook enorm bedanken om ons bij te staan tijdens de rollercoaster van de zwangerschappen en geboortes.
Dankzij hen hebben we 2 prachtige zonen en kunnen we volop van elkaar genieten.
MERCI!!!
Vele groetjes

Onze 1e kennismaking met Geboortehuis De Zon was in mei/juni 2016. Net zwanger en tot de conclusie gekomen dat de standaard opvolging bij een gynaecoloog in het ziekenhuis niets voor ons zou zijn. We wilden ook graag persoonlijke begeleiding tijdens de bevalling (in het ziekenhuis). Het 1e kennismakingsgesprek was met Els en wij zagen het meteen helemaal goed komen. Helaas dacht het vruchtje daar anders over (miskraam).
Door persoonlijke omstandigheden heeft het een tijdje geduurd, maar in september 2017 hadden we opnieuw een afspraak, dit keer bij Leentje (via via wisten we al dat Els er een tijdje tussenuit zou gaan). Ook met Leentje en een aantal weken later met Rosanne, klikte het meteen. Voor ons is de zwangerschap een periode met ups en downs geweest. Bij Leentje en Rosanne vonden we altijd een luisterend oor, begrip en bemoedigende woorden. Tijdens de zwangerschapscursus kregen we veel extra info en ook de yoga is een aanrader. De noodzakelijke, onaangename onderzoekjes werden heel rustig en met veel respect uitgevoerd; goed gedaan, Rosanne! Tegen het einde kwamen de twijfels over de bevalling: zouden we wel naar het ziekenhuis gaan? Ook dat was geen enkel probleem, we konden op het moment zelf nog beslissen om thuis te blijven.
De weeën begonnen ’s nachts. ’s Ochtends gebeld, maar toen Rosanne aankwam, waren ze bijna weggevallen. Na een goed gesprekje en een voetmassage, is ze weg gegaan, maar ze bleef wel in de buurt. Na een paar uur een kleine update gestuurd en nog wat tips gekregen, maar de weeën wilden niet doorzetten. ’s Avonds hebben we Rosanne opnieuw laten komen, want we zagen het niet meer zitten. Na de bachbloesems, andere houdingen, …, werden de weeën eindelijk sterker. Tijd om te
beslissen: naar het ziekenhuis of thuis bevallen? Het werd dat laatste. Zo goed mogelijk werd alles in orde gebracht, met de materialen die we hadden.
Leentje, juist thuisgekomen van een weekendje weg, kwam er ook bij. Een paar uur later was het hoofdje er, nog steeds in de vliezen. Maar opeens wilde onze dochter niet meer wachten op de volgende wee: ze prikte haar vruchtzak kapot en gleed naar buiten…
Terwijl wij aan het genieten waren van de eerste uurtjes samen, vulden Rosanne en Leentje de papieren in, deden enkele controles, nageboorte,… én ze ruimden alles op. Zelfs daar hoefden we ons geen zorgen om te maken.
Tijdens de week na de bevalling kregen we dagelijks een bezoekje van een van de vroedvrouwen, voor de opvolging en de nodige peptalk. En nu is het langzaam tijd geworden om ook deze navelstreng door te knippen.
Leentje en Rosanne, bedankt voor alles! We gaan jullie missen!
Liefs

Onze kennismaking met De Zon was in 2015 toen we in blijde verwachting waren van onze eerste dochter. Ik, als papa, was er rotsvast van overtuigd dat mijn vrouw in het ziekenhuis zou bevallen. Want dat is toch altijd beter, nietwaar? Mijn vrouw kreeg eerder rillingen van het ziekenhuisgebeuren en wilde zo lang mogelijk thuis blijven onder begeleiding van een vroedvrouw. En zo leerde we Nathalie kennen. Ons vertrouwen in Nathalie heeft er mee voor gezorgd dat we van een zekere ziekenhuisbevalling naar een verrassende thuisbevalling zijn gegaan. Ik zeg “verrassend” omdat mijn vrouw de nacht van de bevalling zo op haar gemak was thuis met de goede zorgen van Nathalie en Leentje dat we (ook wel een beetje op snelheid gepakt) ervoor gekozen hebben om voor een thuisbevalling te gaan! Mijn mooiste ervaring ooit. Toen ik ‘s morgens iedereen belde met het heugelijke nieuws was ik er al van overtuigd dat we voor ons tweede zeker voor een thuisbevalling zouden gaan. Want dat is toch altijd beter, echt waar!
Terwijl ik dit bericht schrijf geniet ik al van het gezelschap van mijn tweede prachtige dochter. Deze keer ook weer onder begeleiding van Nathalie en Leentje op de wereld gekomen. Alsof het zo moest zijn 🙂
Omdat Nathalie zich is gaan specialiseren als lactatiedeskundige hebben we deze keer ook Rosanne leren kennen. Een perfecte aanvulling voor De Zon en net zoals Leentje en Nathalie een topvroedvrouw die ons elke keer opnieuw met een goed gevoel achterliet.
Dank je voor de goede zorgen dames!
Vele groeten van Féline en Amélie

Mijn droom op een serene thuisbevalling is uitgekomen dankzij de oprecht warme en deskundige begeleiding van Leentje en Rosanne. Vanaf de eerste ontmoeting tot aan het laatste huisbezoek na de geboorte, en zelfs daarna, kan ik rekenen op hun betrouwbare professionele en socio-emotionele ondersteuning. Geen enkel smsje of telefoontje met een vraag of een bezorgdheid is hen teveel. Doorheen mijn hele zwangerschap heb ik altijd het gevoel gekregen mezelf te mogen zijn en gerespecteerd te worden door hen in mijn eigen visie op zwanger zijn en bevallen. Ik ben enorm dankbaar deze sterke vroedvrouwen aan mijn zij te hebben gehad tijdens het zwaarste en mooiste dat ik ooit in mijn leven heb gedaan. Ik zal voor altijd een plekje in mijn hart koesteren voor hen, omdat zij mij geholpen hebben met het ter wereld brengen van de grootste rijkdom in mijn leven: mijn eigen kleine wondertje Jacob.
Lieve dames, jullie verdienen een nobelprijs voor de empowerment die jullie vrouwen geven om de regie over hun bevalling terug in eigen handen te nemen. Jullie hebben mij vertrouwen en veiligheid geboden en dankzij jullie kijk ik terug op een thuisbevalling waar velen alleen maar over durven dromen. Dankjewel hiervoor.
Liefs

Lieve Leentje, Rosanne en Charlotte,
Fleur werd gisteren alweer 20 weken oud… een halve zwangerschap! Tijd om dat lang beloofde stukje te schrijven voor jullie babyboek.
Toen Jeroen en ik wisten dat ik zwanger was, hadden we nog een ‘typisch’ beeld voor ogen over hoe we de bevalling en kraamtijd zouden aanpakken: opvolging door een gynaecoloog in het ziekenhuis, bij de eerste wee de auto in en naar het ziekenhuis, daar onder controle van een dokter bevallen en dan minstens drie dagen in het ziekenhuis verblijven. Kortom, een erg medische kijk op geboortes. Zelf heb ik de ziekte van Bechterew (een vorm van reuma die vooral mijn heupen erg stijf maakt), waardoor ik ook steeds gedacht heb dat het echt niet anders kon. Pas vrij laat in mijn zwangerschap beslisten we om een zwangerschapscursus te gaan volgen in het Geboortehuis bij Leentje. Plots bleken er wel heel veel opties te zijn: opvolging door een zelfstandige vroedvrouw, arbeidsbegeleiding door een vroedvrouw thuis, poliklinisch, in het geboortehuis of zelfs thuis bevallen! In onze cursus bleken we zelfs de vreemde eenden in de bijt (de meeste koppels lieten zich al door Leentje en Rosanne begeleiden en kozen voor een vorm van poliklinisch of thuis bevallen). Jeroen en ik besloten ergens rond week 34 alsnog om ons door Leentje en Rosanne te laten begeleiden.
Door de gesprekken met Leentje en Rosanne werden we ‘gedwongen’ om op voorhand goed na te denken over hoe WIJ onze dochter op de wereld wilden zetten. We kozen uiteindelijk voor een arbeidsbegeleiding bij ons thuis en een poliklinische bevalling in het UZA. Ik ben zo blij dat ik op voorhand goed de tijd heb (moeten) nemen om hierover na te denken, want nu kan ik zeggen dat ik écht de bevalling heb gehad die ik wou, waarover ik als mama-in-wording de controle heb gehad.
Fleur is uiteindelijk vier dagen na de uitgerekende datum geboren. De bevalling is meteen op gang gekomen nadat Rosanne voor de eerste keer gestript had. Mijn bevalling verliep – vanuit medisch oogpunt – misschien niet erg vlot (na 9 centimeter ontsluiting bleven de weeën steeds heviger komen maar er kwam geen volledige ontsluiting). Toch kan ik zeggen dat mijn bevalling niet alleen het zwaarste en pijnlijkste was dat ik ooit gedaan heb, maar vooral het allermooiste.
Uiteindelijk ben ik één nachtje in het ziekenhuis gebleven. Na onze thuiskomst kwamen Leentje, Rosanne en Charlotte dagelijks langs om ons drietjes te begeleiden in onze eerste stappen als nieuw gezin. Dag en nacht (letterlijk!) kon ik hen bellen voor steun en advies, o.a. bij de borstvoeding die niet goed lukte.
Ik kan heel moeilijk in woorden omschrijven welk gevoel ik heb als ik aan jullie terugdenk, lieve dames. Ik kan ook moeilijk één moment kiezen waarop jullie steun onmisbaar was: in de aanloop naar de bevalling hebben jullie ervoor gezorgd dat we ONZE keuzes maakten. Dankzij jullie kreeg ik er vertrouwen in dat ik zélf mijn dochter op de wereld kon zetten, dat mijn lichaam perfect tot zoiets in staat is zonder uitgebreide medische hulp. Tijdens de bevalling hebben jullie me van minuut tot minuut bijgestaan en in me geloofd, zelfs toen ik zelf dacht dat het me niet zou lukken. Na de geboorte van Fleur hebben jullie samen met ons de eerste stapjes in het ouderschap genomen en hebben me geleerd om altijd op mijn moederinstinct te vertrouwen. Ik heb het gevoel voor altijd met jullie verbonden te zijn dankzij deze prachtige ervaring: jullie waren er immers niet alleen bij wanneer Fleur geboren werd, jullie zagen ook haar mama en papa ‘geboren worden’. We hebben jullie ontzettend gemist toen jullie niet meer langskwamen, maar tegelijkertijd hadden we dankzij jullie wel heel veel vertrouwen gekregen in ons eigen kunnen als mama en papa.
Zo ontzettend bedankt! We hopen jullie nog eens terug te zien!
Vele groeten

Het geboorteverhaal van Elena begint eind maart 2017. Mijn vriend Hans en ik waren toen 6 jaar samen en hadden in september 2016 besloten dat we stilaan klaar waren voor een nieuwe fase in ons leven: het ouderschap. We waren echter van plan om alles op het gemakje te doen en niet bezig te zijn met het berekenen van vruchtbare periodes e.d. Groot
was dus de verrassing – en vooral de vreugde – toen we een half jaar later ontdekten dat ik zwanger was! Na het afwegen van de voor- en nadelen van ziekenhuis- en thuisbevallingen, besloot ik dat ik graag thuis wilde bevallen en dus contacteerden we begin juni geboortehuis De Zon. Tijdens de afspraak met vroedvrouw Leentje voelden we direct dat het goed zat; haar rustige karakter stelde ons meteen gerust. Hierop volgde ook nog een afspraak met Rosanne, de tweede vroedvrouw, en ook bij haar voelden we ons op ons gemak.
Enkele maanden later, eind november, werd ons geduld op de proef gesteld. Toen ik 4 dagen over tijd was, ging ik naar Leentje voor een sessie voetreflexologie en werd ik gestript om de bevalling op te wekken. Deze trucjes misten hun effect niet: ’s avonds voelde ik al dat er iets aan het gebeuren was in mijn buik en diezelfde nacht, rond 24u, begonnen de weeën. Eerst nog heel licht, daarna heviger en sneller. Rond 2u30 was Rosanne er om ons bij te staan,
samen met stagiaire Charlotte. Ik ving de weeën vooral op terwijl ik op mijn knieën tegen het bed zat, en al staand, terwijl ik tegen Hans leunde en in zijn handen kneep. Omdat we allebei nog niet geslapen hadden die nacht, werd er een rustmomentje ingelast waarbij we even op bed lagen om te bekomen. Ook onder de warme douche staan hielp om de pijn wat te verzachten. Tegen 10u ’s morgens brak mijn water en ik was blij dat ik eindelijk mocht beginnen persen. Ik zat op dat moment op mijn knieën, steunend tegen het bed. Na een 50-tal minuten was ze er, onze kleine Elena, en we zagen meteen dat ze perfect was! Ze liet al meteen van zich horen en kreeg een 10/10 van de vroedvrouwen. 😉 We werden overweldigd door emoties die we nog nooit eerder hadden gevoeld: een mengeling van verwondering, euforie en ontroering. Nadat Hans de navelstreng had doorgeknipt, kropen we gezellig met ons drietjes in bed en bewonderden we ons kleine prinsesje. De vroedvrouwen bleven nog enkele uurtjes, o.a. om me te helpen met de eerste borstvoeding en om me te laten
douchen. Daarna waren we voor het eerst ‘alleen’ met ons kersverse gezinnetje, maar niet voor lang, want de grootouders, tantes en nonkels werden natuurlijk snel op de hoogte gebracht en konden niet wachten om hun kleinkind/nichtje eindelijk te ontmoeten.
De dagen die volgden op de geboorte waren niet altijd even gemakkelijk, vooral omdat de borstvoeding nogal pijnlijk verliep. Gelukkig waren Rosanne, Leentje en Charlotte er nog steeds om ons zowel op praktisch als op emotioneel vlak bij te staan. Toen ze na een tweetal weken niet meer geregeld langskwamen omdat we het ouderschap meer en meer onder de
knie kregen, voelde het dan ook een beetje raar om hen opeens te moeten missen, na al die maanden van toch wel intensieve samenwerking. Maar ik weet zeker dat we elkaar nog wel tegen het lijf zullen lopen in de toekomst.

Er zijn te weinig woorden om uit te drukken hoe mijn begeleiding, bevalling en nazorg is verlopen.
Zwanger zijn, bevallen en erna, het is lichamelijk en emotioneel een rollercoaster. Dankzij de hulp en nabijheid van Els, Leentje en Rosanne werd het een PRACHTIG parcours! Professioneel, veel ervaring, duidelijk en met het hart op de juist plaats. Geen vraag of telefoontje teveel, altijd stralend als de zon.
Super bedankt om mijn twee zonen (Ruben 3j, Lars 4m) mee op de wereld te zetten. Thuisbevallen is TOP!
Ik kan (helaas) vergelijken want mijn dochter is in het ziekenhuis geboren.
Nog even voor de toekomstige mamas; luister naar JEZELF – naar hoe JIJ wil bevallen!
Dikke dankjewel aan heel het team!
Groetjes

Lieve Sander,
Wat was jij een actieve baby in mijn buik! Altijd maar schoppen met die beentjes en boksen met die armpjes in mijn mooie ronde buik. Op het einde was ik ruim dubbel zo dik! We waren dan ook heel benieuwd naar jou!
We hadden je eind september verwacht, maar je koos voor 1 oktober, een zonnige zaterdag. Rond 16uur voelde ik een eerst teken van je naderende geboorte. Als dit kleine steekje verder evolueert, komt de baby eraan, zei ik! Nog even mijn poetswerk afmaken in huis… Je papa had overheerlijke vol au vent gemaakt die ochtend. Ik had er best zin in. Dus aten we vol au vent met frietjes terwijl de weeen sneller en heviger werden. 18uur. Oei, laten we misschien toch even de vroedvrouw opbellen. Vroedvrouw Els kent ons ondertussen wel en raadde aan om niet meer te treuzelen en ons naar het geboortehuis te begeven. Je zus Lore gaf nog een laatste kus voor jou op mijn buik en vertrok met moeke en vake.
19uur. Een warm bad stond ons op te wachten omringd met kaarsjes: rust en warmte…
We waren nog maar goed geïnstalleerd toen de weeenstorm losbarstte. Ik werd verrast door de snelheid en intensiteit . Achteraf beschreef ik de bevalling as ‘vlot en venijnig’ en dat vat het mooi samen. Voor we het wisten lag Sander in mijn armen. 22.10uur Wat een lieve, kleine baby!

Maandag 26 juni 2017.
Een gewone dag in mijn zwangerschapsverlof, onze diertjes eten en drinken geven zelf ontbijten en dan douchen en aankleden.
Ik had al een aantal weken wat last van menstruatie krampen, dat kwam en dat ging weer weg, niks om mij druk om te maken hoort erbij hoor ik mezelf nog zeggen. Vooral in de nacht voelde ik ze.
Deze nacht waren ze iets duidelijker aanwezig, zal wel weer te druk zijn geweest moet het toch maar wat rustiger aandoen! Nu bleef ik het met regelmaat voelen, maar niet bij stil gestaan dat “het” al begonnen zou zijn ik was tenslotte pas 37 weken en 4 dagen.
Om 10 uur ging ik wat boodschapjes doen even langs de apotheek en theetje drinken bij vriendin. Daar nog even gezellig geluncht met de gedachten die “krampjes” komen toch wel regelmatig!
Rond 13 uur ging ik maar richting huis mijn man Patrick opgebeld dat ik geen boodschappen meer ging doen ik had er toch wat last van ik doe de rest morgen wel.
Bij thuiskomst was er een pakketje geleverd yesss vloerkleedje voor in de babykamer, uitgepakt en neergelegd. Kamertje was nu helemaal klaar, verder nog wat dingen opgeruimd en in huis wat bezig geweest. Om 15.30 uur bel ik toch maar even het geboortehuis en Leentje nam op. Dat is goed nieuws zegt ze je lichaam is zich al aan het voorbereiden het kan doorzetten of zakt af en wacht nog 2 weken zei ze.
16.30 uur Patrick belt dat hij onderweg is naar huis wat ik opzich best wel prettige gedachte vond aangezien het iets heftiger werd. Nog steeds niet stilgestaan met dat “het” al begonnen zou zijn.
17.30 uur kwam hij thuis en wilde wel even wat eten ik had totaal geen honger, ik dacht nog bij mezelf zou het dan toch bezig zijn dat ik geen honger heb. Ik had Els nog een berichtje gestuurd dat ik waarschijnlijk niet naar de yoga zou komen.
Om 19.00 uur ben ik richting badkamer gegaan even in bad gaan liggen. Om 19.30 uur kwam Patrick even kijken hoe het met me ging en zaten even gezellig te kletsen om 19.50 uur kijk ik hem aan en zeg “schat……. volgens mij zijn mijn vliezen gebroken” waarop mijn man reageerd met “huh hoe kan ik dat zien??”. Zolang het maar niet groen is, nee dat was het niet. Patrick vraagt aan me “zeg schat die krampjes hè heb jij nietgewoon al dehele dag weeën” Uhmmm dat zou nog wel eens goed kunnen jah antwoorde ik.
Om 20.00 uur heeft Patrick de vroedvrouwen gebeld en nam Nathalie de telefoon op met de vraag of hij mijn weeen wilde timen en dat ze met uurtje terug zou bellen. Na ongeveer 45 min belde ze terug en melde Patrick dat de interval van 5 min naar 3 min was gegaan en de weeën ook lang aanhielden. Schat zegt hij Nathalie is onderweg! Oooh heel fijn dacht ik nog. Rond 21.30 uur was Nathalie bij ons gearriveerd en had ze nog snel een bevallingsbad meegenomen (die waren er niet bij de consultatie en zou ik savonds na de yoga meenemen).
Ze vragen of ik miss naar de bank wil verplaatsen, nee ik wil op bed liggen. Toen Nathalie ging voelen hoever ik was zegt ze: nou Dana je zit al op 7 cm! UUUHHHMM WATTTT!! Nathalie heeft Els meteen gebeld dat ze rustig onze kant op kon komen en daar was Els. Toen ik Els zag zei ik nog helaas de yoga niet gehaald vanavond, Els reageerde dat er al gevraagd was of ik aan het bevallen was.
Besef van tijd was daarna helemaal weg ik was te druk om rustig de weeën op te vangen. Enige wat ik weet is dat ik in mijn gedachten bezig was met onder andere: volgens mij zit Els tegen de kast en leest ze een boekje, Nathalie zit links van mij Patrick zit rechts van mij en houden allebei een hand vast (die aardig fijn geknepen werd tijdens een wee) sorry Nathalie :-).
Okeey weer een wee rustig ademen diep ademhalen naar he buik ademhalen verrek eigenlijk werkt dat ook nog!
Nieuwe wee hé ik merk iets ik voel dat ik moet persen en begin te persen. Aantal weeën verder met meepersen vraagt Nathalie “Dana ben jij aan het meepersen” uhm ja al eventjes was mijn antwoord.
Ho wacht even even kijken hoever je bebt zei ze, aantal weeën verder was ik zover dat ik kon draaien gezien de weeën een piek hadden maar nooit helemaal weg waren lag ik het liefst zo stil mogelijk.
Yes, ik had 10 cm wauw we gaan idd persen.
Geloof dat ik ruim half uur geperst heb. Om 1.26 uur is onze zoon Noem geboren zo blij, zo gelukkig.
Wat had ik uitgekeken naar de bevalling ik kon er niet op wachten en toch niet verwacht dat ik zou bevallen op 37 weken en 4 dagen.
Ik wilde het liefst niet in het ziekenhuis bevallen en thuis in bad bevallen, het bad heb ik niet gehaald maar thuis wel en daar ben ik trots op met ons eerste kindje. Ook zijn wij enorm dankbaar met de vroedvrouwen voor alle begeleiding en zorgen zowel voor, tijdens en na de bevalling.
Tot bij de volgende zwangerschap ik ga jullie missen.
Dikke kus en knuffel van ons

Rond 4 maanden in mijn zwangerschap heb ik contact genomen met het geboortehuis De Zon. Aangezien de bevalling van mijn dochterje, Lilou, heel lang geduurd heeft (39u) en uiteindelijk in het ziekenhuis verder in gang gezet werd (baxter en vliezen breken), wilde ik het deze keer graag anders. Zo natuurlijk mogelijk, geen epidurale en niet 4 verschillende vroedvrouwen achter elkaar… Ik belde in januari naar De Zon en maakte een afspraak met Els. Nadat ik mijn verhaal had gedaan, voelde ik me onmiddellijk op mijn gemak en wist dat ik de juiste beslissing had genomen. De ruimte en het vertrouwen die ik ervaarde tijdens de opvolgingen leidde ertoe dat ik besliste om thuis te bevallen. Indien nodig zouden we naar UZA (Edegem) gaan.
De uitgerekende datum voor ons zoontje was donderdag 8 juni 2017. Rond die tijd en daarna had ik wat harde buiken ’s nachts, maar niets dat mijn slaap onderbrak.
Dinsdag 13 juni: Leentje heeft gestript. Ondertussen al kleine 2 cm ontsluiting. ’s Avonds wat activiteit, harde buiken enwat lichte menstruatiepijn.
Donderdag 15 juni: Leentje stript opnieuw. Zelfde senario. Ik krijg ricinusolie mee om avond nadien op te drinken. Indien nodig op zaterdag 17 juni opnieuw afspraak bij Leentje voor voetreflexologie.
Vrijdagavond 16 juni omstreeks 21.00 drink ik ricinus cocktail met Amaretto en vers geperst appelsiensap. Heel lekker! Een hele avond lang, vol spanning, wachten we dat er iets gebeurd. Dit weekend moet het gebeuren als we thuis willen bevallen. Met toch enige teleurstelling kruipen we rond middernacht in bed.
Zaterdag 17 juni omstreeks 2.00 ga ik naar toilet, zou de olie dan toch zijn werk doen? Ik kruip terug onder de lakens maar voel wat onrust in de buik, anders dan de vorige dagen. Ik besluit om 2.30 naar beneden te gaan en zet me op de zitbal. Ik time de lichte weeën die onmiddellijk om de 4 min zijn. Ik zet wat kaarsjes aan en ik maak Ben om 3.00 wakker. Hij brengt de futon naar beneden en begint het bad alvast te vullen. Om 4.00 bellen we Leentje op, kwartiertje later is ze bij ons . Ik zit op dat moment nog op de zitbal de weeën weg te ademen, dit gaat nog zeer goed. Half uur later wordt pijn intenser en voel ik meer pijn in rug. Ben schudt mijn bekken tijdens de weeën, dat doet goed, het is alsof de wee wordt verbrokkeld in kleinere pijntjes… Om 5.30 vraag ik aan Leentje voor onderzoek om te weten waar ik sta: 4 cm en baarmoederhals is week. Ik denk: Yes, dat is al hele overwinning als ik vergelijk met de bevalling van mijn dochtertje (33u om aan 2cm te geraken). Ons zoontje ligt goed, maar wel beetje schuin met hoofdje, waardoor de pijn zich uitstraalt naar mijn rug. Om rugweeën wat te verlichten ga ik, op aanraden van Leentje, met knieën in zetel en handen naar voren op de grond op kussen om baby wat te kunnen verplaatsen. Dit helpt in het begin, rugweeën worden minder. Om 6.15 ga ik even in bad, is ondertussen goed gevuld en zeer aangenaam. Leentje geeft me de raad omgoed te blijven bewegen en verschillende houdingen aan te nemen zodat de zwaartekracht kan meewerkenHet is dan 7.00: Ik ben ondertussen heel moe en vind dit dus moeilijk, maar besef dat het alleen maar vlotter kan gaan. Het wordt licht buiten en ik begin te wandelen in de tuin. Leentje gaat nog even een uurtje rusten in de logeerkamer. Ik vang de weeën op door te leunen of te zitten op zitbal met druk op onderrug van Ben. Dit is zooo belangrijk, ik vraag steeds om meer druk te zetten. Ik voel telkens de wee hevig opkomen en dan geleidelijk wegebben… Om 8.30 onderzoekt Leentje nog eens: 5 cm en een papierdunne baarmoederhals. Hopla!! Weer een stukje gevorderd, halverwege… denk ik. Ik blijf de weeën opvangen en zien als een estafette die ik afleg, waarbij elke wee een tikkeltje harder of heviger wordt In de rustperiodes ertussen probeer ik goed te ontspannen. Diep en bewust ademen blijft voor mij de focus…
Om 9u is Lilou wakker en ze komt naast mij staan (ik ben een wee aan het opvangen, leunend op zitbal). Ze vraagt of ik droevig ben. Ik vertel haar dat ik pijn heb (maar dat het goed gaat) en dat broertje er binnenkort zal zijn. Dat vindt ze fijn en geruststellend. Ik loop met haar nog even naar de kippen om de eitjes te halen. Onderweg verschiet ze wel even wanneer er weer een wee opkomt. We lopen terug met 1 ei, wat voor een mooie metafoor zorgt. Lilou mag naar de buren om daar met de buurmeisjes en buurjongen te spelen… De weeën worden heviger, ik eet nog een boterhammetje met notenpasta en drink een theetje tussen de weeën door. Dat doet deugd. Om 9.50 komt Nathalie toe: ik dacht nu al? Duurt toch nog even niet? Om 10.00 controlleert Leentje nog eens en had me ook al wat voorbereid dat ze mogelijks de vliezen een zetje zou kunnen geven. Dit deed me wat angst aan, aangezien ik breken van de vliezen onmiddellijk terug associeerde met de bevalling van Lilou (op 2cm ontsluiting, weeënstorm en na uur uitgeput om epidurale smeekte). Leentje voelt dat ik hierdoor in angst ga en ze stelt me gerust dat dit niet hoeft en de situatie ook helemaal anders is. Ik ben ondertussen aan 7cm en vliezen staan op springen, het zal niet lang meer duren (1 uur) of ze kunnen ook spontaan breken. Ik vertrouw op Leentje en ze geeft de vliezen een zetje. Ik voel het vruchtwater zachtjes lopen, deed helemaal geen pijn. Opeens is de volgende wee heel hevig, ik wil terug naar buiten gaan wandelen samen met Ben. Ben stelt me opnieuw gerust en ondersteunt me, nog 2 weeën en ik voel dat ik precies naar het toilet moet. Leentje geeft aan dat ik me best naar het bad begeef als ik daar graag wil bevallen. Ik ga in bad samen met Ben die achter mij zit. Ik hang over bad en voel dat ik moet duwen, heb pas na 2 persweeën door dat het einde in zicht is. Nathalie zit naast Ben en Leentje voor mij, die heb ik stevig (sorry) vast met mijn handen. Leentje zegt dat ik mijn gevoel moet blijven volgen en vraagt of ik het hoofdje begin te voelen. Ik ben heel gefocust en geniet (!) van de rustmomenten tussen 2 persweeën in. Het persen gaat goed, hoor ik Ben en de vroedvrouwen zeggen, dus ik blijf de helse pijn verdragen en voel het onderaan branden. Achteraf blijkt dat na 30 min persen Sepp geboren is. Ik leun naar achter tegen Ben en neem Sepp in mijn armen op mijn borst. Ik kan het niet geloven dat het zover is, het lijkt allemaal zo snel te zijn gegaan en ik was nog steeds in de overtuiging dat het niet “snel” (8u) kon gaan bij mij . De placenta volgt ook snel en nadien ga ik op de futon in de living liggen waar Sepp voor het eerst kan drinken.
Ik ben zo opgelucht en de vroedvrouwen en Ben zoooo dankbaar voor hun aanwezigheid, steun en motivatie… Dankjulliewel! Zo vredig en vol vertrouwen bevallen, had ik me op voorhand niet kunnen inbeelden.
Ik droom ondertussen (dag 9) nog vaak na over de bevalling en heb ook mijn eerste bevalling ergens terug herbeleefd en verwerkt… Sepp is een super rustig ventje, de eerste dagen leek het alsof hij nog niet aangekomen was op aarde. Heerlijk om die rust te mogen ervaren… Nu genieten we verder! Ons gezinnetje is compleet!

Op zaterdag 20 mei heb ik om 17u een afspraak bij Els, de vroedvrouw. Alles ziet er zeer gunstig uit. Mijn baarmoederhals is voor 75% verstreken en ik heb 1-2 cm opening. Els stript drie keer goed door.
Grote zus Elli is gaan logeren bij oma, en mijn man en ik gaan samen uit eten. Tijdens het etentje krijg ik weeen. Ik haal mijn gsm boven en begin te timen. Ze duren telkens 1 minuut en komen om de 4 minuten. Dat gaat ineens snel! We eten rustig ons eten op en ik bestel nog een dessertje: een chocolade moelleux.
Naar het geboortehuis
Het geboortehuis bevindt zich hier op nog geen 10 minuten vandaan. We arriveren om 21u20. Het is even zoeken om er mijn draai te vinden. Het is best wel spannend ook! Kaatje (doula) zet rustgevende muziek op en ik begin me te ontspannen op de zitbal. Toch komt er steeds meer tijd tussen de weeen en beginnen ze te vervagen. Het dreigt hier stil te vallen. Kaatje stelt acupressuur voor door me een voetmassage te geven en Els geeft me nog een borrel met wonderolie. We gaan slapen rond 23u maar ’s nachts valt het volledig stil.
Om 5.30 word ik verdrietig wakker. Ik ben zwaar teleurgesteld in mijn lichaam. Waarom is mijn arbeid stilgevallen? Ik kruip tegen mijn man en we knuffelen. ’t Zal weer niks zijn…
Ik sta op, ga naar het toilet, en merk dan weer een zeurderig gevoel. Terug een wee. Zou het dan toch?
Ontbijt
Gelukkig, ik krijg terug weeen! Elke 5 minuten ongeveer. Ons meisje was gewoon zo lief om ons nog wat slaap te gunnen. Om 7u30 komt Els een kijkje nemen. We zijn allemaal blij dat het terug begonnen is.
Els brengt ons een uitgebreid ontbijt. Ik eet een pistolet met kaas, wat aardbeitjes en een volledige reep chocolade bij een glaasje vers geperst fruitstap en een heerlijke tas thee. Ondertussen volgen de weeen elkaar op. Het gaat erg vlot om ze op te vangen en weg te blazen. Ik heb nu zo’n 2-3 cm opening en nog steeds een 75% verweekte baarmoederhals.
Ondertussen verfrist Kaatje de ruimte, alle ramen gaan open en ze zet weer erg mooie muziek op. Ik kom in de sfeer en vang op verschillende manieren de weeen op, 1 na 1.
Zitbal. Rondwandelen. Een heerlijke rugmassage door mijn man. In de doeken hangen. De uren gaan voorbij en hij steunt me enorm. We hebben even een emotioneel knuffelmoment waarbij we terugdenken aan het hevige bloedverlies op 9 weken zwangerschap, toen we dachten dat we ons meisje kwijt waren. We prijzen ons gelukkig! Het zal nu niet lang meer duren of we hebben ze in onze armen.
In bad
Om 10u30 ga ik in bad en het water doet me deugd. De intensiteit van de weeen neemt stilaan weer af en er komt ook weer meer tijd tussen de weeen. Dit voelt niet meer goed. Ik wil dat het vooruit gaat, dus beslis ik om er weer uit te gaan. Ik ga op de zitbal zitten en probeer door te wiegen en te wandelen de weeen terug te bevorderen. ’s middags krijgen we heerlijke tomaten-kokossoep met brood. Ik doe wat extra energie op en geniet van de maaltijd.
Frisse neus
Als afleiding stelt Kaatje voor een frisse neus te gaan halen en een wandeling te maken. Misschien is dat geen slecht idee! Ik kleed me terug aan en ga met manlief naar buiten. We wandelen naar de kerktoren en terug. Af en toe stop ik om een wee op te vangen, wat vreemde blikken oplevert. Maar daar trek ik me op dat moment niets van aan. De frisse neus doet me deugd.
Terug in het geboortehuis, word ik misselijk rond 13u30. Ik weet niet goed of ik iets zou eten of beter van niet. Els komt kijken en voelt inwendig. Inderdaad, zoals ik verwacht had, heb ik nu 4 cm. Ik weet uit het boek “Genieten van je bevalling” dat de 4cm een kantelmoment vormt. Els zet alles al klaar voor de bevalling en belt Nathalie op.
Ik wandel nog wat rond in de kamer en vang de weeen op door in de doeken te leunen. Ik ga terug in bad zitten, maar er is weinig progressie. Nathalie komt voelen, de baby stelt het zeer goed. Toch komt er maar geen vordering in de weeen. Om 16u30 blijkt dat ik nog steeds maar 6 cm opening heb. Ik heb dus uren gedaan over 2 cm. Ook de vliezen voelen nog te soepel aan. Dit kan nog een tijd duren. Om 17u45 voelt Els mee tijdens een wee wat er vanbinnen gebeurt. En dat is teleurstellend. Om een of andere onbekende reden maakt lichaam te weinig hormonen aan. Samen met Els beslissen we om toch de vliezen te breken.
En dan gaat het snel
De weeen worden heviger en volgen erg kort op elkaar. Ik mag terug in bad. Het is dan 18u. Mijn man bespreekt de mogelijkheden om ons meisje zelf aan te pakken. Maar eens in bad duurt het 6 minuten voor ik weer een wee krijg. Ik voel dat dit niet oke is. Het is duidelijk dat ze niet in bad geboren wil worden. Ik stel zelf voor om eruit te gaan.
Els maakt het bed klaar en legt doeken op de grond. Ik leg mijn armen op bed en ga op mijn knieen zitten. De vroedvrouwen zitten in de buurt en manlief zit achter mij. Hij vraagt me om mijn ‘trucje’ te doen om de weeen op te wekken. Blijkbaar heb ik een onbewuste move, iets met wiegende heupen, ik weet zelf niet exact wat ik deed, maar het werkte wel.
Persdrang
Plots gaat het heel snel. Om 18u35 krijg ik hevige weeen en om 18u49 voel ik persdrang. Instinctief begin ik te persen. Een oerdrang komt naar boven en al “zingend” duw ik in volle kracht naar beneden. Els zit naast me en moedigt me aan: “Goed bezig, blijf vooral zingen!” En dan staat de kruin al. Auw, dit doet pijn. Ik heb de neiging om te blijven persen maar Els houdt me tegen: “Stop met persen, het hoofdje is er al. Wacht even en luister naar je lichaam” Ik herinner me een passage uit het boek, dat als een flits door mijn hoofd schiet. Als je de ring of fire voelt branden, dan pers je te hard. Je kan best even wachten en voelen wat je moet doen. Dat wil namelijk zeggen dat je teveel druk zet. Els gaat verder: “voel maar beneden.” Ik voel, en oooh, wat is dat een vreemd gevoel! Ik voel het hoofdje en er komt een nieuwe perswee.
Enkele seconden later, om 18u51, is ons Liz geboren! Manlief vangt ze op en ze ligt omgedraaid in zijn handen onder mij. Instinctief trekt hij de baby naar zich toe, maar dat is niet de bedoeling. Els begeleidt hem en brengt ze onder me door zodat ik ze kan pakken.
“Oooooooooooooh” – al trillend – is het enige dat ik kan uitbrengen. Gevolgd door: “ze lijkt niet op Elli, eh?

Na de geweldige begeleiding tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik het zeker, ook mijn tweede zwangerschap wilde ik graag een helpende hand van Leentje, Els en Nathalie. De eerste 20 weken waren bijzonder hels door aanhoudende misselijkheid. De moraal was soms ver te zoeken, maar de bezoekjes aan het geboortehuis zorgden voor lichtpuntjes en een houvast. Met de gepaste begeleiding op het juiste moment: een luisterend oor, een voetmassage als babbelen ook niet meer ging,…
De zwangerschapsyoga met Els maakte dat ik tegen de bevalling wel terug kon geloven in de kracht van mijn eigen lichaam. Ik was er klaar voor!
Een weekje voor de aangekondigde datum werd ik op de dag van de arbeid -hoe toepasselijk- overvallen door felle krampen. ‘De voorbereidingen zijn begonnen’ dacht ik. Rond middernacht braken mijn vliezen en begonnen de weeën. Door het gewonnen vertrouwen kon ik ze vlot aan en vier uur later stond Leentje aan de voordeur om even polshoogte te nemen. Net op tijd om te vertrekken naar het UZA. Daar aangekomen dienden de persweeën zich aan. Leentje bracht gauw alles in gereedheid en liet mij volledig mijn ding doen. Plots bleek dat Lize zich niet op de gangbare manier wou presenteren aan de wereld. Ze kwam -totaal onverwachts- met de billen eerst. Het protocol zorgde ervoor dat er extra mensen kwamen aangelopen, maar Leentje hield ze heel professioneel en rustig op een afstand waardoor ik gewoon verder kon doen. Lize kwam geheel op eigen kracht ter wereld! Met dank aan de rust die Leentje steevast bewaarde!
Ook na de bevalling kon ik blijven rekenen op de goeie zorgen van geboortehuis de Zon. Met zorgen over een afbuigende curve kon ik steeds bij hen terecht. Nathalie volgde me van nabij op. Ondertussen is Lize één jaar en nog steeds even eigenzinnig. 🙂
Dikke merci aan Leentje, Els en Nathalie!

Ik ben met Leentje van het Geboortehuis de Zon in contact gekomen in september 2015. Ik was toen voor de eerste keer zwanger en omdat ik al heel lang wist dat ik niet met een gynaecoloog, maar wel met een vroedvrouw wilde bevallen, belde ik Leentje op van zodra ik wist dat ik zwanger was. Helaas besliste het lot er anders over en moest ik een week later al in paniek terugbellen omdat ik plots bloedverlies had. Een miskraam, zo bleek nadien.
Na enkele weken in spanning afwachten, een curettage, heel wat verwikkelingen met mijn baarmoeder en nog een operatie later, waren we bijna een jaar verder wanneer de zwangerschapstest opnieuw een positief resultaat gaf. Deze keer toonde de echo gelukkig een levend embryo en bleef het ook in de weken nadien goed gaan. Op 17 weken zwangerschap had ik mijn eerste afspraak bij Leentje. Nadien leerde ik ook Els en Nathalie kennen in het Geboortehuis. Gezien mijn voorgeschiedenis van het jaar voordien, moest ik van de gynaecoloog in het ziekenhuis bevallen, maar dat mocht perfect onder begeleiding van de vroedvrouwen van het Geboortehuis. Zolang dat alles goed zou gaan, zou de gynaecoloog gewoon op de achtergrond stand-by staan voor het geval dat en kon ik toch nog een zo natuurlijk mogelijke geboorte beleven. Daar kon ik wel mee leven.
Vol enthousiasme bereidde ik me voor op de bevalling: ik volgde de zwangerschapscursus bij Leentje en de prenatale yoga bij Els. Ik had zelf al veel gelezen over het geboorteproces en ik keek er naar uit om dit proces heel bewust mee te maken.
Rond week 31 bleek ons babytje in stuit te liggen, maar geen paniek, want de baby had nog alle tijd om te draaien en ik had zeker ook voldoende vruchtwater en ruimte in mijn buik. Toen onze baby rond week 33 nog steeds in stuit lag, begon ik toch wel onzeker te worden. Els gaf mij allerlei oefeningen mee om de baby te stimuleren om te draaien, Nathalie stelde enkele sessies bij de osteopaat voor, Moxa-therapie werd geprobeerd, toch maar een bola aanschaffen om de baby naar het geluid te lokken… Week na week verstreek en niets wilde helpen. Op de consultaties bij Leentje en Els vloeiden regelmatig de tranen bij het vooruitzicht aan een mogelijke keizersnede. Als er nu iets was wat ik niet wou, was om in een operatiezaal te moeten bevallen met alle medische toeters en bellen en heel het natuurlijke proces van -mama worden- te moeten missen. Een stuitbevalling zag ik echter ook niet zitten voor een eerste kind.
Ik was heel erg bang voor de ingreep. Ik was bang voor de epidurale (ik ben echt geen fan van naalden!), bang dat er iets zou mislopen tijdens de keizersnede of nadien in het herstelproces en vooral, bang dat ik mijn baby niet meteen bij mij zou kunnen houden na de geboorte en zo het eerste uur van alertheid, het essentiele huid-op-huid contact en het meteen kunnen aanleggen van de baby, zou moeten missen omdat ik nog moet dichtgenaaid worden of naar de recovery moet, terwijl de baby met mijn man mee naar de kamer zou gaan. De verhalen van vriendinnen die ook een keizersnede achter de rug hadden enkele jaren voordien, waren op dat vlak ook niet echt bemoedigend. Zo was mijn beste vriendin bij haar eerste kind drie kwartier alleen op de recovery vooraleer ze terug naar haar baby mocht. Een andere vriendin heeft haar baby zelfs niet mogen vasthouden omdat het kind meteen naar neonathologie moest.
Toen ons babytje op 36 weken nog steeds niet gedraaid was, prikte de gynaecoloog toch alvast een datum voor een geplande keizersnede. Het zou 27 maart worden, 3 dagen voor mijn uitgerekende datum. Leentje had mij al verteld dat ze ook voor een keizersnede zou kunnen meegaan naar het ziekenhuis als ik dat wou. Op die manier zou zij kunnen opkomen voor mijn wensen en ervoor zorgen dat de baby op zijn minst sneller terug bij mij is. Ik was Leentje zo dankbaar voor dat voorstel! Samen met Els stelde ik dan mijn geboorteplan op met mijn wensen voor de geplande keizersnede. Mijn gynaecoloog stelde mij ook gerust dat als de keizersnede op de materniteit zelf kan doorgaan, ik niet naar de recovery zou moeten omdat ik dan meteen terug naar de kamer wordt gebracht. In het geval dat de keizersnede in het operatiekwartier zou moeten doorgaan, zouden ze er wel voor zorgen dat ik zo snel mogelijk terug naar mijn baby kan. Hoe het ook zou lopen, ik wist nu in elk geval dat Leentje erbij zou zijn en er wel voor zou zorgen dat mijn baby bij mij zou blijven.
De dag zelf moesten we s morgens rond 9u binnen komen in het UZA. De keizersnede zou rond de middag plaatsvinden, maar we wisten nog geen uur. Ik had met Leentje afgesproken dat ik haar zou bellen van zodra we meer wisten. Leentje, die op 5 minuten van het UZA woont, zou dan meteen komen.
Op de materniteit mochten we ons meteen installeren op de kamer. Een heel vriendelijke vroedvrouw, Sarah, kwam om mij voor te bereiden voor de keizersnede. Ik moest een operatiehemdje aandoen, mijn parameters werden gechecked en ik moest nog een half uur aan de monitor om de harttoontjes van onze baby te checken. Alles was in orde. Na een uur kwam mijn gynaecoloog langs. Het zou nog zeker duren tot een uur of drie in de namiddag eer ze eraan konden beginnen en het was nog niet zeker of de keizersnede op de materniteit zelf kon doorgaan of in het operatiekwartier door een tekort aan anesthesisten. Dat zou nog even afwachten worden. De moed zonk mij even in de schoenen. Zou ik dan toch naar het operatiekwartier moeten? Ik trok mij terug op aan het feit dat Leentje erbij zou zijn om op te komen voor mijn wensen. Vanaf dan was het wachten geblazen…
Om 13u45 kwam de gynaecoloog terug langs om te zeggen dat ze me meteen zouden komen halen voor de keizersnede. In allerijl belde ik Leentje, die 10 minuten later in mijn kamer stond, klaar om mee te gaan naar de operatiezaal waar ze eerst de epidurale zouden plaatsen. Ik kreeg te horen dat de keizersnede op de materniteit zelf zou kunnen doorgaan, wat al meteen een opluchting was.
Ze namen mij mee naar de operatiezaal, terwijl mijn man nog geruime tijd moest wachten totdat de epidurale gezet was en ik volledig klaar en steriel was voor de keizersnede. Leentje ging met mij mee. Ze kende duidelijk het reilen en zeilen in het UZA en hielp mee met de voorbereidingen, wat me heel erg gerust stelde. Het zetten van de epidurale heb ik nauwelijks gevoeld. Dus dat viel al goed mee. Leentje legde ook elke stap die werd genomen nog eens uit. Niet dat ik die uitleg echt nodig had, want ik wist wat er ging gebeuren en was op voorhand door mijn gynaecoloog ook al goed geinformeerd, maar gewoon het feit dat ze tegen mij sprak, maakte dat ik rustig kon blijven en mijn zenuwen de baas kon. Toen ik dan op de operatietafel lag en de anesthesiste om de haverklap testte hoe hoog de verdoving kwam, kwamen de zenuwen wel terug naar boven. Dan mocht mijn man binnen komen. Toen hij naast mijn hoofd ging zitten en mijn hand vastnam onder de operatielakens, kregen mijn zenuwen wel even de overmacht. Was ik wel voldoende verdoofd? Wat zou ik voelen van de keizersnede? Ik stond op het punt om mama te worden. Het zou NU gebeuren.
Mijn gynaecoloog begroette mij even en zei dat ze er nu aan zouden beginnen. De zenuwen zakten van zodra ik voelde dat ik effectief voldoende verdoofd was. Ik voelde wat heen en weer getrek aan mijn buik, maar ik had totaal geen pijn. Dan hoorde ik de gynaecoloog zeggen dat ons kind er NU aan zat te komen. Leentje nam intussen prachtige fotos van dat moment en een minuutje later hoorde ik het luide gekrijs van ons zoontje, wat bij mij meteen een gevoel van opluchting gaf. Hij was ok! Dan kwamen er allerlei felicitaties van het aanwezige personeel dat we een prachtige mooie zoon hadden. De gynaecoloog hield hem even omhoog en zei dat onze zoon enorm alert was omdat hij zijn oogjes open had. Ik kon een kleine glimp opvangen van onze zoon, die echter meteen in lakens gewikkeld werd en meegenomen naar de aanpalende kamer voor een snelle check-up door de kinderarts. Mijn man en Leentje gingen mee. Intussen werd mijn placenta verwijderd en hoorde ik de assistent-gynaecologe zeggen dat die zonder problemen los kwam. 7 minuutjes later, kwam Leentje terug met ons zoontje en legde ze onze kleine pruts op mijn blote borst en daar is hij heel de tijd blijven liggen terwijl men mij hechtte. Op dat moment was ik alle besef van tijd en wat rondom mij gebeurde kwijt. Het enige wat telde, was dat ik mijn zoon bij mij had. Mijn man en ik hadden besloten om te wachten tot we konden kennis maken met hem, vooraleer we definitief zouden beslissen over de naam. Dat is in die eerste minuten van kennismaking dan ook gebeurd. Terwijl we samen bij elkaar zaten daar in de operatiezaal, besloten we dat het echt wel een Sam was.
Van het personeel kregen we te horen dat dat een heel mooie naam was en dat die echt wel paste bij onze jongen. Toen ik een klein half uurtje later gehecht was, werd Sam even aan mijn man gegeven terwijl ik van de operatietafel naar het bed moest verhuizen. Dan kreeg ik Sam meteen terug bij mij en op weg van de operatiezaal naar de kamer dronk hij al aan mijn borst, als een echt natuurtalent!
Het was 16u15 toen ik terug op de kamer was en we in alle rust konden genieten van ons klein wondertje dat al rustig aan mijn borst lag te zuigen. Helemaal perfect!
Achteraf gezien was de keizersnede reuze meegevallen en zijn mijn wensen allemaal nageleefd. Ik wil daarom Leentje enorm bedanken voor haar aanwezigheid, steun en geruststelling! Ook al was het geen natuurlijke bevalling, het feit dat Sam meteen bij mij mocht blijven, was voor mij enorm belangrijk en heeft heel veel goed gemaakt in mijn beleving.
Ook heel veel dank aan Els en Nathalie, voor hun fantastische begeleiding vooraf en nadien. En wie weet lukt het bij een tweede kindje wel op de natuurlijke manier, met Leentje of Els erbij. Maar als niet, dan is dat na deze positieve ervaring ook geen teleurstelling meer.

Het geboorteverhaal van ons dochtertje Marit startte begin maart 2016. Na 3 verse ICSI-pogingen werden er twee ingevroren embryootjes teruggeplaatst. Het was de eerste keer dat we extra embryos hadden. Na drie pittige hormonenbehandelingen was deze extra poging mooi meegenomen. Ik bleef heel de tijd dromen en positief denken, toch was het een verrassing dat het net die ingevroren embryootjes waren die bleven hangen. Of dan toch eentje…
De zwangerschap van ons oudste dochtertje June startte met de gewoonlijke bezoeken aan de gynaecoloog en aan de huisarts. Het was pas een maand voor de uitgerekende datum dat ik met de vroedvrouwen en geboortehuis De Zon in contact kwam. Toen besloten we om de arbeid thuis te doen en als het tijd was naar het ziekenhuis te vertrekken. De natuur besliste er echter anders over. Ons June kwam heel vlot ter wereld en toen vroedvrouw Lieve aankwam had ik al volledige ontsluiting. Tien minuten later werd ons eerste dochtertje thuis geboren. We koesteren nog steeds de herinnering aan die prachtige bevalling!
Onze tweede zwangerschap wilden we vanaf het begin door de vroedvrouwen laten begeleiden. We genoten van alle consultaties, de tijd die werd genomen om naar ons te luisteren en van het besef dat er een tweede wondertje op komst was. Ons June leerde Leentje en Els ook kennen en deelde mee in het avontuur door op de knopjes van de doptone te duwen en telkens weer naar het hartje van haar zusje te luisteren.
En toen was het zover… Uitgerekend voor 26 november, mijn laatste werkdag op 15 november gehaald, we waren er klaar voor, het aftellen kon beginnen… Zaterdagavond 19 november kreeg ik weeen in mijn onderrug. Zo was de bevalling van ons June begonnen, dus ik ging ervan uit dat het zover was. Niets was minder waar. Een hele nacht last gehad, maar de pijn kwam niet echt door. Diezelfde week volgden nog twee slapeloze nachten met voorweeen, waaronder de nacht van 26 op 27 november. Die ochtend voelde ik dat het zeurderige gevoel in mijn onderbuik -en rug niet helemaal weg was. Lang op voorhand stonden er voor die zondag activiteiten op de kalender, natuurlijk onder voorbehoud. s Middags zijn we gaan eten op de mosselfeesten van de school waar mijn vader directeur is. Nadien reden we door naar de babyborrel van Lotte. Ik kreeg er meermaals de vraag voor wanneer ik uitgerekend was. Mijn antwoord -voor gisteren- klonk niet al te enthousiast en ik hoopte dat het zeurderige gevoel zich liefst diezelfde dag nog zou omzetten in flinke weeen.
Thuisgekomen van de babyborrel was ik er toch niet helemaal gerust in. Ik belde Leentje en die stond een kwartier later, rond 18u bij ons thuis. Twee centimeter ontsluiting en een weke baarmoederhals waren het verdict. Leentje masseerde mijn voeten en vroeg of ze moest blijven. Ik had het gevoel dat het alle kanten kon opgaan, dus het leek me aangewezen dat ze gewoon weer naar huis zou gaan. Om 18u30 zaten we met ons drieen aan tafel. Rond 19u30 wilde ik ons dochtertje klaarmaken voor haar bedje, maar toen was het duidelijk dat dat niet meer zou lukken. De weeen waren toen goed doorgekomen en ik pufte ze om de drie minuten weg. Mooi om te zien hoe ons June op haar kleine kikkerstoeltje ging staan, zodat ze samen met Mathias mijn rug kon masseren. Mathias bracht haar naar haar bedje met het idee dat de baby nu wel zou komen. Toen ze sliep, was het tijd om Leentje terug op te bellen. Nog geen twee minuten later, om 20u30, stond Nathalie al voor de deur. Een kwartier later volgde ook Leentje. Eens geinstalleerd in de badkamer, ging het allemaal weer razendsnel vooruit. Om 21u22 werd Marit in de vliezen geboren. We moesten allebei bekomen van de snelle en pittige bevalling. Haar blauwe kleurtje veranderde pas als ze in de armen van Mathias tot rust kon komen. Nadien kropen we met ons drieen onder de wol en gingen we zo de nacht in. Ook ik was ondertussen weer op mijn plooien gekomen en kon ons Marit nu de warmte bieden die ze nodig had. Ons June had door alle drukte doorgeslapen en mocht s morgens in ons bed haar kersverse zusje begroeten.
Lieve Els, Leentje, Nathalie en zeker ook Ann en Lieve, wij denken met veel warmte terug aan alle goede zorgen en aan de steun tijdens twee prachtige bevallingen! Wat zijn jullie er toch goed in om steeds weer de juiste woorden te vinden op het juiste moment. Een hele dikke merci!!

Eigenlijk was het heel toevallig dat ik bij geboortehuis de zon terecht kwam, ik was op babybezoek geweest bij een vriendin die begeleid was door hen. Zij vertelde mij hoe goed ze begeleid was, en dat het goed zou zijn als ik een vroedvrouw zou hebben. Ik was zwanger van ons eerste kindje en kende er dus niet zoveel van, ik had een gynaecoloog en dat was al. Naar aanleiding van haar heb ik dan contact opgenomen met geboortehuis de zon, en dit was het begin van een unieke begeleiding van mijn zwangerschap en bevalling 🙂 zo hebben wij ook een zwangerschapscursus van hen gevolgd, we werden hierbij zeer goed geïnformeerd over wat het allemaal inhoud en je leert andere koppels kennen waar je onderling hierover kan praten 🙂 het was een fijne ervaring. Ook tijdens de consultaties kregen we veel uitleg en werd er geluisterd naar wat we ook te vertellen hadden, ik voelde mij steeds op mijn gemak bij leentje en els 🙂 zo rond de 25ste week hebben wij beslist om met geboortehuis de zon te bevallen in het UZA, toen mijn weeën begonnen waren hebben we leentje gebeld en hebben we thuis zo lang mogelijk de weeën opgevangen en daarna naar het uza vertrokken 🙂 zowel thuis als in het ziekenhuis steunde en hielp leentje ons erdoorheen, het was een geweldige ervaring dankzij hen, ook de dagen nadien stonden leenje, els en nathalie voor ons klaar en hadden we vragen of we maakte ons zorgen, we mochten hen altijd bellen, daarom een super dankjewel aan het team van geboortehuis de zon, jullie stelden ons gerust en maakte dit een bijzondere periode voor ons!
Zou er ooit een 2de kindje komen dan zou ik deze ervaring opnieuw met jullie willen meemaken,
Dankjewel voor alles!

Een geboorteverhaal. Elke keer als ik er eentje lees of hoor, doet het mij alleen maar veel pijn. Geen vreugde, geen trots, geen opluchting, enkel een pijnlijke herinnering aan hoe het, net als de zwangerschap, helemaal niet liep zoals het hoort. Je moet je optrekken aan de kleine dingen, aan de goeie dingen, een gezond en mooi kindje, maar dat neemt het verdriet en de grote teleurstelling niet weg.
Gelukkig had ik wel de steun van mijn vroedvrouwen, ook al heeft hun cursus en de yoga dus ‘niets uitgehaald’ omdat mijn verhaal zo bizar gelopen is. Marc had gelukkig de nodige ondersteuning van iemand die ons tenminste wat beter kent, toen het allemaal zo bizar liep. Ook hij was dus in goede handen. Ik kon dankzij Leentje wél vanaf het begin bij Alexander zijn in plaats van in de recovery. Alexander mocht aan mijn borst liggen, ook al kwam er de eerste drie weken amper melk uit en is het sindsdien een constante strijd om ‘bij’ te blijven, al is het dan alleen maar overdag. Een poging om toch dat te laten verlopen zoals ik geloof…
Met Els klikte het enorm op ‘energetisch’ vlak. Ook al lijkt het zo dat het allemaal niet veel heeft uitgehaald, haar woorden en aanwezigheid en zoveel meer zijn wel een steun.
Ik raad iedereen aan om een vroedvrouw aan te spreken voor, tijdens en na… dát zou ik alvast niet veranderen als er ooit een tweede komt.
Bedankt Els, Leentje en Nathalie, voor jullie warmte, advies en goede zorgen.

Door de spoedkeizersnede bij ons eerste zoontje door preeclampsie en Hellp had ik de wens om deze maal natuurlijk te bevallen. Sowieso in het ziekenhuis, maar ik kon wel met Els en Leentje bevallen in het Uza. Door de voorgeschiedenis werd ik goed opgevolgd door Dr. Leroy in het Uza en door Leentje en Els van het geboortehuis. Dat zorgde er voor dat ik wekelijks een check-up had.
Op 29 september moest ik terug op controle in het ziekenhuis, omdat mijn bloeddruk tijdens de laatste controles naar de hoge kant was. Ook deze maal. Daarom werd er beslist om me in te leiden voor dat er andere symptomen zouden beginnen.
De inleiding zou ’s avonds plaats vinden. Ik bleef in het ziekenhuis en Michael kwam nog even langs met Phill. Hij deed Phill daarna naar zijn mama en Michael kwam terug naar mij. Ik was blij dat ik mijn kleine man nog gezien had.
Het ballontje werd rond 20u geplaatst en ik kreeg al regelmatig een kramperig gevoel. Die nacht sliep ik al bij al “goed”; ’s morgens werd dan de gel er ingespoten, want het ballontje had nog niet veel werk gedaan. De gel bracht wel wat de weeg van weeen, maar van opening niet echt. Ook het ballontje bleef gewoon zitten en na 4u werd er een 2de maal ingespoten. Dat was dan al 17u ’s avonds ozfo. Dat zorgde er eindelijk voor dat het ballonnetje loskwam, maar veel opening was er nog niet 3cm ofzo… Nadat het ballontje was losgekomen werd er beslist om mij extra medicatie toe te dienen, omdat er echt weinig beweging kwam. Enkel vond onze kleine man dit niet leuk… Hij reageerde er op dus ze konden niet veel meer doen, want meer medicatie kon dus niet.
Ik bleef al die tijd rustig en vangde de weeen zo goed mogelijk op.
Rond 22u hebben we gebeld naar Els, om toch maar even naar het ziekenhuis te komen. (We hadden al die tijd telefonisch contact gehad) Toen zij er was, is zij onmiddelijk info gaan inwinnen bij de gynaecoloog van wacht, … al gauw werd duidelijk dat het nog niet voor direct was.
Het woord epidurale en keizersnede kwam ter sprake. Ik was op het einde van mijn latijn aan het geraken en werd echt misselijk en overgeven van vermoeidheid. Ik viel tussen de weeen precies in slaap…. De Gynaecoloog zei om nog even te wachten met ks, omdat er toch precies vooruitgang kwam. Omdat ik zo uitgeput was, heb ik toch samen met Els beslist om te kiezen voor epidurale ook omdat er toch een reeele kans op ks kwam. Dat deed me echt zo een deugd en vond precies mijn 2de adem.
Na lang wikken en wegen is er gekozen van keizersnede. Uiteindelijk was ik blij, want ik was zo op.En voelde mijn ogen verschillende keren tijdens de ks dicht vallen.
Onze kleine man zag het levenslicht om 3u55 op 1 oktober. Borr werd meteen bij mij gelegd. Maar omdat ik mij even onwel voelde worden, werd hij in de armen van de trotse papa gelegd. De ks was op de materniteit zelf gebeurd. Wat er voor zorgde dat Michael en Borr de hele tijd bij mij zijn mogen blijven toen ze mij aan het ‘dichtnaaien’ waren. Zalig was dat! We zijn meteen naar onze kamer gegaan en Borr werd aan de borst gelegd. Meteen was hij vertrokken. Dat was genieten. Vanaf dan heeft hij de hele tijd bij mij gelegen en heeft hij zijn eigen bedje niet eens gezien.
Het wegen en meten is pas na ons slaapje gebeurd.
Het was dan wel geen natuurlijke bevalling, maar ik heb het toch geprobeerd. En de ervaring erna was zo zalig!!!
Ik wil daarom Els en Leentje nogmaals bedanken voor de goede opvolging en de raad en daad bij onzekerheden.
XXX

Jeroen en ik wisten al snel dat we niet in het ziekenhuis ons kindje wilden krijgen. Gust zou zo natuurlijk en sereen mogelijk ter wereld komen. Althans, dat hoopten we. Toch wilde ik niet graag thuis bevallen, want ik zat in met de praktische rompslomp… En ook was ik een heel klein tikje onzeker. Een (eerste) bevalling is ontzettend spannend uiteindelijk!! Na een zoektocht op het internet vond ik precies wat we zochten: geboortehuis de Zon bood een professioneel, open minded en praktisch alternatief. De begeleiding was buitengewoon goed. We voelden ons gehoord, gesteund, bewonderd en ook medisch prima opgevolgd. Op 1 september 2016, toen de zon haar laatste zoete stralen in onze kamer liet stralen, gleed GUST in de armen van zijn papa. Die huilde van geluk. En ik kon enkel breed glimlachen in totale extase van welk wonder mijn lichaam had voortgebracht. Mijn ouders en beste vriendin waren ook bij de bevalling aanwezig. Dit was voor Leentje en Els geen probleem. De uren na mijn bevalling waren gelukzalig, een gouden roes daar in de zon… Toen we onze roes hadden uitgeslapen had Els ook nog een heerlijk ontbijt klaar staan… Wat een verrukkelijke ervaring!!! Wij komen absoluut terug voor onze volgende drie kinderen… 🙂 Dankzij onze vroedvrouwen was de geboorte van ons eerste kindje ECHT de aller-aller-aller mooiste gebeurtenis in ons jonge leven. Uit het diepste van ons hart: dankjulliewel. En kusje van Gustje!

Lieve Lionel,
Jouw bevallingsverhaal begint ergens eind december. Voor je broer hebben we lang en uitgebreid geduld leren oefenen. Aan jou moesten we nog maar denken en je was er, in mama’s buik. Super dankbaar startte mijn zorgeloze zwangerschap waarin ik dagelijks dankbaar was voor mijn fitte, zwangere lijf. Ik ben letterlijk en figuurlijk door de zwangerschap heen gedanst. Ecstatic Dance, de trouw van je tante Kathleen, dansfestijnen met ons tweetjes.
Woensdag 24 augustus. Zondag en maandag had ik al wel wat (voor)weeën en ook nu heb ik geregeld een pijnlijk gevoel in de onderbuik. Erg lastig, maar nog volgens mij nog geen echte weeën, want ik kan er nog gemakkelijk doorheen praten en min of meer doen wat ik gepland had. De voorbereiding voor jouw komst is net achter de rug, resten ons misschien nog enkele dagen of weken om uit te rusten en wat tijd voor mezelf te nemen.
Je papa en ik beslissen ons toch (ondanks de voorweeën) nog aan een avondje uit te wagen. We verwachten je pas echt rond 2 september en hoewel ik al meermaals gedacht heb “september gaan we niet meer halen”, lijkt een avondje weeën wegdansen op reggae me geen slecht idee. De enthousiaste bompa’s van TheCongos en Big Youth gaven er die avond op hun oude dag in het Rivierenhof nog een geweldige lap op. Van begin tot einde een dikke smile op hun (en ons) gezicht: onweerstaanbaar inspirerende levensenergie die alle aanwezigen van het openluchttheater minstens 5 extra levensjaren bezorgden. Blij dat we dit nog konden meepikken. En ook wel opgelucht aan het einde van het optreden dar mijn water niet gebroken was.
Na een onrustige nacht en een uitje met jouw grote broer naar een peuterspeelpunt, volgt een consultatie bij vroedvrouw Els in het gezelschap van jouw grote broer. Intussen heb ik echt last van de weeën. Ik ben emotioneel, gevoelig en “op”; door de slapeloze nachten met voorweeën en ben ook heel rusteloos. Els, Leentje en Nathalie, de vroedvrouwen van geboortehuis de Zon hebben naast een quasi perfect inschattingsvermogen van het gewicht van de baby (hun handen zijn nauwkeuriger dan de gynaecologische meetinstrumenten!) ook een gigantisch ontwikkelde intuïtie. Zowel Els als Leentje voelde die dag/nacht al een bevalling aankomen. En hoewel ze eigenlijk iemand anders in gedachten hadden, bedenkt Els nu dat ik het wel eens zou kunnen zijn vandaag …
Ik herinner me de bespreking van mijn geboorteplan met Els. Eén van de voordelen van thuis bevallen is dat je je eigen bevalsetting kan creëren. Ik wilde vooral contact met de natuur. Dichtbij het grote raam, met kijk op buiten. Els en ik droomden toen luidop over een zwoele zomeravond en buiten bevallen… Ik durfde er toen niet op te hopen. Nu 25 augutus, officieel de warmste dag van het jaar 2016 denk ik: “Wie weet … ?”
Omdat ik bij je grote broer ook al een vrij snelle bevalling had, neemt Els voor de zekerheid nog eens de instructies met me door voor het geval zij en Leentje er niet op tijd zouden bij zijn en ik alleen zou moeten bevallen. Ik onthoud vooral dat Els maar op 10 minuutjes rijden van bij me thuis woont.
16u15 we zijn terug thuis Terug thuis is jouw papa vandaag gelukkig vroeg thuis van het werk. Ik wil intussen eigenlijk liever niet dat hij nog van mijn zijde wijkt, maar koken zit er ook absoluut niet meer in. Nog snel iets afhalen. Halverwege mijn durum falafel besef ik: “oh help, dit gaat niet lang meer duren, ik moet bellen”.
18u42 Leentje neemt op en zegt dat ze net gedaan heeft met eten en meteen kan vertrekken. Van Kontich is het op dit uur van de dag wel wat afwachten hoe lang het zal duren. Ik moet even terugbellen als de weeën sneller komen. Vijf minuten later komen ze sneller en heviger met de minuut. Dat gaat hier nog spannend worden, denk ik tussen de weeën door, terwijl papa nog eens belt om te zeggen dat het effectief nogal dringend lijkt… Het ziet er in elk geval niet naar uit dat we nog tijd zullen hebben om jouw grote broer nog in bed te leggen. Je papa installeert wat matrassen en kussens in de tuin en zoekt in ijltempo mijn zakken met bevallingsmateriaal en zet op mijn aanwijzingen de soundtrack voor deze bevalling op: https://www.mixcloud.com/EstaPolyestaMeditationsDance/soulbathing-yin-mix-for-yogi-tunes-by-esta-august-2014/
19u10 Vroedvrouw Els komt aangesneld in onze tuin… opluchting bij zowel je mama als papa, we staan er niet meer alleen voor. Jouw grote broer daarentegen is allesbehalve opgelucht en begrijpt niet echt wat er aan het gebeuren is. Hij mag de doptone nog eens bedienen, iets wat hij die namiddag nog had gedaan, dat lijkt hem (en ook ons) gerust te stellen. Met jou gaat alles tip top.
Tussen de weeën door stel ik je grote broer gerust, kunnen we telkens een minuutje ofzo nog wat lachen en genieten van het zwoele zomerweer. Tijdens de weeën zoek ik steun in de schoot van je papa. Je grote broer is ongerust en we roepen hem dan ook zo vaak mogelijk bij ons.
19u25 Vroedvrouw Leentje komt ook aan. Terwijl zij de bevalling verder opvolgt, ontfermt Els zich over jouw grote broer. Ze komen geregeld kijken hoe mama het doet, maar gaan tussendoor wandelen in de tuin. Grote broer vertelt vroedvrouw Els volop over wat er allemaal te zien is in onze tuin.
20u: Het mag echt niet te lang meer duren, de weeën zijn zo heftig en volgen elkaar zo snel op dat ik me afvraag of ik dit wel ga volhouden. Net op het moment dat ik denk dat het niet meer gaat, krijg ik persdrang. Een beetje later breken de vliezen en nog even later kom jij, ter wereld gedragen door de aarde en de natuur rondom, onder de stille aanmoediging van het bos, papa, grote broer, Leentje en Els ter wereld.
20u16 Ik kan jou zelf oppakken en in de armen nemen terwijl jij je eerste huiltje laat horen. Geen zuchtje wind in de tuin, wel enkele zuchtjes van opluchting en verwondering …
Terwijl ik geniet van ons eerste momentje samen, nestelt grote broer zich op de schoot van papa, waar hij de eerste 20 minuten niet meer vanaf wijkt. Nadat ook de placenta geboren, uitgeklopt en doorgeknipt werd, komen papa en grote broer er weer bij zitten. Ik neem je grote broer zijn voeten vast en feliciteer hem: “wauw, je bent grote broer geworden”. Je ziet de spanning zo van hem afglijden: “mama leeft nog en aha, dat zat er dus in die buik!”
“Baby!”, zegt hij vol ontzag en bewondering. Niet alleen jij bent geboren, ook je grote broer weet zich geboren in een nieuwe rol: die van geïnteresseerde en trotse grote broer.
Helaas toch weer wat averij opgelopen toen jouw schouders naar buiten kwamen … Met dank aan de felle spotlight van Weymans Tuinkracht, kan zelfs dat buiten in de tuin gehecht worden. Intussen wissel jij wenen en je geboorte navertellen af met de borst zoeken. Na het hechten gaat iedereen naar binnen en blijven wij met zijn tweetjes nog eventjes nagenieten. Het is intussen donker geworden en ik kan alleen maar denken “wauw”… “wauw, wauw, wauw”.
Tien minuutjes later gaan ook wij naar binnen. Voor je gewogen en gemeten wordt is er tijd voor een gezinsmomentje met ons vieren. Terwijl jij mijn linkerborst uitprobeert, geef ik met mijn rechterhand grote broer de fles. Hoog bedtijd voor hem… Tijd om te verwerken en te bekomen voor ons…
Wauw, wauw, wauw.
Ik schrijf dit verhaal, niet alleen om andere te inspireren of te bedanken. Maar ook omdat ik zo, zo, zo ongelooflijk dankbaar ben dat ik hier nu, op jouw uitgerekende datum, in het zonnetje in onze tuin, op 3 meter van waar jij ter wereld kwam, jouw bevallingsverhaal kan schrijven. Lieve Lionel, ik kon voor jou geen mooiere start wensen!

Na het eerste bezoek aan de gynaecoloog besloten we dat we thuis gingen bevallen en ons gingen laten opvolgen door een vroedvrouw. Zo’n koude-ziekenhuis-bevalling was niets voor ons. Ik begon de bevalling te romantiseren, mijn weeën zouden in de late avond beginnen en met de eerste maartse zonnestralen zou ons kindje geboren worden. De stilte en donkerte van de nacht gingen mijn vriend zijn. De weeën zou ik zo lang mogelijk alleen opvangen en mijn man zou ik ook laten slapen. Misschien zou zelfs de vroedvrouw te laat komen ;-)! De laatste weken voor de bevalling… alles stond klaar voor de thuisbevalling- dacht ik eraan om toch een mini-koffertje in te pakken want stel je voor dat we toch even naar het ziekenhuis zouden moeten gaan…
Ik werd wakker van de weeën die iets na middernacht opkwamen. Ik besloot om even te douchen… waren het goede weeën dan zouden ze doorzetten. Ik kroop terug in bed en maakte mijn man wakker zodat hij mij gezelschap kon houden. Hij wou dan maar opstaan om te douchen en ik ging wat afwassen om toch een beetje bezig te zijn. Tegen 4 uur besloot ik om opnieuw te douchen omdat dat de weeën verzachten. Om 4.30 brak eindelijk mijn water met een plof. Het bad werd gevuld want ik was aan het bevallen… hoera! Tegen 6.30 moest mijn man de vroedvrouw bellen, ik wou weten hoe lang het nog ging duren. Els kwam er een uurtje later aan en op dat moment had ik mijn dieptepunt bereikt. Ik was radeloos en wist niet meer wat ik moest doen! Door Els haar aanwezigheid vond ik terug de rust en kon ik de focus terug leggen op mijn ademhaling. We gingen verder, de uren vlogen voorbij maar de bevalling schoot niet verder op. Rond 16 uur besloten we om naar het ziekenhuis te gaan. Buiten komen, de koude in en weg was de schemering, de warmte en de gezelligheid van ons huis. In ons huis leek het precies of de tijd stil stond, het was enkel wij met ons drieën.
Tijdens de autorit naar het ziekenhuis bracht Els het thema “pijnstilling” ter sprake. In het ziekenhuis aangekomen probeerde de vroedvrouw mij te overtuigen om toch nog natuurlijk te bevallen. Aangezien ze niet kon garanderen hoelang het nog ging duren, ging ik toch voor de epidurale en de weeënopwekkers kreeg ik er gratis bij. Els bleef bij ons en verzorgde de communicatie tussen het ziekenhuispersoneel en ons want dat was soms nodig. Tegen 19u was de anesthesist beschikbaar en kon het vooruitgaan. Tegen 23u kwam het verdict: het baby’tje lag niet goed en was na een uurtje persen onvoldoende ingedaald. Bovendien waren we bijna 24 uren bezig, het baby’tje moest komen via keizersnede. Ik werd klaargemaakt en om exact 2.15 werd Mina geboren!
De dagen erna bleven we positief over de bevalling want we geloven dat we alle stappen op de juiste moment hebben gezet. Ondertussen zijn we enkele weken verder en ik kan mij de bevalling en de eerste uren met Mina niet haarscherp herinneren en dit vind ik pijnlijk. Konden we de bevalling nog maar eens overdoen niet om dingen anders te doen maar enkel voor de herinneringen. Door ons verhaal neer te schrijven en er over te praten kan ik het ook voor een stuk loslaten.
Voor de warme begeleiding voor, tijdens en na de bevalling van Els en Leentje niets als dankbaarheid, dankbaarheid die we niet in woorden kunnen uitdrukken.

Mijn Geboorteverhaal van Noach
Ik was al enkele maanden zwanger en ging zoals bij Naomi, men eerste kindje, gewoon zoals iedereen (dacht ik ) naar de gynaecoloog. Omdat ik onder veel stress stond en verschillende ongemakken ervaarde, hiermee weinig of geen steun kreeg bij mijn gynaecoloog, stelde een vriendin mij voor om langs “het geboortehuis” te gaan. Zij was vol lof over de begeleiding die ze had gekregen van Els. Na lang overwegen heb ik de stap gezet. Mijn eerste contact was met Leentje en het voelde alsof er een last van mijn schouders viel. Dit voelde zo goed, er werd echt geluisterd en tijd gemaakt voor mij. Ik besloot onmiddellijk dat ik ging bevallen in het geboortehuis. Al gauw leerde ik ook Els en Nathalie kennen die mij verder gingen begeleiden. (Mijn uitgerekende bevallingsdatum viel tijdens Leentje haar verlof).
Mijn omgeving en partner Emlyn stonden eerst nogal sceptisch tegenover deze alternatieve manier van bevallen. Maar mijn besluit stond vast. Ik volgde mijn hart en wist dat het goed zou komen. Ik wilde deze zwangerschap echt anders ervaren en mijn kind een mooie start geven. En dit alles onder begeleiding van een team van Supervrouwen. Fantastisch toch!
Samen met Emlyn volgde ik ook de zwangerschapscursus bij Leentje, een super leuke ervaring om dit als koppel te doen. Emlyn volgde hierdoor snel mijn visie en samen begonnen we aan dit avontuur.
De laatste twee maanden was niet gemakkelijk maar met genoeg rust heb ik het gehaald. Ik was uitgerekend voor 31 juli maar Noach besloot om wat vroeger te komen. Ik vond het niet erg want ik stond letterlijk op ontploffen. Volgens Els was het een grote baby met al een geboortegewicht over drie kilogram dus ik had er alle vertrouwen in toen mijn water brak de avond van 16 juli. Ik besloot nog wat te rusten en af te wachten wat de nacht ons zou brengen. Uiteraard stuurde ik al een sms naar het geboortehuis zodat die ook op de hoogte waren.
De nacht was lang en ik was te opgewonden om echt te kunnen slapen , ik had wat druppels scharlei (etherische olie) op men kussen gedaan en hierdoor ben ik toch even weg geweest. Ik had me tijdens men zwangerschap een beetje verdiept in het gebruik van etherische oliën en had een massageolie samengesteld die Emlyn dan tijdens de arbeid mocht inmasseren.
Dit in combinatie met de door Els voorgeschreven homeopathische druppels, de vrouwmantelthee en Teunisbloem die ik al even innam voelde ik me voorbereid op wat er ging komen. Nathalie stond dat weekend van wacht en kwam de volgende morgen langs om al eens te polsen. Ik had toen weeën om de tien minuten maar nog draaglijk. Ik had voor die dag nog een afspraak gemaakt voor een shiatsu-behandeling en na overleg met Nathalie besloten we om die toch nog mee te pikken. Dit zou het geboorteproces zeker stimuleren. Zo gezegd zo gedaan, toen ik terug thuis was van men shiatsu-behandeling begonnen men weeën toch wat pittiger en sneller te komen. Nathalie en Emlyn stelde voor om toch maar zachtjes te vertrekken naar het geboortehuis en dus hop waren we weg. Daar aangekomen rond 12.00 u ging het eigenlijk allemaal redelijk snel. Emlyn was de papieren voor de aangifte van de geboorte vergeten en moest nog even vlug overentweer. Van het inmasseren van men speciaal “zelfgemaakte” massage olie is dus niet veel in huis gekomen. Dat het zo snel ging gaan dat had niemand verwacht, ik was dan ook heel blij toen hij terug was. Ik wist van het begin dat ik graag in bad wilde bevallen maar bijna was hier geen tijd meer voor. Toen dan het bad dan eindelijk vol genoeg was dat ik er in mocht, had ik naar mijn gevoel al een paar zeer pijnlijke weeën opgevangen. Ik ben de details van hoeveel centimeter ontsluiting vergeten, enkel dat het zeer pijnlijk maar vlot vooruit ging. Els was er toen ook bijgekomen en ik moet eerlijk toegeven dat vanaf dan alles redelijk wazig en pijnlijk werd. De rustige stem van Els was daar die mij geruststelde en vertelde dat ik zeer snel mijn baby zou kunnen vasthouden. Terwijl ik geluiden produceerde die hoorbaar waren voor heel het straat denk ik , checkte Nathalie hoe het met Noach ging, die had helemaal van niks last en was de rust zelve. Ik kon zelf niet geloven dat het allemaal zo snel ging en durfde niet goed te persen. Ik veranderde van houding en begon toch wat te panikeren, toen de stem van Els wat strenger werd wist ik dat ik MOEST doorzetten , en jawel floep daar was je. Wat een zalig gevoel, ongelooflijk! PTL. Het was toen 13:31 u.
Eindelijk lag je in mijn armen, ik was zo blij, dit was exact hoe ik het mij had voorgesteld. Na een poosje samen genieten( en serieus bekomen) in het bad mocht Noach bij zijn fiere papa en werd ik verzorgd. Tijdens het aanleggen bleek mijn zoon ook nog is een natuurtalent te zijn en hapte perfect aan. Mijn geluk kon niet op. We kregen een glaasje cava en iets te eten en probeerde te vatten wat er net allemaal gebeurd was. Wat een ervaring en wat een fantastische begeleiding. Die zelfde avond waren we al terug thuis. (de rit naar huis voelde heel surreëel ).
Achteraf bekeken had ik beter nog een nachtje in het geboortehuis gebleven ,en de rest van de wereld nog even buiten gelaten.
Aan alle toekomstige mama’s die in het geboortehuis willen bevallen, zeker doen, maar neem je tijd om nog even te bekomen en te genieten van de goede zorgen in het geboortehuis.
Els en Nathalie, zonder jullie had ik het niet gekund , maar ik wist dat ik op jullie kon rekenen. Voelde mij elk moment van de rit gesteund en veilig in jullie handen.
Ook de weken erna die niet gemakkelijk waren, kon ik op jullie kennis en ervaring terugvallen.

6/6/16: 23u30: Dennis & ik kijken een filmpke . We hebben een drukke dag gehad. De schoonmoeder is komen kuisen want ik had maar weinig energie die dag en voelde toch wel geregeld menstruatie achtige krampen. Ik hoopte stiekem dat dit zou overgaan naar echte weeën want ik voelde gewoon dat je bijna ging komen. Ineens zie ik dat mijn broek nat is tussen mijn benen. Niet heel veel… maar toch meer dan de natte onderbroekskes van de afgelopen dagen. Ik twijfel even maar besluit toch de test de doen die ik in het geboortehuis heb meegekregen.
Deze test kleurt meteen donkerblauw, postief dus! Waauw ik verlies vruchtwater, ineens voel ik aangename zenuwen opkomen. Net of je op reis gaat vertrekken! Ik zeg nog heel blij tegen Dennis dat we morgenvroeg misschien wel een zoon gaan hebben als het allemaal goed vooruit gaat. We kijken al grijnzend de film verder uit, bellen Leentje al eens op om te melden dat de test positief was en om nog eens zeker na te vragen of donkerblauw toch echt wel positief is. Yes toch wel, je komt er dus echt aan! We besluiten dan maar om onze rust nog te pakken en gaan vol verwachting slapen nadat we de bevallingskoffer nog eens hebben nagekeken.
7/6/16: Ochtend: Ik sta op na een zalige nacht. Goed geslapen… maar ehh er is niks gebeurd? Ik voel niks, geen pijn, geen krampen, niks? Hallo? Leentje komt voor de middag thuis langs en gaat mijn temperatuur en Sarve zijn hartje na. Alles in orde. Ze geeft me een voetmassage en laat me een coktail drinken met gin, appelsiensap en wonderolie. Ze overlegt met Els en de gyneacoloog . Normaal gezien is in België de regel dat weeën 24u na het breken van de vliezen spontaan moeten optreden (infectiegevaar). Aangezien alles nog goed is met ons geeft de gyneacoloog ons 48 u. Ongebruikelijk… maar ik ben daar heel blij mee! Het is mijn grote wens om in het geboortehuis te bevallen in intieme sfeer, ver weg van een ziekenhuis . Hier heb ik heel mijn zwangerschap naar gewerkt, heb cursussen gedaan, dagelijks ontspanningsoefeningen gedaan, hypnobirthing gevolgd, yoga gedaan, op alles gelet wat maar kan… dus die 48 u geeft ons extra tijd . Ik heb nog alle hoop.
Die dag werkt Dennis vol op in huis en in de hof en ik oefen hypnobirthing, ga wandelen, maak een cake, kijk nog een aflevering van game of thrones en hang lekker aan de telefoon met een vriendin alsof er niks aan de hand is. Tijdens het wandelen lijken er toch krampen op te komen dus dat geeft me hoop. Na het wandelen gaan deze krampen weer weg, dju toch! ’s Avonds gaan we langs Viersel op controle bij Els. Daar doen we een diepe ontspanningsoefening om te kijken of er eventueel nog iets vastzit. Tijdens die oefening heb ik behoefte om contact te maken met alle zwangere vrouwen van de wereld, alle vrouwen die op het punt staan te bevallen of te bevallen. Ik vraag me ook af of Sarve de bevalling misschien tegen houdt omdat hij aan iets twijfelt? Ik probeer hem gerust te stellen. Na de consultatie voel ik me weer hoopvol, we gaan nog een ijsje eten, Dennis geeft me nog een voetmassage en een stevige knuffelsessie om de endorfines op gang te krijgen, we drinken nog goed wat tonic en frambozenbladthee en eten een ananas op. Ik denk alles wat maar kan helpen moeten we nu doen. Die nacht gaan we nog heel hoopvol in.
8/6/16: Moeilijk wakker geworden. Nu krijg ik echt schrik , dit gaat geen geboortehuis bevalling worden. Wat doen we fout? Ik ben boos en teleurgesteld op m’n lijf! Ik heb het moeilijk om kalm en positief te blijven. Ik probeer me er aan vast te houden dat jij er hoe dan ook aankomt en dat ik het zal moeten nemen zoals het is. Ik doe die dag veel interne gesprekken met jou en met m’n lijf. Ik ga met jou na waarom ik niet naar het ziekenhuis wil en som de voordelen van het geboortehuis op. Ik probeer je langs de andere kant ook gerust te stellen dat jij het allemaal wel weet en dat ik alles zal doen wat jij nodig vind. Die dag gaan we ook weer wandelen (zonder krampen deze keer en vervelende muggen!) en oefen ik weer verder op de hypnobirthing. Om half twee komt Els thuis langs. Ze legt me op de eettafel en Dennis en zij doen een rekoefening om een eventuele slechte ligging van jou uit te sluiten en doen een tikoefening waarbij we constante zinnen herhalen om de angst bij mij te doen dalen. Els begint me ook stillekes voor te bereiden op een ziekenhuisbevalling. Ze legt heel duidelijk uit wat er gaat gebeuren als ik deze avond naar het ziekenhuis moet vertrekken. Ik hou me sterk maar eigenlijk zit ik tegen men tranen te vechten. Als Els weg is trek ik me boven terug in het donker. Ik stort even helemaal in maar probeer daarna mijn krachten terug te vinden. Ik doe de hele namiddag ontspanningsoefeningen, luister naar muziek, doe yoga, doe nog een dutje,… Ik moet deze boosheid en teleurstelling zien te verwerken en loslaten. & loslaten dat is geen gemakkelijke voor mij. Kut! Dit wou ik niet… maar ik heb nog altijd hoop! Ik hoop dat mijn weeën op gang komen eenmaal we in het ziekenhuis zijn of als we in de auto zitten. Dan kunnen we toch nog doorrijden naar Viersel.
In de auto luister ik naar de muziek die ik mijn hele zwangerschap heb gezongen en beluisterd. Ik neem afscheid van mijn dikke buik, probeer los te laten en jou te verwelkomen.
19u En ineens zijn we in het ziekenhuis, zit ik daar in een verlossingskamer aan de monitor. Ik kan even niet stoppen met huilen. Alles wat ik niet wou is ineens realiteit… ik ben zenuwachtig en bang. Na de monitor komt de dokter assistente een ballonnetje opsteken bij mij. Dit doet geen deugd, maar ik kan ook niet zeggen dat ik er erg ontspannen bij lig. Hij is wel heel vriendelijk en Dennis en de vroedvrouw van de nacht nemen m’n handen vast. Ze besluiten er morgenvroeg pas een gel in te spuiten om minimaal in te grijpen in mijn gewenste zo natuurlijk mogelijke bevalling. Als alles rustig is voor de nacht probeer ik te ontspannen, praat ik met Dennis, wrijf ik voor de laatste keren over die dikke buik die ik zo gekoesterd heb al die tijd, voel ik jou nog goed shotten, probeer ik veel te drinken en te rusten . Dennis slaapt die nacht wel heel slecht want in de verlossingskamer is er enkel een recht zetelke en hij heeft ook geen dekens gekregen. Hij werkt even op m’n zenuwen met zijn gemopper en gefriemel en na een druk op de bel krijgt hij dan toch een dekentje. Half in de zetel, half in mijn bed met zen voeten valt hij dan ook in slaap. Ik denk nu achteraf dat hij ook wel erg zenuwachtig was.
9/6/16: Vandaag gaat het gebeuren, hoe dan ook je komt er nu echt wel aan! Om 6u30 lig ik al aan de monitor. Ik heb wel heel regelmatige harde buiken en krampen. Volgens de vroedvrouw van het ziekenhuis mag ik ze stillekes aan wel weeën gaan noemen. Maar dat durf ik niet na de afgelopen dagen. Elke harde buik is ook heel zichtbaar op die monitor en daar ontspan ik wel van. Elke pijnscheut is een grote beloning hoe raar dat ook klinkt. Om 7 u doen spuiten ze de proglastine (als ik het me goed herinner) in & binnen het half uur valt mijn ballonneke eruit. Dat betekent dan dat ik al aan 3 cm ontsluiting zit yes! Om 10 u doen ze een inwendig onderzoek AWW! Dat was heel pijnlijk, mijn baarmoederhals was ook nog zo lang dat de gyneacoloog het amper kon voelen. Dat gaat dus nog effe duren… ik zit veel op de yogabal van het ziekenhuis en probeer in een soort van cocon te kruipen. Ik probeer me af te sluiten van de wereld maar heb hier grote problemen mee aangezien er regelmatig iemand binnenkomt om vragen te stellen of om me aan de monitor te hangen en verderop op de gang is een vrouw aan het bevallen en zij krijst alles bij elkaar. Ik heb stillekes weeën en Dennis doet zijn best om me te helpen (strelen, tegendruk op de onderrug,…) Tegen elf uur bel ik Leentje op , ik kan wel wat hulp gebruiken om in mezelf te treden en Dennis wil wel eens een luchtje gaan scheppen. Om 11u30 arriveert Leentje en gaat Dennis eventjes naar beneden. Net als Leentje aankomt moet ik het volgende inwendige onderzoek laten doen. Deze keer is m’n baarmoederhals al korter en weker. Sarve zijn hoofdje ligt ook al heel laag.
De gyneacoloog belist om mijn vliezen te breken langs onder en om me nog niet aan het infuus met oxytocine te hangen. Het voelt heel gek als ik het warme vruchtwater langs m’n benen voel lopen maar met Leentje langs m’n zij voel ik me redelijk kalm tijdens de onderzoeken. Na de onderzoeken ga ik terug op de bal om de weeën op te vangen. Deze zijn toch toch wel heel heftig en ik heb ook de nood om geluiden te maken. Ik kan me van deze periode weinig herinneren maar ik weet wel dat ik dacht dat alles nog maar net begonnen was daar dus dat dit nog maar beginweeën waren en dat ik me waarschijnlijk aanstelde. Maar niks was minder waar : ineens zei ik tegen Leentje dat ik aan het persen was. Op een half uurtje tijd was ik dus van 3 naar 10 cm ontsluiting gegaan. Ik had me dan achteraf gezien toch niet aangesteld. Als Dennis terug boven komt is Leentje het bevallingsbad dan ook aan het laten lopen en lig ik op bed op m’n zij om de weeën op te vangen. Ik probeer me vaste houden aan het feit dat dit maar een fase is, nog even en ik zou mijn kindje vasthebben . Dit is waarvoor ik gemaakt ben, alle vrouwen kunnen dit en deze pijn gaat over het is maar een tijdelijk iets.
In bad maakte ik echt demonische geluiden tijdens de weeën. Ik besefte dit van mezelf maar kreeg m’n stemgeluid maar niet onder controle. Ik wist dat ik meer naar beneden moest ademen en lagere tonen moest produceren maar dit lukte me maar pas toen Leentje hier iets van zei. Naar mijn gevoel zat ik in bad heel snel aan het punt dat we het hoofdje zagen en dat ik het ook zelf kon voelen. Maar in realiteit zat ik toch wel anderhalf uur in bad te persen. Ik kan me hier allemaal heel weinig van herinneren. Ik weet alleen dat mijn benen na een tijd zo moe waren dat ik ze niet meer kon openhouden. Daarna ben ik op aanraden van Leentje uit bad gekomen om op de baarkruk te gaan zitten. Maar ook daar was ik te moe en te rillerig voor en dan ben ik op eigen vraag op bed gaan liggen op m’n rug met m’n benen in de steunen. De enige houding die ik zeker nooit wou doen tijdens m’n bevalling(ik wou heel zeker een onderwater bevalling)… en toch lig ik hier nu in bed. Ik weet nog dat ik dat dacht. Maar erg vond ik dat niet, ik had dat echt nodig dus dan doe je dat ook al stond dat niet in de planning. In bed ging het persen naar mijn gevoel terug beter en toch gleed je telkens weer terug met je hoofdje. Tijdens elke perswee had ik drie ademteugen de tijd om alles te geven. En de eerste twee ademteugen voelde ik je telkens naar beneden glijden en tegen de derde ging je telkens terug. Heel frustrerend! Leentje heeft er dan even de spiegel bijgehaald en dat werkte even heel motiverend om te zien wat je doet maar ook daar kwam ik net die extra duw tekort. Ik was zo moe! En na twee uur persen kwam de gyneacoloog erbij. Op dat punt kon niets me nog iets schelen, voor mij had de koning mogen binnenkomen… dat had geen verschil gemaakt. Na nog een tijdje persen stelt ze voor om de zuignap erbij te halen. Om eerlijk te zijn klonk dat wel goed in m’n oren om hulp te krijgen maar shit toch efkes uitleg nodig, wat doet dat net en wat zijn de gevolgen? Na een korte uitleg besluiten we nog vijf minuten te proberen en dan de zuignap erbij te nemen. Ik probeer nog alles te geven wat ik heb maar slaag er niet in om je hoofdje naar buiten te krijgen. Ook vanaf daar is alles heel vaag… ik weet nog dat ik schrok van een grote spuit en dat de zuignap plaatsen veel pijn deed. Ik herinner me ook dat ik op het einde echt helemaal wou weglopen van mezelf, ik wou dat alles zou stoppen en riep dit ook uit (STOP STOP ALSJEBLIEFT DIT KAN IK NIET), ik kon de pijn echt niet aan. Het ging me daar allemaal iets te snel. Ik verwachte dat bij de volgende perswee het hoofdje echt uit mij zou hangen zoals ik in alle voorbereidende filmpjes had gezien. En dat ik zou gaan voelen en me zou verbazen over het feit dat er een hoofdje uit mij zou hangen. Maar in realiteit is Sarve er bij de volgende perswee ineens helemaal uitgekomen. Dat ging me allemaal even te snel en ineens hoor ik Leentje zeggen kijk eens wie daar is, Lita verwelkom je kindje maar! Ik weet dat ik toen van heel ver moest komen om m’n kindje aan te pakken. Ik kon naar mijn aanvoelen m’n oge nog niet meteen open doen om te kijken want ik zat nog zo in die pijn en toch ineens heb je je kindje vast en dat ziet er zo perfect uit en hij ruikt zo zalig en je ziet je partner huilen en alles gaat dan ineens heel traag. Je probeert te verwerken wat er nu net gebeurd is en het is allemaal heel onwerkelijk en zalig! En dan dat intenste oogcontact en het drinken aan de borst dat meteen goed ging wat een natuurtalent! Wat een speciale moment!
Maar hier ben je dan m’n flinke vent! Sarve oris, 3kg500, 50 cm en 35 cm hoofdomtrek. Om 14u40 geboren, een zalig brokske liefde! Het was niet de geplande bevalling en toch is dat helemaal ok. Ik moet toegeven dat ik het wel heel spijtig vind dat het niet gegaan is zoals ik het zo graag wou maar ik ben zo blij dat jij er bent dat het me allemaal nog weinig uitmaakt. Geen perfecte bevalling maar wel een perfect klein manneke in je armen dat alles weer goed maakt. Soms klopt alles gelijk een buske…
Soms is alles nog zo moeilijk om te beseffen. Ik had voor mezelf zo een ander verhaal in m’n hoofd die negen maanden lang. Dat dit verhaal soms heel onwerkelijk lijkt. Maar dit is toch ons verhaal en op onze manier heel mooi en helemaal 100 procent ons. Alles gebeurd voor een reden en hopelijk heb ik een volgende keer nog eens een kans op een onderwaterbevalling in het geboortehuis. Of ook niet…
Een dikke merci Els & Leentje! tot de volgende zwangerschap!

Onze eerste zoon is via een gewone standaard bevallingprocedure gekomen. Maw: s morgens de vliezen gebroken, weeën die kwamen en rond middernacht naar het ziekenhuis vertrokken. Als het zover is wordt de gynaecoloog opgebeld, op commando gaan persen, baby eruit gynaecoloog weg. Dan nog enkele dagen in het ziekenhuis blijven waar je ’s morgens om 7.30u wordt gewekt nét toen je eindelijk wat slaap had gevat en waar iedereen zo binnen en buiten loopt.
Bij de komst van onze tweede zoon planden we poliklinisch te bevallen. Gezien je thuis alles op je eigen tempo kan doen en we reeds een zoon hadden rondlopen lag deze keuze voor de hand. Rond 33 weken begon ik te twijfelen of een thuisbevalling een optie zou zijn. Voordeel is de deur hélemaal niet uit te moeten, bevallen met een vroedvrouw en geen epidurale. Bij mijn eerste zwangerschap vond ik dat deze pijnbestrijding zeer gemakkelijk werd aangeboden (bijna op een dienblaadje, zonder ernaar te vragen) nét op het moment dat je op je zwakste bent. Nét op dat moment heb je eerder mensen nodig die je steunen en moed inspreken in plaats van meteen epidurale voor te stellen.
Na mijn eerste consult met Nathalie was de keuze gemaakt. Ik wou thuis bevallen. Bovendien bleek bevallen in een bevallingsbad ook mogelijk te zijn, dat wat ik bij mijn eerste zwangerschap ook graag had gewild. Op 40 weken bleek onze zoon nog geen zin te hebben om te komen. De dagen gingen voorbij en ik begon lichtjes angst te hebben om ingeleid te worden en dus toch in het ziekenhuis te belanden en niet in ons gezellig huisje. Maar op 41 weken werd ik rond 3u wakker en maakte een klein vreugdedansje want er waren weeën. Rond 9u belden we Els want de weeën volgden elkaar sneller op. Toen zij aankwam vertelde ze dat we rond de middag onze zoon al zouden kunnen vasthouden. Volhouden dus! Rond 10.30u ben ik in het bevallingsbad gaan zitten en sloop Leentje binnen. Iets voor 11u was onze zoon Seppe er! Alles verliep volgens eigen tempo. Bij mijn eerste zwangerschap dacht ik dat je een baby er echt “uit moet persen” maar nu bleek dat je lichaam eigenlijk alles zelf doet (alleen moet je iets meer geduld hebben). Na de bevalling hebben Els en Leentje ons in bed gestopt en volgde een namiddag met enkel “qualitytime”. Niemand die zomaar kon binnenvallen. De dagen nadien heb ik veel hulp gehad aan de persoonlijke opvolging en tips. Een badje geven (tummietub) was bij onze eerste zoon niet altijd een pretje maar Seppe geniet er echt van nu wij de juiste aangeleerde technieken gebruiken.
We willen jullie dan ook ontzettend bedanken om ons “last minute” nog te willen opvolgen en de goede zorgen! Ik had mij zo’n thuisbevalling niet mooier kunnen voorstellen! Bedankt!

Ons verhaaltje begint eind augustus 2015. We deden een test en we waren in verwachting van ons tweede kindje!
Het was snel duidelijk dat een tweede ziekenhuisbevalling niet voor ons weggelegd was.
De ongezellige, saaie en soms zelfs onvriendelijke bedoening moest zeker niet opnieuw.
We zochten op internet en vonden geboortehuis De Zon en maakten snel een afspraak.
Wat een geweldige ervaring! De aanpak, het begrip, de uitleg,… gewoon alles was FANTASTISCH.
Tegen het eind van de zwangerschap volgden we de yoga bij Els en de zwangerschapscursus bij Leentje. Aan allebei hebben we veel gehad.
Op 19/4 was het dan zover. Ons supermannetje liet om 01.30 de weeën beginnen. Alles stond klaar om naar het geboortehuis te vertrekken dus konden we rustig afwachten tot alles wat heviger zou worden.
Om 8.50 belden we naar De Zon en Leentje antwoordde. Om 9.30 waren we in het geboortehuis en konden we ons installeren .
Leentje bleef steeds in de buurt en na een tijdje was Nathalie ook gearriveerd.
Alles verliep goed. De weeën kwamen goed op gang en net voor ons supermannetje geboren werd, braken de vliezen nog. Om 13.31 hoorden we dan een huil en wisten we dat hij er was.
Die avond waren wij al terug thuis.
Ook de dagen nadien kwamen de vroedvrouwen nog langs bij ons thuis voor de controles. Hier werd ook weer alles duidelijk en rustig uitgelegd.
Voor ons was het echt een geweldige ervaring dat we konden bevallen in het geboortehuis.
Als er ooit een derde kindje komt, hopen we dat we weer bij jullie terecht kunnen.
Leentje, Els en Nathalie… JULLIE ZIJN FANTASTISCHE MADAMMEN !!! Bedankt voor alles!

In augustus 2015 wisten wij dat we een tweede kindje mochten verwelkomen! We besloten al snel om ons te laten begeleiden door Leentje en Els. Tijdens de nacht van 8 – 9 april dacht ik dat de vruchtvliezen braken dus toch maar even mijn man opgebeld om naar huis te komen aangezien hij met de nacht stond te werken. Zelf ook nog terug gaan ‘slapen’ want het uitkijken naar de komst van ons zoontje was enorm! De volgende ochtend toch maar even contact opgenomen met Leentje om te vertellen wat er gebeurd was en dat de weeën ontzettend rustig waren. Leentje komt toch maar even langs om te controlen, geen vliezen gebroken maar een waterige slijmprop verloren. Na controle verteld ze me dat ik reeds 4 cm ontsluiting heb en dat de weeën tegen de avond wel gaan doorzetten, dat mijn lichaam al aan het werken is. Ze geeft me een voetmassage en nog wat info omtrent wonderolie omdat ze voelt dat er bij mij angst hangt om nog een nacht van weinig slaap tegemoet te gaan… Wanneer Leentje vertrekt kruip ik nog even in bed en doe enkele kleine dutjes, daarna geniet ik van een lekker warme douche en ga samen met mijn man nog even een wandeling maken en geniet van het mooie weer. We besluiten om de wonderolie te gebruiken wanneer om 15u de weeën nog steeds niet frequent zijn. omdat Leentje ons vertelde dat we moesten bewegen na het drinken, wandel ik kleine toertjes in de tuin en merk dat na een uurtje de weeën heftiger worden en zoek steun bij de tuintafel. Rond 19u komen de weeën heftig en ontzettend frequent door (1 min wee 1 min rust). David besluit om Leentje op te bellen en bij aankomst wordt er beslist om naar het geboortehuis te vertrekken. Ik zit al aan 6 cm ontsluiting. Aangekomen in het geboortehuis kan ik heerlijk genieten en gebruik maken van het geboortebad, de hangtouwen, de baarkruk, gewoon op handen en knieën naast het bed zitten Meerdere verander ik van positie en verhuizen Leentje en Els al hun materiaal zonder problemen of zuchten. Na enige tijd voel ik drang om te persen en pers. Na een tijd lijkt het me niet te lukken en dit spreek ik dan ook uit na aanmoediging van Els zet ik dan door en ga ik opzoek naar mijn oerinstinct (zoals Els het omschreef) en zette door. Niet veel later kon ik samen met David, onze zoon Siërd in men armen nemen. Een flinke zoon van 52 cm, 4280 gram en een hoofdomtrek van 37 cm.
Kortom een 2de geweldige ervaring om door Leentje en Els begeleidt te worden en met hen te mogen bevallen! Ze steunde, begeleidde, gaven informatie, waren een schouder om op te leunen, gaven een duwtje in de rug wanneer het moeilijk was,… . Ze maakten het voor ons mogelijk om een sfeer te creëren die warm en intiem was, een plek te maken waar rust heerste… Een plek waar onze zoon de wereld mocht ontmoeten!
1000 x dank je wel voor alles wat jullie deden voor ons!!!

Ik noem ze weleens mijn favorieten Belgen 🙂 Hanne en Yannick zijn gezellig, relaxed en zo gemakkelijk in de omgang. Tegen hen zeg je makkelijk “je” terwijl België toch echt een “u” land is. Ik ontmoette ze toen ze me 2.5 jaar geleden vroegen om de geboorte van Minne te fotograferen. Het derde meisje in het gezin, de tweede dochter van Yannick. Veel van jullie zullen deze reportage kennen, want een aantal van die foto’s is nog steeds favoriet.
Super dat ik in september vorig jaar al in het begin van zwangerschap het verzoek kreeg om in maart een plekje vrij te houden. Hanne was weer zwanger! Het vierde kindje. En nog toffer: dit keer wilde ze graag thuis bevallen, in bad en als het even kon met de kindjes erbij. Nu staat Nederland bekend als het “thuis bevalland” maar in België ligt dat wel wat anders, dus ik vond het erg bijzonder dat ik dat mocht gaan meemaken en helemaal met de kindjes erbij.
Ze kwamen met 2 van de 3 meisjes een middagje naar Zeeland om de geboorte door te spreken. Ze wisten niet wat het zou worden, het was een “verrassingsbaby”. Daarnaast zou de geboorte plaatsvinden in het huis van de moeder van Hanne waar ze nu al een tijd woonden in afwachting van hun nieuwe huis dat ze aan het verbouwen zijn. Het huis van mijn moeder is van hout, alles is van hout. En het staat vol met spullen en het is echt haar huis dus detailfoto’s zijn niet nodig, zei Hanne tijdens dit gesprek. Hun huis zou helaas niet op tijd af zijn voor de geboorte en hoe fijn ook dat ze daar konden verblijven, het was toch niet hun huis. Het volgende probleem was dat Hanne nogal snel bevalt. De laatste keer zat ik in de spits en dat is zenuwslopend op de ring van Antwerpen. Bevallen in de spits was dus uitgesloten, dat mocht niet gebeuren 🙂
In de periode die volgde, stuurde ze me regelmatig een update. De baby in de buik was inmiddels benoemd als “kroketje” en ze hadden allemaal veel zin om hem of haar te ontmoeten. Met alle andere bevallingen was Hanne met 39 weken gestript en vlak daarna bevallen, maar dit keer wilde ze graag de natuur zijn werk laten doen en de natuur besloot om de uitgerekende datum -27.03.2016- te laten komen en gaan. Ongeduldig waren ze aan het wachten op de komst van Kroketje. Hanne deed allerlei voorspellingen, maar geen één kwam uit.
Op 31 maart overweegt Hanne om zich te laten strippen, maar omdat ik een andere mama hebt bij wie het rommelt lijkt het met verstandiger om daar mee te wachten als ze wilt dat ik erbij ben. Omdat ze toch al twijfelde, laat ze zich niet strippen, maar ze heeft wel al 3cm ontsluiting. Kroketje zal niet heel lang meer op zich laten wachten.
In de nacht van 1 op 2 april word ik om 2.35u gebeld. Het is Yannick “de weeën zijn begonnen”. Ik was net wakker omdat ik een voeding moest geven, die maak ik snel af en daarna spring ik als een gek in de auto. Er is geen tijd te verliezen, maar gelukkig kan ik midden in de nacht goed doorrijden! Om iets over 4u stap ik binnen. De woonkamer/ keuken is vol. Vol met spullen en vol met mensen. Er staat een grote tafel meteen bij binnenkomst waar maar liefst 5 vrouwen aan zitten; de moeder van Yannick, de moeder van Hanne, 2 verloskundigen (dat is in België verplicht bij een thuisbevalling) van Geboortehuis de Zon, en een stagiaire. Het bad staat in de keuken en achter het bad zit Hanne op een stoel met een knuffeltje in haar hand (bij de bevalling van Minne had ze ook een knuffeltje vast tijdens de weeën). Ik kan aan Hanne niet zien hoe ver ze is, ze zit vrolijk op een stoel en keert alleen rustig in haar zelf tijdens een wee. “Goed he, geen 1 april. Ik heb echt mijn best gedaan om Kroketje binnen te houden tot 2 april. En tot jij er was Marry.” Ik stel me voor aan iedereen, leg mijn tas neer en haal opgelucht adem dat ik op tijd ben, maar dan zegt Hanne: “de kindjes moeten uit bed gehaald worden.”
Wat? Nu al? Zijn we al zo ver? Het is 4.13u. Ik pak mijn camera en loop met Mammie en Yannick mee naar boven. Mabel is meteen klaar wakker en rent half slaapdronken naar beneden, gevolgd door Minne en Ferun, de oudste van de drie. Ze kijken ontzettend uit naar de geboorte van Kroketje.
Ze zijn er niet van onder de indruk dat de kamer is verbouwd en zo vol zit met allemaal mensen. Ze geven hun moeder en knuffel en kijken geïnteresseerd wat er allemaal gebeurd. Er wordt een potje voor de meisjes tevoorschijn getoverd en in de keuken wordt een plasje gedaan. Tussen de potten en de pannen, tussen alle snuisterijen en in het bijzijn van al deze mensen wordt straks een prachtig kindje geboren. Ik vind het nu al zo bijzonder om hier te zijn! Wat een heerlijk gezellig rommeltje!
Het bad is bijna vol en de verloskundige zegt dat Hanne in bad kan gaan zitten. Ze heeft gezien dat Hanne net haar eerste perswee op de stoel heeft gehad en als ze niet snel in bad gaat zitten dan wordt de baby waarschijnlijk op de stoel geboren. Het is 4.22 (9 minuten nadat de kinderen uit bed zijn gekomen) op het moment dat Hanne in bad gaat zitten.
In de 6 minuten die volgen gebeurt er zoveel dat er eigenlijk een tweede fotograaf nodig is. Ferun is druk bezig om een goeie plek te zoeken om foto’s te maken, maar dan geeft Hanne een goeie oerkreet. Ferun kijkt verschrikt op. Yannick zit met de andere meisjes bij de badrand. Mabel heeft haar handen op haar oren gelegd en Minne kijkt alleen maar heel geïnteresseerd wat er nu gaat gebeuren. Er komt nog een kreet en daar is het hoofdje! De wee is over en Hanne voelt aan het hoofdje: “Amai die heeft veel haar!” zegt ze. Ze vraagt of het erg is dat ze nu geen wee heeft, maar de verloskundige zegt van niet. De sfeer is zo relaxed, ik kan niet geloven dat het hoofdje al geboren is.
Dan komt er weer een wee en weer gaat die gepaard met een kreet. De gezichten van de meisjes zijn onbetaalbaar! Ik probeer alles te fotograferen, maar er is teveel tegelijk. Had ik maar 6 camera’s. Met de schoudertjes heeft Hanne wat meer moeite en ze vraagt hulp van de verloskundige en ja hoor, daar is de baby! Vol met huidsmeer op de rug. Ferun volgt beduusd elke handeling en Mabel en Minne zitten met een twinkeling in hun ogen toe te kijken. Yannick, die inmiddels gewend is dat zijn vrouw baby’s baart alsof het niets is, kijkt met een grote lach op zijn gezicht naar hun kindje wat net geboren is. Hanne heeft dezelfde verbaasde uitdrukking op haar gezicht als bij Minne. “Dat was keileuk”, zegt ze. Mammie zit met tranen bij het bad. Ik weet niet waar Moemoeke is, die staat waarschijnlijk achter mij alles te bekijken, het is voor haar de eerste keer dat ze bij de geboorte van een kleinkind is. Wat een prachtig mooi moment, maar ook een heel normaal moment, alsof “Kroketje” er altijd al was. Het is moeilijk te omschrijven, maar heel bijzonder om getuige van te zijn.
Niemand heeft gezien wat Kroketje nu eigenlijk is, vol verwachting kijkt Hanne onder de doek “een meisje!”. Yannick moet lachen: “Ik zei toch dat ik alleen maar meisjes kon maken”. Een vierde zusje. Wow!
Ferun mag de poster pakken met de naam van de baby. Ze krijgt de naam “Ries”. Ik vraag hoe het kindje had gegeten als het een jongen was, maar dat was ook Ries. Ze vonden dat gewoon een mooie naam. Ik vind het perfect passen bij hun om 1 naam te hebben, niet te moeilijk doen 🙂
De baby wordt uitgebreid bewonderd, vooral Minne is er niet bij weg te slaan. Ze zegt nu ze eindelijk trotse grote zus is: “Nu mag ik naar school he?” en “die is van ons he?”. Ferun is ondertussen met andere dingen bezig en komt af en toe weer even kijken. Op het moment dat de placenta wordt geboren staat ze met een vies gezicht mee te kijken, maar de placenta is net zo indrukwekkend als de baby. Al is het maar voor even, want de “lol” is er al snel af, en dan is Kroketje (de naam Ries moet nog even wennen) toch interessanter.
De verloskundige vraagt wat Hanne wil, maar Hanne wil nog wel in bad blijven zitten, dus wordt er wat warm water bij gegooid. De sfeer is zo gemoedelijk, heel bijzonder! Niets geen getouwtrek aan de baby, niets wat moet en alles in het tempo wat wordt aangeven. Zo’n bevalling, met deze verloskundigen, kan ik echt iedereen aanraden! Hanne geeft aan wel zin te hebben in een raketje, omdat haar oerkreten haar stembanden tot het uiterste hebben gedreven, dus even later heeft iedereen een lekker ijsje in haar handen. De kinderchampagne staat al klaar, inclusief bier. Dat kan niet ontbreken in België 🙂 Ries is lekker aan het drinken bij Hanne, die heeft meteen ontdekt waar de melk te vinden is.
Ondertussen is het duidelijk wat Ferun aan het doen is. Ze is geboortekaartjes aan het maken en ze heeft het er maar druk mee. Ze is nu haar moeder aan het tekenen in bad op een papiertje met de naam van Ries en haar geboortedatum. De verloskundigen zijn op hetzelfde moment de spullen aan het klaarleggen om straks Ries helemaal na te kijken. Een pop mag alvast het plekje uitproberen voordat Ries komt.
Om 5.40u komt Ries uit bad. Wat een ontzettend heerlijk relaxed eerste uur heeft ze achter de rug. Ik maak een foto van Ries met haar placenta en dan knipt Yannick de navelstreng door, uiteraard onder toeziend oog van de meisjes en de oma’s. Terwijl Hanne een grote slok drinken uit een flesje neemt, en eruit ziet alsof ze net een klein rondje in de sportschool heeft gedaan, ligt Ries lekker bij haar papa te knuffelen. Ze doet haar best om daar een borst te vinden en aan te happen, aandoenlijk om te zien! Natuurlijk komen de meisjes elke keer weer kijken. Ferun heeft ondertussen haar geboortekaartje gekopieerd en heeft er inmiddels genoeg om uit te delen aan iedereen die straks weggaat. Geweldig!
Nadat Ries lekker met papa heeft geknuffeld, komt Hanne uit bad en wordt Ries nagekeken. Ze weegt 3950 gram en wordt helemaal goedgekeurd. Ze wil daarna weer aan de borst en dat wordt geregeld. Op hetzelfde moment komt de trotse Bompa binnen en wil Minne ook drinken. Het is te lief om te zien hoe ze aan de borst drinkt en met haar handje over het handje van Ries blijft wrijven. Wat een mooi plaatje!
Nadat Ries klaar is met drinken, is het tijd voor de oma’s om haar vast te houden en ook Ferun mag haar zusje even vasthouden. Ik maak nog een foto van het hele gezin en net wanneer ik weg wil gaan, komt Hanne haar broer aan. Ik draai om en maak nog wat foto’s en daarna stap ik in de auto.
Wanneer ik thuis kom, ga ik slapen. Als ik wakker word, lijkt het wel alsof ik het allemaal gedroomd heb, maar de foto’s bewijzen het tegendeel. Wat een prachtige bevalling.. “Precies zoals ik wilde”, aldus Hanne.
En “de kindjes zijn er vol van, ze vonden het prachtig om erbij te zijn”. Dat zie je ook op de foto’s.
Lieve Hanne, Yannick en alle meisjes: veel geluk met elkaar!

Leentje en Lieve,
Toen we wisten dat ons tweede meisje onderweg was, kozen we er onmiddelijk voor om terug bij jullie te komen. Deze keer wilden we niet enkel terug thuis met jullie bevallen, maar ook de volledige zwangerschap door jullie laten opvolgen en we hebben er geen moment spijt van gehad! Het was een zwangerschap, bevalling en kraamperiode om van te dromen.
Jullie luisterend oor, goede raad, … Niets was er teveel voor jullie.
Ook toen de twijfel rond de borstvoeding toesloeg konden we je steeds bellen. Ook een hele warme dankjewel voor Nathalie om ons hierin ook dat extra zetje heeft gegeven om toch te vertrouwen.
Jullie zullen voor altijd een speciaal plekje hebben.
Een hele warme knuffel

Hoi Lieve en Leentje. Wij zijn blij dat we jullie hebben leren kennen en de hele werking van het geboortehuis. Het is een inspirerende plaats voor alle aanstaande ouders! Ondanks bij mij niet alles volgens plan liep, raad ik het iedereen aan om toch eens met jullie in contact te komen en te zorgen dat ze goed zijn voorbereid op het harde werk dat ze te wachten staat. Ik heb er toch mooie herinneringen aan over gehouden en we zijn blij met elke stap die we ondernomen hebben om bij jullie de zwangerschapscursus te volgen en de goede opvolging voor, tijdens en na de bevalling. Dankjewel en tot binnenkort bij de babymassage! We kijken er enorm naar uit! Vele groetjes van Vicky, Jens en Nienke.

Na vijf maanden zwangerschap begonnen mijn man en ik na te denken over hoe we ons kleine wondertje ter wereld wilden laten komen. Tot dan toe waren we opgevolgd door de gynaecoloog. Hoewel zeer sympathiek en bekwaam, herinneren we ons vooral de vele uren in de wachtzaal en de zeer korte consulten zonder veel uitleg. Er werd niet gesproken over de bevalling en de mogelijke opties, laat staan ons eigen idee en onze persoonlijke beleving.
Hoewel de meeste vrouwen in mijn omgeving in een ziekenhuis bevielen en ik ook geen bepaalde angst heb voor ziekenhuizen, wou ik een ziekenhuisbevalling niet als een vanzelfsprekendheid zien. Een vriendin van me was bijvoorbeeld thuis bevallen van haar derde kindje, maar een thuisbevalling dat leek me in eerste instantie ook niet helemaal wat ik wou. Na enig “gegoogle” kwam ik op de website van het geboortehuis terecht en zag ik het ATV filmpje over de Birth and Breakfast. Ik raakte in de ban van hun visie en het voelde een beetje als “thuiskomen”.
Zwangerschapscursus
Mijn man en ik besloten om er de zwangerschapscursus te volgen. Een schot in de roos. Mijn man werd ingewijd in de wondere wereld van het vrouwelijke lichaam en werd zo mogelijk nog meer betrokken bij de zwangerschap. Hoewel ik reeds veel gelezen had, was het fijn de lessen te volgen met de andere koppels. De lessen gaven me een enorm zelfvertrouwen en versterkten mijn natuurlijke kracht en intuïtie om het leven dat in mij groeide op de wereld te zetten.
Opvolging
Tot onze grote blijdschap hoorden we dat er nog een plekje vrij was om onze zwangerschap en bevalling verder te laten opvolgen door het Geboortehuis. Dat we in Antwerpen woonden vormde ook geen probleem. Een heel verschil met de begeleiding in het ziekenhuis. Al snel werd duidelijk dat een professionele relatie intensiteit en authenticiteit niet hoeft uit te sluiten. Leentje en Lieve verwelkomden ons steeds hartelijk op consultaties, zowel in het geboortehuis als bij ons thuis, en beantwoorden al onze vragen. We stelden een geboorteplan op en dachten daardoor na over zaken die we daarvoor niet eens als keuzes hadden gezien. Vaccinaties, supplementen, pijnverlichting, knip, bevallinghoudingen en -voorkeuren, … een bevallingsbad of niet? Ook mocht mijn zus, een vroedvrouw in een ziekenhuis, als tweede vroedvrouw bij de bevalling zijn. Mijn zus ging een aantal keer mee op consultatie. Steeds een hartelijke ontvangst, uitwisseling van weetjes, truukjes, en ervaringen. Heel fijn dat het geboortehuis hier voor open stond!
Thuisbevalling
We gingen uiteindelijk voor een thuisbevalling. De grote dag kwam dichter en dichterbij. Ons zoontje liet 10 dagen op zich wachten en besloot toen plots de sneltrein te nemen. Om half vier ‘s nachts brak mijn water en volgden de weeën zich razendsnel op. Terwijl ik mezelf afsloot van alles rondom mij, belde mijn man Leentje en mijn zus op. Zij hoorden meteen dat het menens was en kwamen iets later bij ons thuis aan. Intussen zat ik in mijn cocon de weeën op te vangen. Hoewel heftig en intens, hoorde ik in mijn achterhoofd een stemmetje dat zei dat ik goed bezig was en wist wat ik deed. Ook Leentje en mijn zus hoorde ik regelmatig complimentjes geven. Ik had mijn eigen fanclub . Iets later moest het plots snel vooruitgaan. Het hartje van ons baby’tje herstelde zich niet meer tussen de weeën door. Blijkbaar ging het voor hem te snel. Op geen enkel moment ben ik in paniek geschoten. Leentje bleef ongelofelijk kalm en ondersteunend, maar wist tegelijkertijd duidelijk te maken dat het nu echt vooruit moest gaan en dat het ernstig was. Ons zoontje zat gelukkig zo laag dat Leentje wist dat ze hem er zou uit krijgen moest het echt nodig zijn. Dus, eerst even op de baarkruk om de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Toen op de zetel met mijn zus duwend op mijn buik. En tenslotte ook een knip die ik bovendien amper voelde doordat ik reeds plaatselijk werd verdoofd. Ik wist dat Leentje zelden een knip zette, dus ik wist dat het niet goed ging. Toch opnieuw: de nodige maatregelen en professionaliteit, maar geen paniek waardoor ook ik zeer rustig bleef. En toen was hij daar dan, ons kleine wondertje!
Nazorg
De knip werd heel erg goed genaaid en de nazorg verliep verder uitstekend. De bevalling was mooi, een heel intense beleving en veel ruimte voor de papa in spe om betrokken te zijn. De hele dag konden we dankzij de goede zorgen van mijn zus, onze tweede vroedvrouw, in bed door brengen met ons drietjes. Zalig genieten! En ons geboorteplan… daarvan hebben we zo goed als niets omgezet in de praktijk . Het ging te snel voor kaarsjes en muziek, en ook in het bevallingsbad (dat nochtans in onze living stond) ben ik niet in geraakt. Toch was het zeer fijn om het geboorteplan op te stellen en stil te staan bij zaken die anders misschien niet eens in vraag gesteld werden.
Babymassage
Tenslotte volgde ik ook nog een babymassagecursus. Heel gezellig en nuttig. Het enige jammere: hier stopte verder ons traject bij het Geboortehuis. Dat voelde een beetje raar, want je bouwt op een zeer korte tijd toch een intense band op. Bedankt Leentje en Lieve, voor de zeer fijne opvolging! (en sorry dat we onze ervaring pas bijna 1 jaar na datum delen ).
Wie weet tot nog eens 😉

Ik weet niet goed hoe hier aan te beginnen door zoveel te willen delen 😉
Toen we bewust waren dat we in verwachting waren (ik voor de 4de keer) wist ik onmiddellijk dat ik door jullie begeleid ging worden.
We hebben een prachtige en volledig andere zwangerschap beleefd.
Mijn 3 vorige bevallingen hadden een héél lange duur (om en bij de 17u, sterrenkijker houding bij de baby’tjes), in het ziekenhuis en met epidurale.
Tijdens die 9 maanden hebben we gigantisch veel bij geleerd en beleefd!
Deze keer heb ik een heel intuïtieve zwangerschap doorgemaakt.
Ik ben bewust geworden dat die tijd een verwerkingsproces is voor de vrouw maar ook voor de man(en dat je in die tijd ook weer dichter naar elkaar toe kan groeien)
Ik en mijn partner geloven in de psychosomatiek(een holistische manier van kijken op ziektesymptomen).
Ik heb mijn volledige zwangerschap veel aan mezelf gewerkt! Deze keer wou ik alle kansen creëeren om de mooiste en natuurlijkste geboorte te beleven!
Ik ben dus aan de slag gegaan door verschillende dingen toe te passen:
EFT (Emotional Freedom Technique = emotionele bevrijdings techniek), heel gezonde voeding, naar mijn lichaam luisteren en respecteren, elke dag 30min. zwangerschapsyoga, enz.
De zwangerschap is fantastisch goed verlopen, vrij van kwaaltjes voor mezelf en ons babytje!
Ik heb ook een prachtige online zwangerschapscursus gevolgd, zeer vervullend met de prachtige zwangerschapscursus door Leentje gegeven:
“Orgasmic Birth, from Pain to Power”;, van Debra Pascali Bonaro.
Leentje, dankjewel, om ons de dvd van de film-documentaire (met dezelfde titel) te lenen!
Tijdens die 12 weken van de voorbereidingscursus, voorgaand aan de geboorte van ons kind hebben we gigantisch veel informatie en sleutels gekregen, over mogelijke thema’s rond zwangerschap, arbeid, geboorte, kraamtijd, baby’s…
Wie weet nog de slaaphoudingen voor de mama, om de baby te helpen, inééns de ideale ligging te hebben in mama haar buik?
Wie weet nog dat één van de sleutels voor een gezonde natuurlijke geboorte, is er van bewust worden dat de geboorte seksueel is?
Wie weet nog dat een bevalling romantisch kan zijn?
Wie weet nog dat om van de geboorte één van de mooiste moment van het leven te maken, het heel belangrijk is zoveel mogelijk te informeren om een bewuste keuze te maken van de geboorteplaats, de sfeer en de mensen die aanwezig zullen zijn op dat moment om een veilig gevoel te hebben?
Wie weet nog dat de hormonen een levensbelangrijke rol spelen? En dat tijdens de geboorte deze beter stromen als de arbeid aan één stuk kan doorgaan. Bij een verplaatsing naar het ziekenhuis, verloopt dit anders, en is de kans veel groter op een NIET zo vlotte geboorte.
Wie weet nog dat het heel belangrijk is om de navelstreng van de baby te laten uitkloppen na de geboorte, zodat de baby al zijn bloed krijgt die nog in de placenta ligt (in plaats van 2/3de van zijn bloed wat tussen andere bloedarmoede kan veroorzaken) en dat het nog beter is om de placenta 3 tot 4u aan de baby laten hangen?
Wie weet dat in andere culturen de placenta beschouwd is als de beschermengel van de baby tijdens heel de zwangerschap (en niet een simpel orgaan die na de geboorte in het ziekenhuis zonder respect behandeld is) en waarom?
Wie weet nog wat een lotusgeboorte(en de vele grootse voordelen dáárvan) is?
Wie weet nog dat één van de beste manier voor de vrouw om na de geboorte sneller kracht terug te krijgen en veel bloeding te vermijden is om de placenta in smoothies te drinken?
Wie weet nog dat de baby niet alleen signalen geeft als zij honger heeft maar ook nood heeft aan wenen om prikkels en emoties uit te laden en om zich te ontlasten (ja ja! Een babytje kan vanaf dag 1 op toilet elimineren als zij daarin geholpen wordt ; ) )
Wie weet nog …
Buiten die online cursus hebben Leentje en Lieve ons ook heel goed geïnformeerd als we vragen hadden. We zijn er heel dankbaar voor!
Dankzij al dat werk heeft de geboorte een groot verschil gemaakt! In plaats van de 17u:
De dag (beter gezegd de nacht 🙂 ) van ons geboorte was een van de mooiste van ons leven! We hadden met ons baby afgesproken en die dag is ze gekomen!
De arbeid is op een heel rustig en natuurlijke manier thuis begonnen. Ik heb heel de tijd in vertrouw mijn lichaam gevolgd. Ik wist intuïtief wat te doen om de pittigheid van de sensaties te verzachten met de hulp en aanmoedigingen van mijn fantastisch geliefde. Na 4u en 3 persweeën is ons prachtig babytje in het bevalbad geboren!
Dankjewel, Leentje, om de beslissing te nemen om op tijd bij ons thuis te komen toen ik dacht dat het nog even ging duren, dankjewel voor de krachtige aanmoedigingen en geruststellende begeleiding, dankjewel voor de liefde en zachtheid naar ons en ons babytje toe tijdens en na de geboorte!
Het was echt een droom van geboorte, de mooiste van allemaal In mijn ogen!!
Leentje, Lieve, Nathalie en Els, we zijn jullie gigantisch dankbaar voor jullie liefde, steun en aanmoedigingen in ons bijzonder project!
Dankjewel om ons te aanvaarden in ons visie en keuzes van zwangerschap, geboorte en kraamtijd!
Dankjewel om ons zo goed te begeleiden en aan onze vragen zo goed te beantwoorden!
Dankjewel voor jullie schatbare tips en al die wonderlijke momenten!
Dank u dank u dank u!
En heel veel succes gewenst verder met jullie prachtige geboortehuis!
Dikke knuffel ; )

Lieve en Leentje,
Wat ben ik dankbaar voor jullie begeleiding tijdens de zwangerschap en bevalling van Nova. Na de bevalling van ons zoontje Micah onder ‘klassieke begeleiding’ van een gynaecoloog wist ik meteen dat ik het de tweede keer anders wilde aanpakken.
Een ware verademing om jullie te leren kennen, helemaal op eenzelfde lijn in kijken naar een geboorte.
Een welgemeende, dikke merci. Dankzij jullie kon ik vol vertrouwen toeleven naar de bevalling en verliep dit op de meest optimale manier mogelijk.
Dankjewel

Beste Nathalie, Leentje,Lieve, Els,
Ik maakte kennis met jullie geboortehuis via de sessies zwangerschapsyoga en voelde mij direct thuis bij jullie. Naarmate mijn zwangerschap vorderde voelde ik meer de nood aan een goede ondersteuning en maakte ik de afweging beroep op jullie te doen. Plots kreeg ik te horen dat onze dochter in stuitligging lag. We lieten een uitwendige kering doen door onze gyneacoloog en deze lukte. Joepie, nu kon ik terug uitkijken op een natuurlijke bevalling en wou ik me laten bijstaan door jullie deskundigheid. Al snel leerden we Nathalie kennen die ons zou begeleiden. We wachten geduldig af en toen we een week overtijd gingen haalde Nathalie al haar trukjes uit de kast om toch maar iets in beweging te krijgen. Zou het de massage geweest zijn, het drankje, de natuur…? Diezelfde nacht gingen we van start rond 2u met weeën om de 5 min. Nathalie werd opgebeld en was er rond 3u waarbij de weeën alsmaar erger werden. Alles werd hier thuis comfortabel gemaakt zodat ik de weeën goed kon opvangen. De aanwezigheid van Nathalie en mijn man Jan zorgden voor een enorme rust en vertrouwen. Rondlopen, op de tafel hangen, wiegen, in bed liggen,… het kon allemaal. Af en toe een massage, of een bemoedigend woordje, niets was teveel en ik kon me in mijn wereldje afsluiten om met de weeën om te gaan. Rond 9u30 ’s ochtends leek het gezien mijn weeën intensiteit wel aangewezen naar het ziekenhuis te vertrekken. Nathalie begeleidde ons mee tot in de arbeidskamer waar ze ervoor zorgde dat ik niet stilviel. Ze liet ons hierbij verder begeleiden in het ziekenhuis. In het ziekenhuis werden mijn weeën intenser maar bleef mijn opening maar steken op 5-6cm. Om 12u werd mijn water gebroken, maar… Ik raakte uitgeput en Marte haar harttoontjes werden nauwkeurig opgevolgd maar waren wat aan de lage kant. Rond 13u30 werd er beslist door de gynaecologe van wacht om over te gaan op een spoedkeizersnede. Alles ging zo snel maar rond 14u02 werden we ouders van een prachtige dochter MARTE!
Enkele dagen later kwam Nathalie even langs om eens te polsen hoe alles ging en het verdere verhaal te vertellen, want dit hadden we niet verwacht.
De dag na onze thuiskomst was Nathalie er terug en hielp ons zo goed mogelijk bij de borstvoeding. Deze verliep niet van een leien dakje maar toch zetten we door. Ook alle andere intenties mochten niet baten maar Nathalie bleef ons steunen en zoeken naar alle mogelijke manieren. We hakten uiteindelijk een knoop door waarin we vrede konden sluiten voor onze dochter Marte.
We stellen het goed, dankzij deze goede zorgen, deze ongelooflijk goede opvolging, en vooral dankzij de steun, de lieve woordjes, de knuffels, de traantjes, het grote vertrouwen…
We willen jullie allen enorm bedanken via deze weg. Deze ervaring zal ik lang niet vergeten en bij een tweede spruit zullen we jullie snel weten te vinden!
Superdikke knuffels,

Wat een belevenis om zelf moeder te mogen worden! Het advies dat ik al jaren vol overtuiging aan vrouwen gaf mocht ik nu aan mezelf geven. Wat een intens proces! Hoe zalig om zo een klein ventje dicht bij te mogen hebben.
Hoe en waar zou ik bevallen? Mijn voorkeur was thuis in bad. Maar bevallingen zijn niet te plannen… De arbeid vorderde erg langzaam en omdat Warre dit niet zo fijn vond vertrokken we toch maar naar het ziekenhuis. Gelukkig zette mijn lichaam daar een spurt in en werd Warre 4 uur na aankomst in blakende gezondheid geboren. Bijgestaan door Stijn en Leentje groeide ik van vroedvrouw Els naar moeder Els.
Dank je Leentje en Stijn voor wat jullie voor mij betekend hebben.

Beste Leentje en Els,
Toen we wisten dat we voor de 2de keer zwanger waren, twijfelden wij geen seconde om terug door jullie begeleid te worden. Ook heel bijzonder dat Els haar zwangerschap ongeveer samen liep met onze zwangerschap, maar ook even lichte paniek, omdat ik het magische duo ‘Els en Leentje’ zoals tijdens mijn eerste bevalling, heel graag bij mijn tweede bevalling wou. Maar na kennismaking met vroedvrouw Lieve, was de paniek al snel voorbij, meteen voelde ik mij helemaal goed bij haar. En kon ik met Els, Leentje en Lieve gerust uitkijken naar de bevalling. De begeleiding was wederom super: zowel voor, tijdens als na de bevalling. Jullie kijken veel verder dan het medische aspect alleen!
Wij kijken dan ook vol verwondering terug naar onze bevalling. Hoe mooi het dankzij jullie wel kan zijn. Rustig, thuis, onder persoonlijke en professionele begeleiding van Leentje en Lieve. De juiste woorden, de juiste sfeer. Het klopte helemaal. Het was heel fijn dat Els op nacontrole kwam en mij hielp bij het opstarten van de borstvoeding, die deze keer niet vanzelfsprekend ging. Wij zijn heel blij dat wij jullie zijn tegengekomen tijdens onze eerste zwangerschap, want we beseffen heel goed dat dit een unieke ervaring is. Jullie zijn niet zomaar vroedvrouwen, de magie en aanpak die jullie samen hebben als vroedvrouwen is heel zeldzaam. Els, Leentje en Lieve.. bedankt voor deze wondermooie ervaring!
Liefs

Liefste Leentje en Els,
Dank je wel voor jullie goede zorgen. Bij deze derde zwangerschap was ik meer ongerust dan ooit. Nadat we het nieuws kregen dat ons kindje met een handje door het leven zal gaan, waren jullie er steeds om ons gerust te stellen. Op elke consultatie konden we ons hart luchten, maar ook toen we nieuws kregen van de gyn konden we met een telefoontje ook steeds bij jullie terecht.
Bij de bevalling was de 30 minuten autorit naar het UZA geen pretje, maar bij aankomst stond jij daar Leentje die inschrijven al gedaan had en we daardoor meteen door konden naar het verloskwartier. Daar verliep alles pijnlijk :p en je stimuleerde me om vol te houden. Toen ineens de haartje zichtbaar werden, was ik blij dat je er was om onze kleine meid snel op te vangen.
Bij thuiskomst had ik het geluk om jullie allemaal (ook vroedvrouw Lieve) op bezoek te krijgen en zo nog eens na te kunnen genieten van deze pijnlijke, maar vreugdevolle gebeurtenis.
Bedankt Leentje, Els en natuurlijk ook Lieve voor jullie goede zorgen en steun .
Veel liefs

Beste Els, eerst en vooral proficiat met je kindje! Ik kijk uit naar jouw verhaal in het babyboek.
En beste Els en Leentje, bedankt voor de goede zorgen bij de geboorte van Seppe en 2 jaar eerder Lena. We leven in West-Europa op de best mogelijke plaats op de wereld om kinderen te krijgen, maar als je dan nog eens het geluk hebt van in Lier te wonen, ja dan kan het niet meer op! Voor een geboorteverhaal heb ik even geen tijd, maar mijn respect en dankbaarheid wou ik zeker wel kwijt! Aan iedereen die twijfelt: neem een vroedvrouw!
Groetjes

Exact 2 maanden geleden werd onze zoon thuis geboren. Hoewel we in het begin van de zwangerschap helemaal nog niet dachten aan een thuisbevalling, zijn we toch blij dat we die keuze uiteindelijk gemaakt hebben.
Leentje en Els, jullie hebben ons super goed begeleid! Als voorbereiding op de bevalling heb ik veel gehad aan de prenatale yoga sessies en het boek dat jullie me uitleenden “Veilig bevallen”. De bevalling zelf is heel vlot gegaan. Zo snel dat het bevallingsbad niet op tijd volgelopen was en Tijl op een matras in de living werd geboren. Maar ik had het niet anders gewild. We zijn heel blij dat alles zo natuurlijk mogelijk verlopen is en onze zoon een rustige start heeft gekregen. De eerste dagen verliep alles volgens ons eigen tempo, in onze vertrouwde omgeving en met de super goede hulp van Leentje. Leentje, jouw bezoekjes tijdens de eerste week waren van onschatbare waarde. Zelfs wanneer we ons ’s avonds laat zorgen maakten om Tijl zijn gescheurde naveltje, stond je er meteen. Je zorgde ervoor dat we met ons drietjes goed gestart zijn.
Bedankt Leentje en Els voor de goede zorgen!
Liefs

Tijdens mijn eerste zwangerschap leerde ik jullie kennen tijdens de zwangerschapsyoga en babymassage. Jammer genoeg durfde ik toen de stap naar bevallen met een vroedvrouw nog niet te zetten. Na een erg lange ziekenhuisbevalling die alles omvatte wat ik niet wilde (weeënopwekkers, water te snel breken, epidurale verdoving etc), stond mijn besluit echter vast: bij een volgende zwangerschap zou ik het helemaal anders aanpakken.
Toen ik voor de tweede keer zwanger werd, maakte ik dan ook meteen een afspraak bij Geboortehuis De Zon. De hele zwangerschap lang hebben jullie me fantastisch goed opgevolgd en stonden jullie steeds klaar met raad en daad. Ik keek er naar uit om deze keer een natuurlijke bevalling te mogen meemaken met keuzes waar ik écht achterstond.
Aan de bevalling zelf denk ik nog steeds met een fantastisch gevoel terug. De hele nacht bleven jullie aan mijn zijde en kon ik op jullie steun rekenen. De sfeer was ontspannen en rustig en ik had er het volste vertrouwen in waardoor ik me volledig kon overgeven aan het prachtige, intense proces dat een bevalling is.
Toen er beslist werd om naar het ziekenhuis te vertrekken omdat de arbeid niet goed vorderde, zag ik mijn droom om thuis te bevallen even in het water vallen. Gelukkig had ons zoontje andere plannen en besloot hij plots ter wereld te komen terwijl we ons klaarmaakten voor vertrek. ’s Morgens vroeg, bij het kaarslicht dat al de hele nacht brandde, met mijn fantastische man dicht bij mij en twee schatten van vroedvrouwen, werd Jack geboren. We hadden het ons niet mooier kunnen voorstellen.
Maar daar stopte het nog niet. Ook tijdens de kraamperiode kwamen jullie elke dag op bezoek en konden we op jullie rekenen voor de goede nazorg, tips en antwoorden op onze vragen. Vlak na de bevalling smeerden jullie voor mij zelfs boterhammetjes met choco terwijl mijn man en ik in de zetel konden genieten van ons pasgeboren zoontje.
Van begin tot eind was dit een onvergetelijke ervaring, mede dankzij jullie.
Bedankt, Els en Leentje!

Beste Els en Leentje,
Na een eerste zwangerschap die spijtig genoeg niet goed is afgelopen hebben we bij onze 2de zwangerschap De Zon gevonden.
Vooral de rust die jullie uitstralen heeft ons door de 2de zwangerschap geloodst met een prachtige dochter, Clara, tot gevolg.
Ook de zwangerschap van Olivia hebben wij super ervaren. De fijne ontmoetingen en leuke gesprekken waren altijd iets om naar uit te kijken.
Tijdens de bevalling was Els steeds een rots in de branding waaraan we ons beide konden optrekken als het een beetje moeilijker werd.
Echt bedankt om onze twee dochters mee op de wereld te zetten. Het is een ervaring die we nooit zullen vergeten.
De nazorg thuis was ook tip top. Doe zo voort en veel success met het geboortehuis in de toekomst. We gaan nog vaak met veel plezier aan jullie terugdenken…
Veel liefs

Liefste Els en Leentje,
Ik ben zo blij dat we ons hart gevolgd hebben en ons 2de kindje thuis is geboren!
Nu moest het anders, geen herhaling zoals bij de geboorte van Lore in het ziekenhuis; Het moeten plat liggen (zitten of zij lig was niet bespreekbaar) aan de monitor met stevige rug weeën, terwijl ik ze thuis zo goed kon opvangen met behulp van Els haar tips. De vroedvrouw van ziekenhuis wou geen slotje steken (infuus), ik moest in de beugels, werd geknipt,… Kortom er werd NIET naar mij geluisterd, ik was een nummer. Ook de kraamzorg was triest, de borstvoeding begeleiding was zeer verwarrend omdat elke vroedvrouw haar visie had, eentje zei zelf: “als het niet lukt vraag je maar een flesje”. Gelukkig dat Els ons thuis, kwam helpen en de borstvoeding na enkele dagen op gang was.
Kortom de bevalling van ons Lore was een traumatische ervaring. Die van Ruben daarentegen…
Na wat gerommel in mijn buik, brak om 5u mijn water. We belden Els op, even later was er. Ik had 6 cm ontsluiting en stevige weeën. Mijn man was druk in de weer het bad klaar te zetten. Net op tijd was dit volgelopen, want de eerste persweeën kondigden zich aan. Els en Leentje voelde perfect aan wat ik nodig had, afstand afgewisseld met nabijheid, aanmoediging en aanwijzingen. Om 7.45 was Lore wakker (we hadden het erop gewaagd dat ze wakker werd na de geboorte van Ruben), vanuit papa’s schoot aanschouwde ze het gebeuren. Els beschreef onze 3 jarige dochter wat er gebeurde en stelde haar gerust. Lore streelde over mijn arm en keek me met zeer grote ogen aan. Ruben zakte meer en meer naar beneden. Leentje hield daar alles in de gaten, terwijl Els de juiste woorden sprak. Waaruit ik de kracht en het vertrouwen vond in mezelf om Ruben naar buiten te persen. Om 8u had ik ons zoontje in mijn armen.
Wat zo mooi is aan thuis bevallen met Els en Leentje? Ze zijn erg gevoelig aan je noden en spelen hier perfect op in. Ze vragen eerst en doen dan, hebben steeds een luisterend oor en geven bruikbare tips. Ook de prenatale en postnatale begeleiding is tip top! Ze nemen de tijd om je te onderzoeken en uitleg te geven.
Wij zijn grote fan! Keep on doing a good job. Veel warme groetjes, Isabel, Erwin, Lore en Ruben xxx

Al een paar dagen proberen we na te denken over hoe we jullie kunnen bedanken… Geen gemakkelijke opdracht… want iets gelijkaardig terugdoen is onmogelijk.
Al van onze eerste ontmoeting was het voor ons duidelijk. Dit was de plek waar wij ons kindje op de wereld wilden zetten. Jullie warme ontvangst zorgden ervoor dat wij er snel alle vertrouwen in hadden dat jullie vroedvrouwen zijn met dat extra. Dat extra dat ervoor zorgt dat mensen op hun gemak worden gesteld, dat extra dat ervoor zou zorgen dat ons kindje op een veilige en warme manier op de wereld zou gezet worden, ..
Het deed deugd om op een rustige en aangename manier de komst van ons kindje voor te kunnen bereiden. Jullie hielpen ons kritisch nadenken over hoe de bevalling van ons zoontje er voor ons perfect zou uitzien.
We hebben jullie er al een paar keer voor bedankt, maar toch willen we dat nog eens doen… De 2 keer dat we toch in het ziekenhuis waren en jullie kwamen binnengewandeld viel er 5 ton van onze schouders. Een vertrouwd gezicht waar we op konden rekenen deed ons goed. Vaak zeiden we aan elkaar hoe intensief jullie beroep wel niet moet zijn! Soms gigantisch lange dagen, soms eens een korte, dag, nacht,… Je kan zelfs niet van shiften spreken! Toch kregen wij nooit het gevoel dat we er teveel aan waren. Straf!
En dan hebben we het nog niet gehad over de geboorte van onze Josse! Volgens ons is het geboortehuis “het van het” om te bevallen. De rustige huiselijke sfeer zorgde er voor dat wij optimaal konden genieten. Geen felle ongezellige maar gedimde lichten en kaarslicht, geen zetelbed maar een 2 persoonsbed, geen onbekend maar vertrouwd gezicht, geen medicatie maar wel pure kracht, niet de zoveelste op rij… maar wel een bevalling die voorbereid en van ons was, je moet geen uren wachten nadat je op de bel gedrukt hebt,…
Leentje en Els… we twijfelen er niet aan dat jullie dit dagelijks horen… maar jullie zijn niet zomaar vroedvrouwen… maar TOPvroedvrouwen!!!
Als we in de toekomst nog een kindje op de wereld zetten… zouden wij alvast met heel veel plezier terug naar jullie komen!!!
lieve groetjes

Liefste Els & Leentje,
Het was een evidentie om ons bij de zwangerschap en bevalling van onze tweede dochter weer door jullie te laten begeleiden én voor een thuisbevalling te kiezen. Het feit dat we deze keer de rollen omdraaiden maakte het extra speciaal.
De maanden voor mijn bevalling kreeg ik vaak de vraag: “En ben je dan niet bang dat er iets gebeurt waardoor je met spoed naar het ziekenhuis moet?” of “Is dat wel veilig, zo thuis bevallen?”
Tuurlijk zijn dat zaken die wel eens door mijn hoofd flitsten. Maar de band die we opbouwden tijdens die 9 maanden en het vertrouwen dat daaruit voort vloeide, zorgden ervoor dat van angst geen sprake was. Ik vertrouwde jullie voor de volle 100%, apprecieerde het heel erg dat jullie steeds de tijd namen om met ons samen te zitten, te luisteren, keuzes aan te reiken, …
Ook na de bevalling waren jullie weer een gigantische steun en toeverlaat. Op momenten dat het moeilijk ging, eender hoe laat of vroeg op de dag, steeds konden we bij jullie terecht met bezorgdheden of vragen.
Het was een waar genoegen om jullie erbij te hebben bij de geboorte van Ellis. Er zullen geen broertjes of zusjes meer volgen en dus sluiten wij hierbij een fijn hoofdstuk af. Wij blijven in ieder geval onze ervaringen delen in de hoop dat meer mensen de stap naar bevallen met een zelfstandige vroedvrouw zetten. En wie weet zetten jullie op een dag onze kleinkinderen nog op de wereld. 🙂
Veel groetjes

Dag Els en Leentje,
Na een stoelendans bij verschillende gyneacologen vonden we de weg naar het geboortehuis. En plots viel alles in de plooi. Eindelijk kregen we de tijd voor al onze vragen en kregen we de steun en informatie die we nodig hadden om ons voor te bereiden op de komst van Warre. Naast de consultaties hebben we ook enorm veel gehad aan de postnatale lessen en kiné.
Voor de bevalling kozen we ervoor om de weeën thuis op te vangen en in een later stadium naar het UZA te vertrekken. Uiteindelijk werd het een lange bevalling die Els meesterlijk heeft begeleid.
En ook in de weken na de bevalling stonden jullie er met raad en daad om ons te ondersteunen. We zijn nu goed vertrokken met ons drietjes en willen jullie dan ook geweldig bedanken voor alle goeie zorgen!
Tot de volgende… 😉

Liefste Els, Leentje en Joni,
Een klein bedankwoordje voor alle goede zorgen. De fijne ontmoetingen voor de bevalling alsook de erg fijne en rustige thuisbevalling met Els als perfecte hulp voor het magische moment. Al was het mijn eerste bevalling en kon ik me moeilijk voorstellen hoe het zou zijn, het was exact zoals ik had gehoopt dat het zou gaan. En dit mede dankzij jullie goede professionele begeleiding. Ook de zorg achteraf was van cruciaal belang en heeft me erg geholpen in het prille moederschap.
Veel dank en tot gauw.
Liefs

Liefste Leentje, Els en Nathalie.
We kunnen niet genoeg zeggen hoe dankbaar we zijn voor de goede zorgen voor en na de bevalling.
Het was een moeilijke, zware en lange bevalling. Maar met de hulp van jullie konden we het aan. Jullie hebben een wereld van verschil gemaakt voor ons. Hoe dan? Duidelijke communicatie tijdens de bevalling, lovende woorden op het juiste moment, er 100% voor ons zijn, …
ps: Jullie hebben Wouter zeker overtuigd dat een vroedvrouw een meerwaarde is voor; tijdens en na de geboorte;-)!
Groetjes

Liefste Leentje, Els en Nathalie
Na 2 jaar in het buitenland gewoond te hebben, waren we blij dat we het laatste deel van onze zwangerschap door jullie konden laten opvolgen. We droomden ook van een natuurlijke bevalling, geholpen door jullie als vroedvrouw zonder al te veel medisch gedoe.
Jammer genoeg besliste de natuur er anders over en werd het een lange bevalling in het ziekenhuis met veel medisch gedoe. Toch hebben we, ondanks alles, nog een vrij goede herinnering aan de bevalling. De continue begeleiding van Leentje zorgde ervoor dat we niet in paniek geraakten toen de arbeid niet verliep zoals gepland. En ondanks het feit dat de bevalling zelf niet door een vroedvrouw kon gebeuren, zijn we er wel van overtuigd dat het dankzij Leentje is dat de gynaecologe de vaginale bevalling toch wou volhouden en een keizersnede uiteindelijk vermeden werd. Ik vond het zalig dat ik Floor toch nog ‘gewoon’ op de wereld had kunnen brengen.
Het is leuk te weten dat je steeds bij iemand terecht kan, die ook echt luistert naar wat je zegt. Bedankt allemaal voor de goede begeleiding, zowel voor, tijdens als na de geboorte!
Veel liefs

Liefste Els, Leentje en Nathalie,
Zodra we wisten dat er een kindje op komst was wist ik zeker dak ik opgevolgd wilde worde door een vroedvouw en liefst niet in het ziekenhuis wilde bevallen maar thuis bevallen was niet echt van zelfsprekend wegens onze verbouwingen. Na wat google hadden we het gevonde, het geboortehuis! We voelde ons meteen goed bij jullie.
Na 2 weken afzien van voor weeën was het eindelijk zo ver. Mijn water brak en meteen begonnen mijn weeën, enkele uren later kwamen we aan in het geboortehuis. Ik mocht meteen in een warm bad, dat was op dat moment de hemel!
Ik voelde me enorm veilig onder de begleiding van Leentje en Nathalie.
En op 17/10 om 7:07u was het zo ver en heb ik onze prachtige zoon opgevangen van op de baarkruk.
Het was een droombevalling, ik had mij echt geen betere begeleiding kunnen bedenke. De sfeer in het geboortehuis was zo rustig en huiselijk, net zoals ik het altijd had gewild!
We zijn jullie alle 3 enorm dankbaar voor de goede zorgen.
Ons wondertje stelt het nog steeds heel goed en genoot ook enorm op de babymassage bij jullie.

Beste Els,
We zijn je ontzettend dankbaar! Tijdens onze zwangerschap hebben we je leren kennen als ’n warme, uiterst professionele vroedvrouw. Je nam, tijdens de consultaties, ruim de tijd om écht te luisteren naar onze bekommernissen, dromen, wensen, … . Waar nodig reikte je informatie aan, medische informatie, maar evengoed onder de vorm van inspirerende boeken (‘de vrije geboorte’, ‘orgasmic birth’ yeah right :), ‘de ideale geboorte’, …). Je reikte als het ware een plaatje aan, waar we zelf konden uit selecteren, wat we nodig hadden om bewust en vol vertrouwen naar onze ‘ideale geboorte’ toe te groeien. Ook onze 2 zonen, Fonne en Sooi, betrok je erbij; Zij mochten luisteren naar hun broertje in de buik, bloeddruk opmeten, … . Gezellig!
Onze uitgerekende datum naderde, en werd overschreden… 5 dagen lang. Tijdens de consultatie ‘op dag 5’ heb je ons behandeld met een moxa stick. De behandeling was ontspannend en we waren in volle verwachting van de nacht die komen zou… . Thuis gekomen zijn we in slaap gevallen. Slechts een aantal uren. Het was zover! Onze arbeid verliep snel. Enkele uren later, op 1 oktober, werd in ons eigen nest, onder begeleiding van jou en Nathalie, onze Mon geboren! Het was als het ware een droom voor ons! Doorheen heel het geboorteproces, hebben we ons gedragen gevoeld. Jouw aanwezigheid alleen al zorgde voor de nodige geruststelling. Op moeilijkere momenten dook je op, gaf je Yves tips en binnen de kortste keren waren we terug op dreef. Nathalie heeft samen met jou ons een ‘pracht bevalling’ bezorgd! Mon is in alle rust, in de handen van 2 professionele vroedvrouwen ter wereld kunnen komen. Na de bevalling kwam je aan huis voor onze verzorging en nam je wederom de tijd om ook over de bevalling te praten. Het voelde goed. Omdat jij met vakantie ging, heeft Leentje een aantal thuis consultaties voor haar rekening genomen. Ook jij Leentje, hebt ons bijgestaan met tips & tricks. Ook jou zijn we dankbaar! Zelfs nu Mon bijna 4 maanden is, heb je ons nog kunnen helpen met het opstarten van het kolven. Tijdens een les babymassage heb je ook op dat vlak onze wereld verrijkt!
Jullie bieden een ruim pakket diensten aan waar menig vrouw deugd van kan hebben! Ook uit de zwangerschapsyoga en postnatale yoga is gebleken dat je van wanten weet Els. In het verleden had ik al uitstekende yogalessen gevolgd, wat me een vergelijk bezorgde. Je legde de oefeningen grondig uit, controleerde ons en moedigde ons aan. Spijtig dat jullie yoga stopt na 4 keer postnataal. Ik zou dit nog lang wekelijks kunnen volgen bij jullie 🙂
Dames, dank u voor alles!
We hebben ons gedragen en ondersteund gevoeld!

Liefste Els,
Op 26 augustus mochten we een tweede onvergetelijke ervaring meemaken. Nooit gedacht dat ik bevallen werkelijk ‘leuk’ zou vinden.
Bevallen is een intens moment dat je samen met je baby en partner beleeft. Het is een moment waarop een vrouw de oerkracht in zichzelf (her)ontdekt en zich gesteund voelt door het universum. Een vrouwenlichaam wéét hoe het moet bevallen en je lichaam zonder angsten zn gang laten gaan is werkelijk bevrijdend. Het wordt een grootse gebeurtenis in een mensenleven.
Rust, vertrouwen en overgave zijn maar mogelijk als we ons gesteund voelen en die taak heb jij op zich genomen. Daar zijn we je dankbaar voor. Voor je onzichtbare leiding en wijze woorden.
Het werd een prachtig moment, de geboorte van onze prachtige dochter…
We zijn dankbaar voor de mooie ervaring, en dat jij onze vroedvrouw was!

Soms loopt het niet zoals je wilt….
De zwangerschap begon goed, geen kwaaltjes. Buiten de bloeddruk die kwam opspelen. Deze bleef met de nodige medicatie onder controle. Tot er in augustus een kantel-moment kwam. Mama moest in het ziekenhuis blijven.
Toen 24 augustus werd beslist om me in te leiden, was ik me nog niet van iets kwaad bewust. Op 25 augustus werd de hoog nood en was een spoedkeizersnede noodzakelijk.
Zoals ik in begin al zei, loopt het niet altijd zoals je wil. We hadden ons voorgenomen om samen met Els in het ziekenhuis te bevallen. Je kan een plan hebben, maar ja….
Toch wil ik Els bedanken en ook Ann die mij zo goed hebben opgevolgd. Voor en na de bevalling dan.
Leentje heb ik pas ontmoet met de babymassage! Daar hebben we ook echt van genoten!
Lieve groeten

Een eerste zwangerschap en geboorte is voor velen een rollercoaster van emoties, verlangens, verwachtingen en bij ons was dat niet anders.
Tijdens de zwangerschap had ik veel nood aan een luisterend oor en vooral antwoorden op vele vragen.
Ik kon steeds bij Els terecht en dat gaf me rust. Bij de gynaecoloog konden we onze kleine spruit wel zien, maar er was toch een zekere afstand merkbaar tussen hem en ons.
Bij Els was het gemoedelijk en geruststellend.
De weeën begonnen mooi op de uitgerekende dag, we keken er echt naar uit. Maar ons eerste venteke liet lang op zich wachten. De bevalling was niet zoals we het voor ogen hadden.
Gelukkig hadden we Els bij ons. Zij stelde ons gerust. We kregen ook de nodige ruimte om met ons tweetjes samen de bijzondere uren af te tellen.
Als het moment daar was, is Els altijd eerlijk met ons blijven communiceren over de vooruitgang en de mogelijke opties.
Uiteindelijk is Matheo met wat hulp toch zonder keizersnede ter wereld gekomen en had ik slechts een zeer klein scheurtje.
Ook na de geboorte, gaf Els nog tips over borstvoeding en het belang van de baby bij Papa en Mama.
Ze kwam nog op bezoek thuis en ik weet dat ik echt alles kon vragen, wat ik mij nog goed herinner is “hoe doe ik toch dat body’tje aan over het hoofdje bij zo’n kleine pruts”
Heel fijn om op die manier ondersteuning te krijgen bij één van de meest intense periodes uit ons leven. ?

Zo staat het op onze venster geschilderd: “Ook een vierde wonder, is ongelooflijk bijzonder. LOES” Want ja, ook naar de komst van je vierde kindje kijk je enorm uit. En we waren niet alleen, hè Els. Nadat jij Toon (2009), Sien (2010) en Ward (2012) op de wereld geholpen had, waren we heel blij dat je er resoluut voor ging om ook bij de geboorte van ons vierde ‘Celleke’ te zijn. Isa heeft de weeën zeer goed kunnen opvangen in het bevallingsbad dat we van jullie geleend hadden en na 2 keer persen op de baarkruk wisten we dat we er een meisje bijkregen. Loes. Een prachtige en rustige thuisbevalling, mét Els erbij.
Bedankt voor de weerom schitterende begeleiding, zowel tijdens de zwangerschap, tijdens de bevalling als nadien! Vermits je ons zo goed kent, wist je al wat we nodig hadden nog voor we iets zeiden. Het was een fijn en leerrijk pad.
Onze gezinnetje is compleet, maar je komt ons nog tegen zoals je weet 🙂
Begeleiding door een eigen vroedvrouw (vroedvrouwenteam): Een aanrader voor iedereen!
Lieve groetjes, ook voor Leentje, An en Natalie

Hallo Els, An en Leentje,
Wat ben ik blij dat wij afgelopen winter bij jullie terecht kwamen om de zwangerschap te begeleiden! Ik wilde heel graag natuurlijk bevallen en jullie holistische visie sprak ons erg aan. De zwangerschaps-cursus zouden we iedereen aanraden! We kregen heel waardevolle informatie en groeiden samen in de zwangerschap. De zwangerschaps-yoga is ook heel goed meegevallen. Sommige oefeningen kwamen echt van pas tijdens de bevalling!
Die kondigde zich iets vroeger aan dan we hadden verwacht. En het ging meteen vooruit. Gelukkig kwam An snel bij ons thuis kijken en vertrokken we al gauw richting geboortehuis. Daar kon ik meteen in bad. De kamer straalde rust en huislijkheid uit, net waar ik me goed bij voelde en ten volle kon ontspannen. Ondertussen was Els ook aangekomen. An en Els lieten me rustig mijn ding doen, gaven me alle tijd en moedigden me ongelooflijk goed aan! Peter kreeg ook alle ruimte om me te steunen en er te zijn.
Het werd een mooie bevalling in bad, iets na vier werd onze dochter geboren. We kregen ruim de tijd om kennis te maken en met z’n drieën na te genieten.
De volgende ochtend werden we verwend met een uitgebreid ontbijt en konden we huiswaarts vertrekken. In de dagen na de bevalling konden we rekenen op een schitterende begeleiding aan huis! Wij willen jullie graag heel erg bedanken voor alles!

Liefste Leentje en Els,
Jullie begeleiden ons gedurende 7 maanden lang voor de bevalling, beantwoordde al onze vragen hoe klein of groot, hoe slim of dom ze misschien ook waren.. Jullie bereiden ons voor op de komst van dat kleine wondertje dat steeds groter werd in mij buik en na ongeveer 9 maanden zelf de wereld wilden leren kennen en ontdekken.
Nu zes maanden geleden kwam ons kleine wondertje, Elena, ter wereld.. Het etentje dat je had gepland had met een vriendin kon uiteindelijk toch niet door gaan..hè Leentje!
Tijdens de bijna 48 uren weeën was je zo rustig, Leentje.
Je bleef ons steunen, begeleiden, aanmoedigen,… Dit zowel thuis als in het ziekenhuis. Je aanwezigheid was warm, geruststellend, een duwtje in de rug,…
Je liet ons genieten van het hele gebeuren!
Na 24 uur waren we thuis uit het ziekenhuis mede met jullie hulp was dit mogelijk!
Ook na de geboorte waren jullie steeds paraat om te helpen waar nodig was! Super om zo te worden begeleid en opgevangen! Jultieme waren ons vangnet wanneer wel even onzeker waren of wanneer wel het gewoon even nodig hadden.
Wij willen jullie ontzettend bedanken voor al jullie hulp zowel voor als na de bevalling stonden jullie steeds klaar!
Een welgemeend DANKJEWEL!
Vele lieve groetjes

Beste Els en Leentje,
Zelfs een jaar na de geboorte van onze zoon denken jullie nog aan ons. Super!
Hij is de wereld aan het ontdekken met vallen en opstaan.
Als er mensen zijn die twijfelen om met een vroedvrouw te bevallen: wij kunnen het alleen maar aanraden. Door grote drukte in de ziekenhuizen op de nacht van mijn bevalling zijn we naar het geboortehuis gereden. Dat was het beste wat ons kon overkomen. Misschien net het duwtje dat we nodig hadden of de beslissing die we zelf niet durfden nemen. Maar als er een tweede kindje komt, weten wij wel heel zeker waar we willen dat het geboren wordt.
Bedankt en tot in de toekomst waarschijnlijk.

Op de valreep, maar nog net voor mijn eigen deadline.. Morgen begin september, 5 maanden met ons eerste kereltje, Noa, achter de rug..
Ons wondertje dat mede door de geweldige ondersteuning van jullie, Els en Leentje, op de wereld kwam!
Bedankt voor de geweldige begeleiding van onze zwangerschap. We voelden ons gesteund, gehoord, omarmd,…
Ook tijdens de bevalling stonden jullie beide paraat. Els, je was er super lang bij, nam de juiste beslissingen en steunde ons enorm. Leentje onverwacht was jij erbij op ‘het moment’, een frisse wind ’s ochtends na een bevalling die al lang bezig was. Je bleef warm aan onze zijde ondanks de onoverkomelijke  tussenkomst van een gynaecoloog.
Maar ook daarna, thuis met ons kereltje kregen we van jullie bruikbare tips, stonden jullie klaar met raad en daad, konden we genieten van de yoga en de babymassage !
Bedankt lieverds en wie weet.. tot een volgende keer !

Ik kende het geboortehuis reeds van mijn vorige 2 zwangerschappen. De eerste keer wou ik enkel de arbeid thuis doen, maar ging het zo vlot dat ik thuis ben bevallen. Dit was zo een fijne, hartverwarmende ervaring geweest, dat ik de volgende zwangerschap echt wel bewust wou thuis bevallen; maar de natuur besliste er anders over want vliezen die 5 weken te vroeg breken, dat betekent snel naar het ziekenhuis vertrekken… Mijn laatste zwangerschap heb ik dan maar gezegd: ik hou alle pistes open en zal het dan wel bekijken, met een vroeggeboorte in het achterhoofd en zware verbouwingswerken in huis. Maar naarmate de zwangerschap vorderde (en de werken in huis in eindfase geraakte) zag ik het weer helemaal zitten om het gezellig thuis te doen, met de hulp van Leentje en Els. Toen ik ’s avonds voelde dat de weeën begonnen waren, even naar Els gebeld om haar te verwittigen, maar wat bleek… Els had reeds een bevalling waar ze niet weg kon en Leentje was nog niet terug van huwelijksreis. Maar Els ging alvast op zoek naar vervanging. Lieve, een vroedvrouw uit Geel, werd gemobiliseerd. Ik voelde dat het allemaal heel snel ging, gelukkig bleef Els aan de lijn (lang leve de speaker) en met hulp van haar hebben mijn man en ik even ons kindje zelf ter wereld gebracht. Het waren spannende momenten maar op geen enkel moment waren we in paniek, de rust die Els gaf, straalde door de telefoon :o) Zelfs zonder echt erbij te zijn, hadden we niet het gevoel dat we er alleen voor stonden, maar dat Els er ook was. Natuurlijk was het fijn geweest als we dit hadden kunnen delen met Els en Leentje, maar op zo’n wonderbaarlijke manier bevallen, wie kan dat zeggen… 10 minuten later is dan Lieve aangekomen en heeft de nageboorte en goede zorgen op zich genomen. De 2 oudsten hebben we dan wakker gemaakt en samen hebben we kunnen genieten van de eerste momenten. En zo zie je maar… het loopt toch niet zoals ik had verwacht, maar was nog veel beter… Dank je wel voor jullie enthousiasme, lieve zorgen en fantastische aanpak!

Op mijn verjaardag kreeg ik een prachtig cadeau, eindelijk gelukt, we zijn zwanger! “Hopelijk loopt het nu niet opnieuw mis” spookte door mijn hoofd. Mijn lichaam vertelde me dat het goed zat. Grote broer in wording, kon aan het eerste leerjaar beginnen met supernieuws: “ik word grote broer”.
Misselijke, vermoeide dagen volgden, dat nam ik er bij met de glimlach. Ik hoopte echter één ding, niet opnieuw een keizersnede. Hoe verder de zwangerschap was hoe meer en meer duidelijk werd dat dit waarschijnlijk niet nodig was. Ik begon ook steeds meer en meer op te zien tegen het ziekenhuis verblijf.
Ruim laat heb ik jullie gevonden, ik was al in de laatste weken. Beter laat dan nooit. De eerste consultatie bij Leentje klikte meteen, het vertrouwen was perfect. De ziekenhuisbevalling bleef, maar meteen werd er ook beslist dat jullie niet alleen na de bevalling me thuis zouden komen verzorgen, maar ook dat de arbeid thuis mee zouden begeleiden.
De weeën zijn zondagavond begonnen, iets na middernacht heb ik jullie gebeld en is Leentje gekomen. Ze zorgde dat ik helemaal rustig bleef en super relaxed was Om 2u moesten we naar het ziekenhuis vertrekken met een dikke 5cm ontsluiting. Ik heb spijt dat ik niet gevraagd heb dat Leentje meeging.
In ieder geval ben ik ontspannen in het ziekenhuis aangekomen en om 6u28 is ons Lisse geboren. ’s Avonds waren, we al thuis met de rustgevende wetenschap dat we op jullie konden rekenen. De begeleiding thuis was schitterend. Zowel Els als Leentje kwamen langs en namen altijd ruim de tijd voor ons
.
Op een volgende zwangerschap durven we niet meer hopen, mocht ons het toch gegeven zijn, dan mogen jullie de volledige zwangerschap en bevalling mee opvolgen.
Een dikke merci!!!!

Hallo Els en Leentje!
mijn papa en mama droomden van een bevalling in het nieuwe geboortehuis in Viersel. Maar ik lag een beetje dwars, doordat ik in stuit lag en dan ook nog eens de navelstreng rond mijn halsje had, moest ik met een keizersnede ter wereld komen. En wat voor één! Mijn mama noemt het een ‘natuurlijke keizersnede’, en met maar 2,5 dagje ziekenhuis, spraken ze in het UZA lachend van een ‘ambulante keizersnede’. Els en Leentje, dankjewel voor de intensieve begeleiding vooraf, tijdens en na de bevalling. Want ja, ook tijdens zo’n operatie betekent een vertrouwd gezicht met geruststellende woorden heel wat! Dat we het nu zo goed doen, hebben we zeker voor een groot deel te danken aan de vele informatie die we kregen tijdens de consultaties en de zwangerschapscursus, en aan Els die na de geboorte geduldig heel wat uren met ons doorbracht. Al was het verblijf in het UZA ook een echte meevaller! Wij kijken met heel goede herinneringen terug naar onze bevalling en Nora stuurt een kusje naar iedereen die ertoe heeft bijgedragen dat alles zo vlot verlopen is!
Tot de volgende keer, zonder twijfel!
Groetjes,
Raf, Ellen en Nora

Iets meer dan 4 jaar geleden werden wij de trotse ouders van een flinke dochter. De arbeid, bevalling en verblijf in het ziekenhuis vond ik verschrikkelijk. Ik voelde mij helemaal niet goed bij al de ‘regeltjes’ die je moest volgen in het ziekenhuis.
Na een verblijf (zoals het hoort) van 5 dagen was ik dan ook opgelucht dat ik naar huis kon en eindelijk gewoon mijn eigen ding kon doen.
Toen ik zwanger was van onze volgende spruit ben ik beginnen zoeken op het internet naar een vroedvrouw. En in plaats van ééntje vond ik er twee!
Ik maakte een afspraak met Els voor een eerste consultatie en voor mij was het meteen raak.
Mijn man vond het idee om thuis te bevallen maar niets dus onze eerste optie was om in het ziekenhuis te bevallen en dezelfde dag terug naar huis.
Maar na een aantal maanden en wat gesprekken met Els en Leentje is hij toch bijgedraaid en kozen we voor een thuisbevalling.
We hebben lang moeten wachten, vaak voorweeën gehad maar eindelijk was het zover … onze kleine broer ging komen.
Onze dochter ging bij oma en opa slapen en wij maakten ons klaar voor ons tweede wondertje.
Leentje was rond 17u komen strippen en om 19u30 kwamen de weeën al heel snel na elkaar. Ik was heel ontspannen en rustig, voelde mij goed om gewoon thuis te zitten en te weten dat je niet weg moet.
Uiteindelijk hebben we om 21u00 Leentje toch maar even gebeld en een kwartiertje later was ze er al.
Ik mocht direct in het bad en dat voelde goed aan.
Nathalie kwam er ook nog bij om Leentje bij te staan tijdens de bevalling.
Door de rust, het ontspannen gevoel en de aanmoedigende woorden van Leentje en Nathalie kwam Otto al om 21u45 ter wereld.
Ik mocht hem zelf aanpakken en zo hebben we nog gezellig blijven zitten in het warme water.
Die eerste kennismaking met onze zoon was onbeschrijfelijk! Het was zo mooi, warm, lief,…
Dit was voor ons zo een mooie ervaring dat we spijt hebben dat onze kinderwens nu ingevuld is.
Bedankt Leentje, Els en Nathalie om dit samen met ons te doen!
We zullen het nooit vergeten en nog heel dikwijls aan terugdenken!

6 dagen later dan hij was uitgerekend liet Lucas van zich horen. Met zijn 55 centimeter en 4,400 kg een serieus ventje.
Dankzij jullie ondersteuning, begeleiding en consultaties, Leentje en Els, is alles vlot verlopen; zonder te veel stress en vragen voor de prille ouders en dus voor Lucas ook.
Niet alleen de contacten vooraf (consults, yoga- en zwangerschapslessen) maar ook de begeleiding tijdens de arbeid thuis, waren voor ons de perfecte ervaring.
(Leentje, bedankt om ons zo gepast te sturen in dit gebeuren en Nathalie, bedankt voor de rugmassages.)
Ach, we zouden het niet anders kiezen.
Ja, zelfs met 8 centimeter opening naar het ziekenhuis rijden en een rolstoelritje tussen de weeën door in de catacomben van het H.Hart horen daar bij.
Alles, en vooral jullie, hebben dit mee gemaakt tot een heel complete en fijne ervaring!!
Mercikes!!

Voor een tweede zwangerschap gingen we op zoek naar een vroedvrouw, we wilden het deze keer minder medisch aanpakken.
Het oorspronkelijke plan was om de arbeid bij Els en Leentje te doen en dan naar het ziekenhuis te vertrekken om daar te bevallen. Gaandeweg veranderde ons idee hierover. Ik kreeg boeiende literatuur mee naar huis die me inspireerde en me het vertrouwen gaf dat thuis bevallen best oké is. Het vertrouwen in Els en Leentje groeide en we besloten voorzichtig om voor een thuisbevalling te gaan. De bevalling zelf was een ontzettend positieve ervaring.
’s Avonds begonnen de weeën en Els kwam langs, ze voelde perfect aan wat ik nodig had. Ze gaf me vertrouwen in mezelf en ik ben ontspannen de nacht in gegaan. Ze liet me alleen de arbeid doen, juist wat ik nodig had! Het gaf me een gerust gevoel te weten dat tegen de ochtend iedereen uitgeslapen en fris zou zijn als de baby geboren werd ;-)!
Tegen de ochtend, na een telefoontje, kwamen Els en Natalie. Els hoorde aan mijn stem dat ik al in de laatste fase van de bevalling zat, terwijl ik dat zelf nog niet door had! Het ging allemaal heel vlot, ik kon zelf mijn zoontje aanpakken. Ik zou me geen betere bevalling kunnen voorstellen. Ik had dit nooit gedaan of gekund zonder de steun van Els, Leentje en Natalie . Ik bewonder jullie aanpak en ervaring, en ben blij met deze natuurlijk bevalling. Bedankt daarvoor!

Het is alweer bijna zes maanden geleden! Nu zit hij met de broers mee jungle book te kijken :). Wat zijn we blij met onze prachtige jongen. En ook enorm blij met de manier waarop hij ter wereld is gekomen! We hebben genoten van alle momenten met jullie, van de consultaties op voorhand, waar we even tijd konden nemen voor onze kleinste spruit, tot de bevalling zo bijzonder!
Het gaf ons zoveel vertrouwen, Els, dat je er was, dat ik in je hand mocht knijpen toen ik het nodig had (en mijn man even niet in de buurt was), dat je vlakbij me zat tijdens de bevalling en nadien me zo ‘liefdevol’ verzorgde. Je was de ‘mama’ die ik op dat moment nodig had. Na deze bevalling weten we zeker: nooit meer ziekenhuis (als het kan)!
We hebben van God een prachtig wondertje gekregen en twee geweldige vroedvrouwen erbij!
Dank jullie wel en Gods zegen in jullie prachtige werk!

Liefste Els en Leentje
Ook voor onze tweede zwangerschap kozen we zonder twijfelen opnieuw voor een begeleiding door De Zon.
Net als de eerste keer verliep de begeleiding tijdens de bevalling uiteindelijk anders dan voorzien. Dit maal gelukkig niet op het laatste nippertje nog naar het ziekenhuis, integendeel, het werd een telefonische en super korte begeleiding door Leentje, terwijl we zelf met ons tweetjes eigenhandig onze dochter op de wereld zetten. De ervaring voor ons allebei was super mooi, perfect. Gelukkig arriveerden jullie snel na de geboorte om jullie verder te ontfermen over mama, dochter en niet te vergeten de vuile was. En ’s avonds konden wij, knus kangoeroeënd met onze dochter, de dag afsluiten in ons eigen bed. Beter kon niet!
Een fijne en zorgeloze zwangerschap, een perfecte bevalling … Dit alles was alleen mogelijk door jullie super begeleiding, bedankt!

Lieve Els en Leentje,
Ik kan amper gelovend at het nu voorbij is… Dat de fijne momenten op consultatie, de bevalling en zelfs bijna de nacontroles achter de rug zijn. Toch wel een steek in mijn hart, wetende dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat er hier een babytje kwam.
We kregen een schitterende begeleiding van jullie, alles wat we maar nodig hadden: steun, vertrouwen, antwoorden op vragen, open oren en een warm hart. Jullie begrepen het, toen het einde van de zwangerschap de bekkenpijn me echt te veel werd, en we maakten het plan om te strippen. Maar nodig was het niet: die avond n og brak mijn water. Oh wat was ik teleurgesteld dat het niet mooi helder was! Ik zag mijn geplande thuisbevalling al in het water vallen… Maar daar had ons kleine meisje geen oren naar: ze deed het prima en had zoveel haast dat we toch maar thuis zijn gebleven. En daardoor kreeg ik een ervaring die ik nooit zal vergeten:  mijn kleinste mooie meisje werd geboren hier op de zetel, terwijl de 2 grote zussen zonder angst en met veel verwondering toekeken. Els liet me helemaal mijn gangen gaan, motiveerde me om te blijven voelen naar mijn lichaam en gaf me de geruststelling die ik nodig had om het helemaal zelf te doen. Op een uurtje tijd was ze er, ik was niet eens in het bevalbad geraakt. En toen had Els een idee wat de ervaring helemaal ‘af’ maakte: we konden mss nog na de bevalling in bad om te cocoonen samen? Zo gezegd zo gedaan, en wat een prachtig moment was dat!!
Dankjewel, dankjewel, dankjewel. Voor alles wat jullie de laatste jaren voor ons betekent hebben. We kijken er met een heel warm hart op terug…
liefs

Liefste Els en Leentje, onze eerste bevalling was heel medisch, duurde heel lang en was in het ziekenhuis. Gelukkig konden we het de tweede keer helemaal anders doen: veel sneller, zo natuurlijk mogelijk in een lekker warm bad en in de gezellige en ontspannen omgeving van jullie geboortehuis! Bedankt allebei voor deze prachtervaring, zowel mama als papa hebben ervan genoten!

Ha Els & Leentje,
Ik was 20-21 weken toen Thierry en ik bij jullie kwamen, tot dan waren we onder controle bij een gynaecoloog. Thierry was wat huiverig over te stappen van ´het gangbare´ (een gynaecoloog) naar jullie, maar was na de eerste kennismaking direct verkocht gelukkig. We hebben tijdens de hele zwangerschap de begeleiding zeer fijn ervaren. Zeker aan het einde was deze intensief door de complicaties en wat wij erg waardevol hebben gevonden, waren ook de momenten dat jullie ons bijstonden als ik/we een slecht gevoel hadden of de onzekerheid moeilijk de baas waren. Was geweldig toen jij Els langskwam voor ontspanningsoefeningen met ons te doen. Tijdens de onverwacht vroege bevalling, hebben we veel steun gehad aan Leentje, zowel tijdens de inleiding als het telefoongesprek dat Thierry had met jou Leentje toen Thierry niet bij de keizersnede aanwezig mocht zijn en in spanning zat te wachten. Jullie hebben ons er echt doorheen geholpen. Alles liep immers 180% anders dan vooraf gehoopt en bedacht. Ook nog naderhand, toen we bekwamen na de toch wel heftige vroeggeboorte, hebben we veel steun op diverse vlakken van jullie gekregen met de thuisbezoeken. Daarbij ook zeer veel waardevolle informatie ontvangen en tips en steun om het begin zo natuurlijk mogelijk te laten verlopen (lekker veel kangeroen, samen slapen etc). We kijken uit naar de postnatale yoga en babymassage.
En bovenal heel blij dat jij Leentje het slechte gevoel dat je had/kreeg bij de laatste controle te volgen. Hierdoor (door extra bloedcontrole) we zo erachter kwamen dat er complicaties waren en er gehandeld kon worden. Gelukkig zijn  we de trotse ouders van ons prachtige mannetje Alex  kunnen worden. Onze dank is zeer groot!!   Veel liefs Thierry & Jouke en een dikke knuffel van Alex

Els en Leentje,
Ons Ot is nog geen drie weken oud en mede dankzij jullie een heerlijk relaxed boeleke. Elke tip van jullie is elke keer weer goud waard. Het was een heel avontuur om te geraken waar we nu zijn: 6 jaar KI en IVF, een bevalling van 38 uren waarvan 20 uren actieve arbeid. Hoewel we aanvankelijk dachten dat het een vlotte thuisbevalling ging worden zijn we dan toch in het ziekenhuis beland met een tangverlossing als laatste redmiddel. We zijn met ons drietjes echt wel moeten bekomen van dat avontuur. Geen moment week je van onze zijde en ook de dagen na de bevalling was je ons rustpunt. Jullie zijn een geweldig team met zoveel warmte, geduld, zorg, evenwichtkunstenaars tussen laten gebeuren en het nemen van belangrijke beslissingen. We zijn absoluut fan van jullie visie. We slapen met zijn drietjes, kangoeroeën vollenbak. Ot is nu bijna drie weken, maar veel meer dan een eenmalige broek heeft ze nog niet aangehad. Elk moederke en boeleke dat door jullie begeleid wordt, is een ongelooflijke gelukzak.
We kussen alle drie onze pollekes… dank, dank, dank.

Voor onze 2e zwangerschap kozen we opnieuw voor Geboortehuis De Zon.
Omdat grote broer(23/3/’11) met een keizersnede ter wereld was gekomen hoopten we nu een natuurlijke bevalling mee te kunnen maken onder begeleiding van Els!
Geheel onverwacht,3 weken te vroeg,heb ik op 12/10/2013 ’s nachts naar Els gebeld omdat mijn water gebroken was;ookal voelde ik nog niets,toch moest ik meteen naar het UZA omdat mijn bloeddruk te hoog was.
Ilv.de ochtend waren de weeën gelukkig op gang gekomen en door de aanwezigheid van Els in de arbeids/verloskamer is alles sneller en ontspannender kunnen verlopen,ookal was ik in het ziekenhuis.Ze heeft er voor gezorgd dat ik geen verdoving of knip nodig had!
Alles is prima verlopen.Ook de begeleiding en de emotionele ontlading achteraf,was erg belangrijk voor me!
bedankt voor de fijne,bijzondere ervaring!

Dag Els en Leentje
Ik had niet zo veel zin om al naar buiten te komen maar met een duwtje in de rug van Els floepte ik – een paar dagen later dan voorzien – gezwind op het kussen dat een van jullie net op tijd onder mama geschoven had. Een paar uur later lag ik lekker bij papa en mama in bed toen mijn grote broer ’s morgens vroeg de kamer binnen kwam. Mijn mama vond dat een van de leukste momenten: ’s nachts op een paar uur rustig thuis bevallen en tegen de ochtend met z’n vieren samen in bed alsof het nooit anders geweest was. Allemaal dankzij jullie, volgens mijn mama, die tot een paar uur voor ik er was volhield dat ze toch wel naar het ziekenhuis zou gaan 🙂 Ze heeft er geen moment spijt van gehad dat ze toch thuis gebleven is om mij te krijgen.
groetjes (en een boertje en een protje)

Dag Leentje en Els,
We hadden ons ingeschreven voor de zwangerschaps-cursus, ons niet bewust zijnde dat er andere mogelijkheden waren dan een ziekenhuisbevalling. Tijdens die cursus zagen we, hoe het ook anders kon.
Op het laatste moment hebben we onze plannen dan maar helemaal omgegooid en hebben we gekozen waar we ons beide het allerbeste bij voelen: een thuisbevalling onder jullie begeleiding.
Drie weken vroeger dan verwacht was het moment ineens aangebroken, even leek het erop dat de bevalling ingeleid zou worden in het ziekenhuis omdat de weeën maar niet kwamen. Maarnee, dankzij Els haar interventie met ontspanningsoefeningen en mental coaching zijn de weeën even later alsnog begonnen. En toen ging het heel snel, Leentje arriveerde, even later Els en niet zoveel later was Alexander daar. Een pracht van een baby.
Wij kijken echt terug naar de bevalling met veel bewondering. Hoe natuurlijk, mooi, rustig, huiselijk, persoonlijk, emotioneel en op eigen tempo het verlopen is. Wij denken er nog elke dag aan terug, het kon voor ons niet mooier zijn. Ook na de bevalling stonden jullie paraat met antwoorden op al onze vragen, de nazorg en begeleiding van de borstvoeding. Wij willen jullie dan ook heel graag bedanken voor deze mooie ervaring, jullie vakkennis, de bemoedigende woorden en persoonlijke begeleiding die we kregen. Wij beseffen heel goed dat zonder jullie onze bevalling in het ziekenhuis een heel ander verhaal zou kennen en de borstvoeding amper een kans zou gekregen hebben. Wij weten waar we moeten zijn volgende keer.
Liefs

Sereen thuis met twee lieve, maar zelfzekere vroedvrouwen: zo hadden we de geboorte van onze dochter voor ogen en zo is het gelopen.
Voordien hadden we lange tijd getwijfeld: thuis bevallen – zoals bij onze zoon intussen 3,5 jaar geleden – of poliklinisch?
Het was vooral de verantwoordelijkheid tegenover onze zoon die ons deed aarzelen, want wat als …
Hoe onze twijfel uiteindelijk langzaam wegebde, weten we niet precies.
Was het een groeiend vertrouwen in onszelf en het aanstekelijke enthousiasme van de vroedvrouwen?
Was het het gevoel dat we de knusheid van onze vertrouwde omgeving verkozen boven de onpersoonlijke setting van een ziekenhuis?
Of was het de overtuiging dat een kind ter wereld brengen niet per se in een medische context hoeft?
Eigenlijk doet het er weinig toe: het liep zoals we gehoopt hadden, en daar zijn we Leentje, An en Els erg dankbaar voor!

Hier plots een meid van 6 maanden en nu pas denk ik eraan dat ik nog niets in het babyboek heb geschreven…
Ik ben blij jullie te hebben mogen leren kennen.
De prenatale yoga, de consultaties en als klap op de vuurpijl een niet vanzelfsprekende bevalling.
Ik heb misschien niet mijn droombevalling gehad. Maar, dankzij jullie steun kan ik me er wel in berusten.
En, we hadden een hele ‘dame’ verwacht, maar, toen die ook nog eens met haar snoetje naar boven wou komen piepen… bleef er voor jullie ook geen andere keuze meer over.
En, daarvoor wil ik jullie ook bedanken, voor het juist inschatten van een situatie.
Ik wil jullie nog veel succes wensen met jullie geboortehuis.
En, het geboortehuis in Viersel is, in mijn ogen, een jaartje te laat open gegaan. 🙂
Bedankt voor alles,

Hey Leentje en Els,
Wij willen jullie bedanken voor de geweldige ondersteuning tijdens de zwangerschap.
Jullie zijn geweldige personen waar wij ons ontzettend goed bij voelen, het is bijna jammer dat het onze laatste uk is 😉
We wilden oh zo graag bij Els bevallen en waren ook overtuigd dat dit zo zou gebeuren. Een thuisbevalling zou mogelijk zijn en wij keken er al naar uit… Maar dan gaf ons klein wondertje iets sneller dan verwacht; een teken van leven. Zomaar even op de mooiste dag van het jaar kwam ons ventje ter wereld. Hij deed dit direct goed en doopte Leentje al meteen bij de geboorte 🙂
Ongelooflijk Leentje hoe je ons ondersteunde voor, tijdens en na de bevalling. Het werd een vlotte bevalling en zo natuurlijk als kon zijn 😉
De dagen erop kwamen jullie bij ons thuis ter ondersteuning en ook nu stonden jullie klaar …opnieuw stelden jullie gerust! Geen vraag bleef onbeantwoord…
Wij zijn dankbaar jullie gevonden te hebben en ik kijk al uit naar de babymassage… want nu al afscheid nemen zou net iets te snel zijn.
Het is net alsof jullie een beetje familie zijn 🙂
Dankjewel, jullie zijn een geweldig team!
 

Leentje en Els,
De eerste maanden van mijn zwangerschap werd ik door een gynaecoloog begeleid en ik wist niet beter dan dat ik zou bevallen op mijn rug in een ziekenhuisbed, ingeknipt, met helse pijn of epidurale verdoving, enz. Ik zag daar enorm tegen op.
Halverwege mijn zwangerschap kwamen we toevallig bij jullie terecht voor de zwangerschapscursus en ik wist direct dat ik veel liever met jullie wilde bevallen! Jullie stelden een bevalling en kraamtijd voor zoals ik het aanvoelde: als een natuurlijk en mooi proces, met zo weinig mogelijk medische ingrepen, in een houding die de mama kiest ipv de gynaecoloog, op een plek waar iedereen op zijn gemak is… Jullie deden ons nadenken over wat wij zelf wilden ipv wat het makkelijkst/snelst was voor de gynaecoloog. Jullie waren een luisterend oor voor al onze twijfels en wensen, en met jullie bemoedigende woorden en tips zorgden jullie ervoor dat we niet alleen uitkeken naar ons baby’tje, maar ook naar de bevalling zelf.
De laatste dagen voor mijn bevalling waren een emotionele achtbaan omdat de gynaecoloog ons weer bang maakte: hij schatte ons baby’tje enorm zwaar en zei dat de kans op een keizersnede vrij groot was. Leentje, bedankt voor al je geruststellingen in die moeilijke periode! Jij was ervan overtuigd dat het in orde zou komen. Daardoor gaf je me weer vertrouwen in mijn eigen lichaam en dat was precies wat ik toen nodig had.
De bevalling moest ingeleid worden in het ziekenhuis maar gelukkig nam mijn lichaam het direct over en verliep alles verder heel vlot. Zonder keizersnede, zonder verdoving of andere medicatie, zonder knip of scheur, zittend op een baarkruk terwijl mijn man mij ondersteunde, op amper vier uurtjes tijd. Ik mocht het hoofdje van ons baby’tje zelf aanpakken en dat was werkelijk een prachtig moment. Leentje, 1000 keer bedankt! Bedankt ook aan de vroedvrouw van het ziekenhuis, voor de mooie foto’s! Na de moeilijke aanloop was het uiteindelijk toch de bevalling geworden waarvan we al maandenlang gedroomd hadden. Ons dochtertje Lyanna was vlug bekomen van haar snelle geboorte en we konden direct beginnen knuffelen.
Dezelfde dag waren we alweer thuis en de volgende dagen stonden jullie steeds klaar met veel goede zorgen en antwoorden op al onze 1001 vragen. Van de typische huildagen heb ik geen last gehad en ik ben ervan overtuigd dat dat komt door alle steun en hulp die we van iedereen hebben gekregen, zodat wij in alle rust aan elkaar konden wennen en de borstvoeding goed op gang kon komen. Toen ik terug voltijds moest beginnen werken, heb ik wel een emotionele dip gehad. Maar ook toen stond Leentje daar met een schouder om op uit te huilen en bemoedigende woorden. Ondertussen werk ik 4/5 zodat we voldoende tijd hebben om te genieten en te rusten en bij die regeling voel ik mij goed. Ik ben ook blij dat we jullie ook nadien nog konden zien tijdens de postnatale yoga bij Els en babymassage bij Leentje. Dat waren heel ontspannende momenten, echte quality time.
Vandaag is Lyanna net 3 maanden geworden en het gaat super met haar. Ze is een vrolijk en levendig baby’tje, ons liefste prinsesje. Dankzij jullie heeft ze de best mogelijke start gekregen. Nogmaals bedankt voor alle goede zorgen, jullie zijn twee schatten!
Veel liefs

Lieve Els en Leentje
Ik was nog maar 8 weken zwanger of we zaten al op consultatie bij jullie. Het voelde zo vertrouwd aan. We waren zo blij om een tweede keer dit avontuur met jullie te mogen aangaan. Deze keer moesten we niet twijfelen over al dan niet een thuisbevalling.
Ik vond het wel spannender omdat ik wist wat er zou komen en dacht dat ik me deze keer niet meer zou kunnen overgeven aan heel de bevalling. En zou ik de aanwezigheid van anderen kunnen verdragen? Toen ik dit uitlegde aan Els stelde ze mij gerust. En wat betreft de aanwezigheid van anderen ik moest maar aangeven op de moment zelf wat ik wilde en jullie zouden Philip dan eventueel wel bezig houden.
Om wat tot rust te komen volgde ik weer de zwangerschapsyoga en gebruikte ik sommige oefeningen thuis nog eens.
En dan was plots die dag er weer die ons leven weer helemaal ondersteboven haalt en waar we zo naar hebben uitgekeken.
Mijn schrik was voor niets nodig, ik kon weer helemaal in mezelf keren en Philip was geweldig. Els en Leentje jullie waren aanwezig maar op de achtergrond en voelde perfect aan wat ik nodig had.
De bevalling zelf heb ikzelf mogen/kunnen doen; je babytje zelf aanpakken en op jouw leggen is onbeschrijfelijk.
Ook na de bevalling gebeurde alles op mijn tempo en pas als ik er klaar voor was.
De dagen erna waren even fijn als ervoor en tijdens. En gelukkig konden we jullie nog even zien tijdens de babymassage en postnatale yoga. Want door zo intens met jullie op pad te gaan en zulk intiem moment met jullie te delen lijken jullie een beetje als goede vrienden. Waarschijnlijk komt er geen derde en scheiden hier onze wegen.
Wij wensen jullie het allerbeste toe zowel met jullie passie als privé
lieve knuffels

Lieve Els en Leentje,
Jullie begeleiding is FANTASTISCH!
Toen ik wist dat ik zwanger was, besloop me een grote onzekerheid en een rollercoaster van emoties nam me mee op een reis in mezelf. Door er met jullie over te praten werd ik al in de eerste weken helemaal gerust gesteld.Die zwangerschap was heerlijk.
Door het volgen van de yoga en de zwangerschapscursus, voelde ik me meer en meer klaar voor de bevalling. Ward en ik hadden minder en minder vragen en we keken meer en meer uit naar de komst van ons eerste kindje.
En dan de bevalling. We kozen om in het ziekenhuis te bevallen, maar met onze vroedvrouw. Het was zaterdag en Leentje was van wacht. Dus na een paar uur thuis de weeën op te vangen kwam ze erbij en zag ze al snel dat het tijd was om te vertrekken. In het ziekenhuis waren de weeën even stilgevallen. Dat was helemaal niet erg, ik maakte me ook geen zorgen. Wel was ik erg blij eens ik mocht beginnen persen. Toen voelde ik me echt beter. Na 10u (zoals ze zeggen, 1cm per uur :-)) kwam onze kleine meid rustig ter wereld.
We zijn 3 dagen in het ziekenhuis gebleven. Maar dat was niet zo aangenaam: onderzoeken op momenten dat ik wilde slapen, borstvoeding die erg pijnlijk was, Selinde weende veel. Toen we thuis kwamen viel er een grote last van me af. Maar nog kon ik rekenen op de bijna dagelijkse bezoekjes van Els en Leentje die me met raad en daad bijstonden. Uiteindelijk heb ik toch 11 maanden borstvoeding kunnen geven. Dank je, dames!
Nu zijn we weer in verwachting. En de eerste afspraak is al gemaakt.
Deze keer gaan we niet naar het ziekenhuis als dat niet nodig blijkt te zijn. De huiselijke sfeer in het geboortehuis en het rustig thuiskomen zal ons meer deugd doen dan de stress van een ziekenhuis.
Wij zijn erg tevreden over jullie manier van werken. Ik raad het iedereen aan om met jullie samen te werken.
Veel groetjes

Hallo lieve dames, ;o)!!!
Onze Niels is intussen 13 maanden. Wat vliegt de tijd! Een jaar is zo om. Zal ik dan eindelijk eens vertellen hoe het was om door jullie te worden begeleid?
Fantastisch! Een ervaring waar ik nog heel vaak, met heel warme gevoelens, aan terugdenk.
Omdat ik me helemaal niet kon vinden in ‘de ziekenhuispraktijken’, besloten Peter en ik om te bevallen met de vroedvrouw. De zon bleek al snel de juiste beslissing te zijn.
Wat ons vooral aansprak was dat jullie altijd tijd hadden. Bij jullie kon ik terecht met al mijn vragen…en dat waren er VEEL. Ik deed mee aan de zwangerschapsyoga. En peter en ik deden mee aan de leuke zwangerschapscursus. Zo waren we super goed voorbereid op onze bevalling. Ik ging zonder angsten naar het ziekenhuis! En dat op zich was een prestatie! Dus daarvoor, dames, een dikke merci!
Op eigen kracht, na 11u arbeid kwam ons kabouterke om 5 uur op 20 maart 2013 ter wereld. Niels werd geboren met zijn vuistje naast zijn hoofdje…Hij maakte het zijn mama nog een beetje moeilijker.
Ik beviel op handen en knieën op de grond in het ziekenhuis.
Ik ben mezelf tegen gekomen. Ik heb gesmeekt om een epidurale… MAAR wat ben ik nu apentrots op mezelf dat die er niet kwam!!!!!!
Els nogmaals bedankt om me er telkens opnieuw door te praten!
We bleven 1 dagje in het ziekenhuis. Want ons meneertje moest een beetje bekomen. We zijn, nog steeds, super blij dat we zo snel naar huis zijn kunnen gaan! We vonden het ziekenhuis maar niets… We vonden er geen rust. Thuis waren we wel onzeker…Maar met de kraamhulp en jullie liep alles redelijk snel alles vlotjes. Jullie trukendoos is onuitputtelijk! (Als ik aan het ei velletje denk, krijg ik steeds een grijns op mijn gezicht ;o)
Het plan was om Niels 6 maanden de borst te geven. Uiteindelijk werden het 10 maanden en een half! We voelden ons er super goed bij…waarom dan stoppen! We luisteren naar elkaar. Niels gaf zelf aan dat het tijd was om te stoppen.
Niels is nu een vrolijke, lieve, knuffelige tateraar.
Dames, zonder jullie was heel deze mooie beleving, veel minder intens geweest! BEDANKT, BEDANKT, BEDANKT. Ik mis soms jullie goede raad en grappige tips, ;o)
Veel liefs en veel succes nog!

Lieve Leentje, lieve Els,
Dank jullie wel, voor het mee ter wereld brengen van ons wondertje. We gingen samen met jullie een erg fijne weg, konden praten over twijfels en zorgen, vreugde en verdrietjes. We voelden ons echt thuis bij jullie …
De bevalling zelf was een warme ervaring. Op een rustig plekje bij ons thuis ter wereld komen was het beste wat Pepijn kon overkomen …
Dank jullie wel voor jullie zonnestraaltjes!

Liefste Els en Leentje,
Het was op het nippertje, maar Juno kwam toch nog bij ons thuis ter wereld! We waren echt superblij dat we niet naar het ziekenhuis moesten om ingeleid te worden. Ze liet lang op zich wachten, 12 dagen om exact te zijn. Maar ze is het wachten meer dan waard geweest. Dankzij jullie begeleiding en hulp waren we er steeds van overtuigd om voor een thuisbevalling te gaan, wat de gyneacoloog ook zei. We zijn jullie eeuwig dankbaar voor alle begeleiding, steun, hulp, tips en opvolging voor, tijdens en na de bevalling! Dankzij jullie snelle interventie werd ook de infectie die Juno had  tijdig opgemerkt en kon ze snel geholpen worden.
Zonder jullie was dit avontuur niet compleet geweest! Voor een broertje of zusje, mogen jullie ons zeker opnieuw verwachten!
Bedankt voor alles!

Hey Els en Leentje,
Dat een zwangerschap niet voor elke vrouw een mooie periode is mocht in aan den lijve ondervinden. Ik had geen ondraaglijke kwaaltjes, maar ik heb wel alles gehad wat je je maar kan inbeelden bij een zwangerschap, het ene kwaaltje was de deur nog niet uit en het volgende was er al. Ik vond er ook helemaal niets leuk aan, ik voelde me dik en lomp, elke vezel in m’n lijf deed pijn of werkte niet meer mee.
Ik wilde zo graag moeder worden en keek er zo naar uit, maar de weg ernaartoe was allesbehalve wat ik me had voorgesteld. Na de zoveelste hormonale huilbui vond ik dat ik iets met dat lompe lijf van me moest gaan doen, en zo kwam ik bij de zwangerschapsyoga terecht. Eindelijk deed m’n lijf ook weer iets (behalve een kindje maken dan), en ook m’n geest had er deugd bij. De angst die in voorheen had voor de bevalling ebde beetje bij beetje weg. Ik kreeg er echt goesting in en het kon niet snel genoeg komen!
Ik koos voor een traditionele bevalling in het ziekenhuis. Met epidurale verdoving! De angst was dan wel weg, maar als het zo goed als pijnloos kon wilde ik het graag zo 😉
De bevalling op zich ging niet zo vlot. Alhoewel het wel vlot begon. Een dag voor de uitgerekende datum brak ’s ochtends na een goeie nachtrust mijn water, ik belde mijn man en maakte me klaar om naar het ziekenhuis te gaan.
11u na het breken van m’n vliezen ging het bijna mis. Seppe wilde maar niet goed gaan liggen, mijn persweeen duurden amper 20 seconden, en daarbovenop voelde ik door de epidurale niets in buik, rug en benen, maar wel daar waar het allemaal te gebeuren stond. De medicatie werd opgedreven om de weeën langer te maken, daarop maakte ik koorts, en Seppe z’n hartslag zakte.
Een vroedvrouw bovenop m’n buik, de zuignap erbij en even later was Seppe er eindelijk! Voor mij na een niet zo fijne zwangerschap ook nog eens een niet zo fijne bevalling. Maar ik was positief en het was allemaal achter de rug.
Ik had beter moeten weten. In het ziekenhuis had ik amper rust  en dit was niet positief voor de borstvoeding. De eerste nacht thuis was pure hel. Ik was op en zag het allemaal niet meer zitten. Ik had geen fut en zin om voor seppe te zorgen, was dit nu waar ik zo naar verlzngde?
‘S ochtends zocht ik hulp en al huilend waagde ik mijn kans bij geboortehuis de zon, want die ‘kende’ ik al. Leentje nam de telefoon op en beloofde snel langs te komen. Samen besloten we te stoppen met de borstvoeding, Seppe werd gewogen en bleek beetje bij beetje bij te komen. Ik kwam er weer bovenop en voel nu eindelijk waar ik zo naar verlangde, pure moederliefde!
Bedankt els voor de mentale en fysieke voorbereiding op de bevalling. Thuis zou het nooit gelukt zijn, maar het feit dat de angst al verdwenen was zorgde ervoor dat ik er met een open geest en vol moed aan kon beginnen.
Bedankt leentje, de redder in nood die gewoon eventjes moest zeggen dat een gelukkige mama heel belangrijk is voor een baby’tje!
Groetjes

Lieve Els,
Dat je een goede vroedvrouw bent en dan samen met jouw alles beleven de moeite waard is, is duidelijk door onderstaande reacties ;). Maar zelfs nu – een jaar na de geboorte – kan ik je zeggen dat al die kleine woorden tijdens de zwangerschap van enorme betekenis zijn. De manier waarop je erin slaagt om écht te luisteren en alle kleine bezorgdheden au serieux te nemen, is echt bijzonder. Blijf zeker zo verder doen. Of ik dat na twee kindjes nog ga doen, dat zien we wel weer, maar indien dat zo gaat zijn, hoop ik alles opnieuw met jou mee te maken!

Lieve Els en An,
Enkel mooie herinneringen hebben wij aan de zwangerschap en geboorte en jullie begeleiding daarbij. Hoewel het ons 3de kindje was, blijf ik het een onwaarschijnlijk mooi gebeuren vinden wanneer zo’n klein hummeltje na 9 maanden ter wereld komt. Ik ben er wel van overtuigd dat je hiervan vooral thuis ten volle kan genieten. En daarom ben ik ook erg blij en dankbaar dat onze Madelief toch thuis is geboren, ondanks de HBS. Voor mijn ongerustheid hadden jullie beiden begrip, maar stiekem bereidde Els mij er toch op voor dat het wel eens snel kon gaan, en dat we het ziekenhuis niet zouden halen. En of ze gelijk had, binnen de 2 uur was Madelief er, gezond en wel. Ik heb van jullie een wijze les geleerd, om niet alleen naar de risico’s te kijken maar vooral vertrouwen te hebben in de natuur, jezelf en jullie.
Hoewel het voor ons zeker het laatste kindjes was, hoop ik jullie toch nog eens tegen het lijf te lopen!
Bedankt voor alles!

Na een eerste bevalling in het ziekenhuis van onze schat Tho, waren wel eigenlijk niet tevreden over de manier waarop dat daar gebeurde. We ondergingen alles gewoon wat ze ons daar vertelden. Bij onze tweede dochter wilden we het toch anders en zijn we bij geboortehuis de zon terecht gekomen. Daar wist Els ons inderdaad te zeggen dat het allemaal anders kon, dat we een bevalling niet enkel moeten ondergaan maar daadwerkelijk bewust kunnen meemaken en waar we zelf inspraak hadden in de verschillende mogelijkheden en dit tot op het laatste moment.    Achteraf gezien waren dit alles behalve loze beloftes. We zijn voor de tweede keer mama en papa geworden van onze dochter Reyn en dat op een manier die we zelf gekozen hebben zonder dat er onnodige risico’s genomen werden! Na twee dagen weeën die telkens stilvielen, en toch wel vermoeid, is Reyn dan geboren onder verdoving en onder begeleiding van Els in het ziekenhuis. De gynaecoloog keek toe vanop afstand en zo wilden wij het. We zijn dan viertal uur later huiswaarts gekeerd. Ik bewonder jullie voor jullie geduld en kennis. We hebben zoveel gehad aan jullie raad en aanmoedigingen. En dat ook na de geboorte want toegegeven, de borstvoeding verliep in mijn geval niet van een leien dakje en uiteindelijk heb ik het toch ongeveer gedurende twee maanden kunnen geven. Deze ervaring is voor ons onvergetelijk en zoiets moois is onbetaalbaar! BEDANKT voor alles!

We hadden net een feestje gehad, een verjaardagsfeestje. We wisten niet dat we zo snel nog een geboortedag zouden vieren.
Dat we aan de andere kant van het assepoesteruur opnieuw aan de aardbeien, chocolaatjes en bubbles zouden zitten.
Samen met Els en An èn met kleine Rien dicht tegen ons aan.
Wat was het gezellig rond het tijdelijke bed beneden. En dat was nog maar het begin.
Elke dag kwamen Els of An eens kijken en deden voor wat Benjamin- die helemaal in de zorgmodus ging- zelf kon doen.
Els, als geen ander zie jij aankomen en weet je op te vangen wanneer pijn, emotie of vermoeidheid even teveel worden.
An, jij weet ook hoe je voor een “maar-net-mama” een fijne cocon kan spinnen.
Maar las ik niet dat vroedvrouw, wijze vrouw betekent,
daar zijn wij het helemaal mee eens en willen we enorm voor bedanken!

Lieve Els,
Al van het begin van de zwangerschap wist ik zeker dat ik met mijn collega zou bevallen. De begeleiding van de zwangerschap was super en ook zo gek omdat we samenwerken.
Mijn bevalling was echt een droombevalling die ik iedereen zou toewensen.
Om iets voor 1 ‘s nachts werd ik wakker in een goede plas water, 5 min later had ik weeen om de 2 min.
Sven heeft het bad gevuld, ons huisje gezellig gemaakt met kaarsjes en rustige muziek opgezet.
Een uur later hebben we Els gebeld omdat ik voelde dat het snel ging.
Iets na de aankomst voelde ik dat de ontsluiting volledig was en ik begon ook drukgevoel te krijgen.
An, onze 2de vroedvrouw was ondertussen ook onderweg.
Na een 1,5u persen is ons meisje in bad geboren, ik heb ze zelf kunnen aanpakken wat echt een heel bijzonder gevoel geeft.
Dankzij Els, An en mijn venteke heb ik echt een hands-off bevalling gehad, nog eens 1000x dank daarvoor.

Lieve Els en Leentje,
Na één ziekenhuisbevalling was ik overtuigd:  de tweede keer wilde ik absoluut thuis bevallen!  Hoewel het er naar uit zag dat dit alweer niet zou lukken, want ons meisje had het veel te lekker naar haar zin bij mama.  13 dagen, 2 cocktails en enkele voetmassage’s later besloot ze dan toch dat ze liever lekker thuis geboren wou worden, dan de dag erna in het ziekenhuis!  En wat ben ik daar blij om!!  Eindelijk een bevalling waarbij ik het gevoel had zelf de regie in handen te hebben.  Maar (!) dat was me anderzijds wel nooit gelukt zonder de alweer immer rustige Els aan mijn zijde (en aan de telefoon)!.    Even zag ik het niet meer zitten, en wilde ik toch naar het ziekenhuis vertrekken voor een verdoving.  Het feit dat jij me via de telefoon kon overtuigen om toch thuis te blijven wil wat zeggen over het vertrouwen dat je uitstraalt hoor!  Want ik geloof niet dat er iemand anders in staat was geweest je dat na te doen.  En wat ben ik blij dat je de juiste inschatting hebt gemaakt want anders was onze dochter misschien wel in de auto geboren.   Ik kon niet geloven dat ik er al bijna was, maar toch: vijf minuten na de aankomst van Els is onze dochter geboren, en door haar subtiele tussenkomst en steun heb ik het gevoel gehad alles helemaal alleen te kunnen doen!  Daar kan ik jullie niet genoeg voor bedanken!!!!  Helaas zal het de laatste keer geweest zijn dat we jullie zagen (twee is mooi voor ons), maar blijf vooral even gepassioneerd verder gaan met alles wat jullie doen!!!
Veel liefs

Els en Leentje,
Heel hard bedankt voor de begeleiding tijdens de zwangerschap en de coaching tijdens de bevalling. Vermits alles ineens heel vlot ging hebben jullie niet veel kunnen doen, maar Els, zonder uw ondersteuning had het toch ni gelukt.
Bedankt ook dat ik ons Nette zelf heb mogen aanpakken, al mijn collegamoeders die ik dat vertel werpen jaloerse blikken!
Dikke kussen!

… Twintig weken zwanger was ik en hoe meer ik begon na te denken over een bevalling bij men gynaecoloog, hoe meer vragen ik me begon te stellen. Op men rug in een ziekenhuisbed, in een houding die alleen maar comfortabel is voor het ziekenhuispersoneel en niet zo zeer voor mij, een klinische witte omgeving met medische attributen in de buurt, altijd doen wat je opgedragen wordt door verpleegsters en dokters, je een nummer voelen in een vreemde omgeving, de pijn die ik zou moeten doorstaan… Het maakte me wel wat angstig. Tot een schoolvriendin me vertelde over jullie. Hoe blij ze wel was met haar puur natuur bevalling en persoonlijke begeleiding die ze bij jullie had gekregen. Het maakte me nieuwsgierig en ik belde jou Els voor een afspraak. Na ons eerste gesprek wist ik het al. Dit was wat ik wou. Je kon zo enthousiast vertellen dat ik plots heel veel zin kreeg in de bevalling. Waar ik voordien alleen maar bang en onzeker was, leek het me nu iets heel fijn om mee te maken. Enkele consultaties, telefoontjes en een zwangerschapscursus later was uiteindelijk jij het Leentje die men bevalling begeleidde in het ziekenhuis in Mortsel. En ook al is niet altijd alles zoals gepland verlopen, ik had het niet anders gewild. Geen medische attributen, geen gedoe met voetensteunen in een ziekenhuisbed, geen ‘ik ben hier maar een nummer’ gevoel, maar een mooie bevalling in een houding die ik zelf mocht kiezen. En fier dat ik was dat ik alles zonder verdoving heb gedaan. Iets dat me zonder jou misschien niet gelukt was!
Lieve Els en Leentje, met tranen in de ogen ben ik dit berichtje aan het schrijven. Nog steeds kijk met heel veel warmte terug naar de voorbije periode. Ik wil jullie heel erg bedanken voor de begeleiding tijdens de zwangerschap, de mooie bevalling , het luisterend oor, het geruststellen van een bezorgde mama en alle andere dingen die ik hier nog vergeten ben. Wij komen een volgende keer zeker terug.
Lieve groetjes

Ziezo, en het laatste na-controle bezoekje van Els zat er ook weer op. Je deed de deur achter je dicht en de tranen sprongen meteen in mijn ogen. Heb ik je eigenlijk wel uitgebreid genoeg bedankt voor alles, de maanden vooraf opvolging en de bevalling zelf?
Na Alexander wist ik zeker dat ik je nog eens terug ging zien, maar nu weet ik dat helemaal niet zeker, de kans is klein dat er nog een kindje komt. Al zou ik graag terug zwanger zijn, al was het om maar weer zo een mooie zwangerschapsperiode te hebben en dit geluk te delen met jullie. Maar dat is niet helemaal de juiste motivatie zeker? 😉
Ik wil jullie, Els en Leentje, bedanken voor deze fantastische bevallingservaring. Het was heftig en snel, maar alles was exact zoals ik het me altijd had voorgesteld om te bevallen. Jullie slaagden er in om mij op mijn gemak te stellen, alleen al door jullie aanwezigheid keerde de rust weer even terug en kon ik de pijn opnieuw trotseren. Door jullie kreeg ik vertrouwen dat ik het goed deed en kon ik doorzetten om te bevallen. Jullie hebben Anna-Lisa zo rustig laten geboren worden, mijn lichaam niet onnodig geforceerd. Daarenboven was het het perfecte scenario: De kindjes op school/kribbe, nadien lekker genieten op mijn eigen zetel met dat nieuwe mensje in ons gezinnetje, samen gezellig kunnen slapen in ons eigen bed…
Ik kan jullie alleen maar het allerbeste toewensen met het Geboortehuis, zwangere vrouwen mogen hun gelukkig prijzen met een opvolging door 2 vroedvrouwen zoals jullie!
Heel veel liefs,
Florinoor, Dimi, Laura, Junior, Alexander en Anna-Lisa xxx

Els en Leentje,
Ik krijg het niet in woorden gegoten hoe ik jullie enorm wil bedanken, maar na een derde keer door jullie begeleid te worden kennen jullie ons vanbinnen en vanbuiten en gaan we jullie bedanken zonder woorden.
De geboorte van Ward is nog beter verlopen dan ik me had voorgesteld. We vinden het fantastisch dat Els het gedaan gekregen heeft om -deze keer in het ziekenhuis- zélf de bevalling te mogen doen én dat we direct terug naar huis mochten. Kortweg: wauw!
Warme knuffel
 

Els en Leentje,
Dikke merci voor de begeleiding tijdens de zwangerschap. Na 5 cm ontsluiting naar het ziekenhuis, dat had ik niet mogen doen! Een tweede kindje wordt thuis op de wereld gezet met jullie hulp. Want al het voorwerk thuis was zalig, bedankt Els. Goed dat ik kan vergelijken, volgende keer kies ik naar mijn gevoel 🙂

Lieve Els en Leentje,
Thuis bevallen was misschien niet onze eerste keuze, maar wie had kunnen denken dat het zo snel zou gaan dat we het ziekenhuis niet meer zouden halen!
Achteraf bekeken hadden we het niet anders willen hebben: 3h breken van de vliezen, 6h22 geboorte van Nawin, 9h wij met z’n drietjes gezellig in de zetel…
Ongelooflijk bedankt voor al jullie steun en hulp zowel in de aanloop naar als na de bevalling. Jullie zijn echt goud waard!

Liefste Els en Leentje ,
Ik heb al eerder een poging ondernomen om mijn verhaal op de site te zetten wat toen niet gelukt is 2 de keer beter .
Na een gemengd gevoel bij de geboorte van Nore in het ziekenhuishad ik nu gekozen voor een thuisbevalling en ik ben nu een wandelend reclamebord 🙂 !
wat een ervaring ! Ik zou direct nog eentje kopen om het nog is over te kunnen doen .
Cisse besloot ons de eerste avond nog een dagje te laten wachten zodat juliie op den duur maar vertrokken met de medeling dat hij morgen wel zou komen . En inderdaad toen hij effectief op weg was was er geen houden meer aan ! van Op 2 uur naar volledige ontsluiting en geboorte wat jullie ook een beetje verrast had ! Maar het zelf mogen bepalen hoe he voor MIJ het makkelijkst was om mijn kind op de wereld te zetten en de actieve hulp die mijn man kon bieden was zo bijzonder . En da zelf Cisse mogen annemen waauuuw ! Ik vind dat nog steeds een zeer bijzondere gedachte dat hij uit mijn lichaam is gekomen en ik ook de eerste was die hem kon vasthouden  en zelf kon kijken dat het een jongen was ! echt onbetaalbaar en 10000 x dank hiervoor !
En Leentje proficiat met je dochtertje Sam is echt een prachtige naam 🙂 !

Dag Els en Leentje
BEDANKT om jullie zo te geven! Ook al waren we in eerste instantie bij jullie terecht gekomen via onze eigen vroedvrouw Inge. Jullie waren onze backup voor het geval zijzelf niet bij de bevalling kon zijn. En deze kans was klein, aangezien ze ook in het ziekenhuis van onze keuze werkte en we gekozen hadden voor een poliklinische bevalling. Maar een sportongeval van Inge kort vóór de uitgerekende datum, veranderde ons plan. Plots werd duidelijk dat de kans groot was dat één van jullie ons zou bijstaan bij de arbeid.
Els, jij was van wacht op het moment dat het begon. En het ging snel, zeer snel. Zo snel dat we beslisten om thuis te bevallen. De bevalling verliep vlot. Heel natuurlijk en door – met jouw steun – op mijn eigen instincten te vertrouwen. Nand, een pracht van een zoon was geboren! Kort na Nands geboorte waren er bij mij complicaties. Doordat jij en je collega de juiste beslissingen op het juiste moment namen, is alles goed gekomen. Knap werk! Duizend keer bedankt!

Lieve Els en Leentje,
Heel erg bedankt voor een ongelofelijke thuis bevalling!!! Zo intiem en vertrouwd en allemaal danzij jullie. We kunnen nu zeggen dat we een geweldige bevalling hebben gehad. We zouden het niet meer anders willen en als het zover is zullen jullie ons zeker terug zien!
Heel veel liefs
Timo, Noah, Kenneth en Sam

Liefste Els en Leentje,
we willen jullie bedanken voor alle steun, tips, cursussen en fantastisch geruststellende woordjes voor, tijdens en na onze zwangerschap. Dankzij jullie kunnen we terugkijken op een mooie zwangerschap en een ongelofelijk aangename bevalling. Jullie zijn een sterk team en jullie hulp is een grote aanrader voor alle moeders en vaders in spé!!!
Doe zo voort met het geboortehuis en tot de volgende Wouters-spruit!
Lieve knuffels van Jasper, Sacha & Jack

Hey Els,
Via deze weg willen wij jou nog eens bedanken voor de goede begeleiding tijdens de zwangerschap en bevalling.
Ik ben heel blij dat ik deze keer gekozen heb voor de begeleiding van een zelfstandige vroedvrouw.  Ik kreeg veel meer uitleg van jou dan van de gynaecoloog.  Je maakte ook steeds echt tijd voor ons.  Bovendien vond ik het super leuk dat de toekomstige grote zus ook betrokken werd tijdens onze bezoekjes aan jou.   Nienke keek er steeds naar uit om naar broertje te gaan luisteren (zoals zij het noemde).
Toen uiteindelijk mijn water brak, de weeën niet op gang kwamen en na 24u een inleidng nodig was, waren we aanvankelijk heel teleurgesteld dat jij de bevalling niet zou mogen doen.  Ik was heel blij om jou toch bij mij te hebben in het ziekenhuis en het was dan ook een hele opluchting toen de gynaecoloog, die dienst had, jou toch de toestemming gaf om de bevalling te doen.  Uiteindelijk zijn al onze wensen ivm de bevalling dus toch uitgekomen.  Het was echt een UNIEKE ervaring.
Nog eens een hele dikke mercie!

Liefste Els,
eerst en vooral willen wij jou bedanken voor de enorme hulp en steun tijdens de zwangerschap en zeker tijdens de bevalling. Het was voor ons en voor jou een zéér lange dag: door jouw aanwezigheid was ik rustig en wist ik wat er ging komen! (Geen idee hoe ik het zonder jou had gedaan!?)
Wij zijn alledrie zeer blij dat je er bij was!!
Dikke kus,
Hendrik, Liene en Tijs

Lieve Els,
Ook bij de zwangerschap en de geboorte van onze tweede spruit, heb je ons echt geweldig bijgestaan. Ik kan me geen betere hulp bedenken!
Je hebt met al onze wensen rekening gehouden. Wat meer kan je als ouders wensen!
Ook de begeleiding bij de borstvoeding heeft me deugd gedaan.
Heel erg bedankt,
Frederic, Els, Lente en Andreas

Liefste Els en Leentje,
Enorm bedankt voor al jullie goede zorgen! De overstap van gynaecoloog naar jullie was de beste beslissing ooit! Jullie boezemden vanaf het eerste moment vertrouwen in!
Els, duizendmaal dank voor de fantastische begeleiding tijdens de bevalling! Ik weet niet wat ik zonder jou gedaan had! Een betere vroedvrouw had ik me niet kunnen voorstellen!

Lieve Els en Leentje
Bedankt voor de professionele en warme begeleiding van mijn zwangerschap en bevalling.
Er was niets dat we niet aan jullie konden vragen. Alles voelde heel vertrouwd aan. Jullie maakten tijd en ruimte voor al onze vragen en jullie voelden ons aan wanneer we met iets zaten.
En dan’ le moment supreme’ Els, het werd een heel mooie en vlotte thuisbevalling, volledig op maat, zoals wij het wilden.
Ook nadien was er niets te veel gevraagd. Ondanks je drukke agenda maakte je steeds tijd voor ons.
Wij zijn fan van Els en Leentje en komen zeker nog een keertje terug.
BEDANKT

Dag Els en Leentje,
Nog eens heel erg bedankt voor alle goede zorgen voor, tijdens en na de bevalling. Jullie waren een dikke aanwinst voor ons: een bron van vele informatie.
Jullie voorspelden al dat  Nyo een gevoelige jongen zou zijn en dat is ie dan ook geworden. Maar het is een echte wolk van een baby die maar zelden klaagt en ons verwent met vele lachjes. Een sterk ventje, onze café con leche.

Lieve Els en Leentje
Het is begonnen met de geboortecursus in De Zon…
Na de geboorte van Wout leerden we Els beter kennen toen het wat moeilijker ging met de borstvoeding. Je begeleiding was goud waard, Els.
Nadien volgende babymassage, postnatale kine, draagdoekenworkshop… Is het dan een wonder dat we alleen jullie wilden bij de geboorte van ons tweede kindje?
De bevalling ging niet super vlot (hoewel ik dat nooit echt beseft hebt, dankzij jullie professionele begeleiding), maar was een ervaring om u tegen te zeggen…
Onze omgeving was geschrokken van onze keuze om thuis te bevallen, maar wij weten goed genoeg waarom we daarvoor gekozen hebben. Jullie zijn een gouden duo. Ik wens elke nieuwe mama en papa de begeleiding toe die jullie bieden. Ook voor Wout was het zo natuurlijk dat zijn zus er ‘gewoon was’. Daarnet nog in mama’s buik, nu vertroeteld door zijn knuffels…
Ondertussen is onze kleine Anna vijf maanden oud en nog elke dag denk ik aan hoe wonderlijk mooi haar geboorte was. Dankjewel, echt waar, voor alles wat jullie gedaan hebben.
Veel liefs

Pas op het einde van onze zwangerschap kwamen we via de cursus bij jullie terecht.
Ons plan: een poliklinische bevalling in Lier, maar daar dacht onze kleine meid anders over.
4 dagen later dan gepland begonnen plots de weeen heel hevig. Toen Leentje hier toe kwam bleek het al te laat om nog in het ziekenhuis te geraken en is onze kleine meid hier thuis geboren. Zo een fijne ervaring! Haar nog zo lang op mijn buik kunnen houden, alles op ons eigen tempo en savonds met zen 3 in ons eigen bed.
Ook nadien, toen de borstvoeding niet zo vlot liep, konden we steeds op jullie hulp rekenen.
Lieve Els en leentje, heel erg bedankt voor jullie hulp en steun de voorbije weken. Zonder jullie was het nooit zo mooi geweest en was mijn droom om zo natuurlijk mogelijk te bevallen nooit gelukt.
Volgende keer weten we het zeker: thuis bevallen met jullie
Hierbij nog een foto van hoe Nore over het gebruiken van de puckabag denkt

Lieve Leentje en Els,
Zoals beloofd een fotootje van ons kleine (inmiddels al een pak groter) wonder :-). Mede dankzij jullie goede zorgen, geduld en antwoorden op mijn eindeloze vragen, is onze Bas ondertussen al een flinke kerel van 3,5 maand. Het zonnetje in huis zoals je kan zien!! Ik ben er alleszins van overtuigd dat het volgende brusje ook met één van jullie als eerste zal kennismaken 😉 !!
Nog eens heel erg bedankt!
Dikke knuffel,
Heidi, Pieter en Bas

Els,
een warme lach van Mathijs voor jou.
Dankzij jou werd zijn komst optimaal voorbereid.Ookal is hij uiteindelijk met een keizersnede ter wereld moeten komen,toch zijn we je heel dankbaar voor de intense begeleiding tijdens zwangerschap en de follow-up na de geboorte.
We hadden zo veel vragen en onzekerheden bij ons 1e kindje en je hebt ons daar zo goed mogelijk in gesteund.Het gaf ons een gerust gevoel dat we steeds bij je terecht konden.
Bij een volgende zwangerschap zullen we zeker weer graag door jou begeleid worden.
Dikke kussen van ons 3!

Lieve Leentje en Els,
Graag nog een speciaal woordje van dank aan jullie!
Jullie hebben ons steeds geholpen als we met vragen zaten rond onze eerste zwangerschap. Daardoor waren we goed voorbereid voor de bevalling en dat was een echte meerwaarde, ik kan het iedereen heel warm aanbevelen.
De bevalling heeft bij ons zeer lang (bijna 24u) geduurd. Al die tijd hebben we ons echter heel gerust gevoeld.
Leentje, bedankt om bij ons te blijven al die tijd. Het was fijn om alles zoveel mogelijk op mijn/ons eigen tempo en op onze eigen manier te kunnen doen. Je was heel goed afgestemd op ons en voelde heel juist aan wat wij nodig hadden. Het was een enorme steun!
Els, ook jij heel erg bedankt om, hoewel je op vakantie was, toch met ons mee te leven tijdens de bevalling. 🙂
Dat was een extra duwtje in de rug!
Aangezien we ervoor kozen om poliklinisch te bevallen, zijn jullie allebei ook aan huis geweest voor de nazorg. Dat was heel welkom, want het is niet altijd gemakkelijk, als kersverse mama en papa. We konden steeds bij jullie terecht, ook nu nog (als we vragen hebben of iets niet weten).
Bedankt voor al jullie goede tips, voor alle warme betrokkenheid en steun.
We zullen altijd met een warm gevoel aan deze periode – en aan jullie – blijven terugdenken!
Veel liefs,
Annelies, Johan en Marylies

Leentje en Els,
Thuis bevallen… Voor velen een raadsel, voor ons een wonder. Initiële plan: polyklinisch bevallen in Lier en eventueel een thuisbevalling (als alles goed zou gaan).
En dan ben je thuis, de weëen zijn op gang. De houtstoof brandt lekker warm, wat gedimd licht, rustige muziek. Het kwam gewoon niet meer in ons op om nog naar het ziekenhuis te gaan. Het leek ons zo … onnatuurlijk.
Lekker warm, gezellig thuis voor de houtstoof is ze ter wereld gekomen, onze lieve kleine Ona. Een vlotte bevalling. Haar mama heeft haar zelfs mee helpen geboren worden. Daarna samen, met ons drietjes in het warme bed. Zalige momenten. Het doet je denken aan de goede oude tijd…
Leentje en Els, bij jullie voelen we ons echt op ons gemak. We kunnen ons eigen ding doen, onze eigen beslissingen nemen, wetende dat er altijd hulp paraat staat indien nodig. Bedankt voor de geweldige begeleiding en bedankt om ons wondertje op zo’n prachtige manier op de wereld te helpen brengen.
De volgende keer komen we beslist terug naar jullie.
Hopelijk tot gauw
Liefs,
Angelique, Maarten en Ona

Wij kijken met een zeer goed gevoel terug naar de periode voor, tijdens en na de bevalling. Het gaf een heel geruststellend gevoel dat we bij jullie steeds terecht konden met onze vragen. Alle gesprekken waren steeds zeer warm en open, waardoor wij ons steeds helemaal op ons gemak voelden.
De meerwaarde ten opzichte van de “standaard” gynea bezoeken is niet te beschrijven. Door jullie goede zorgen en expertise was het voor ons mogelijk het ziekenhuisbezoek tot enkele uren te beperken en zo snel mogelijk thuis in alle rust van onze dochter te genieten.
Els en Leentje, hartelijk bedankt voor alles en bij een volgende zwangerschap nemen we zeker terug contact met jullie op.

Els en Leentje,
Nogmaals heel hard bedankt! Voor de vele informatie, de tijd die jullie namen voor de consultaties, de geweldige begeleiding tijdens de bevalling, de antwoorden op al onze vragen,…
Na een paar ultrakorte bezoekjes bij de gynaecoloog was het voor mij duidelijk dat ik iets anders wou. Het mocht voor mij meer natuurlijker. Ik had al enkele keren dat mysterieuze uithangbordje in de winkelstraat gezien en na wat googelen kwam ik op jullie site terecht. Dat was al meer mijn ding! Tijdens de eerste afspraak stond het voor mij al vast dat iemand van jullie mijn bevalling zou begeleiden. Jullie namen de tijd, gaven veel info en zorgden ervoor dat ik helemaal op mijn genak was.
De bevalling zelf verliep zoals ik had gehoopt: Rustig, puur natuur en toch vlotjes! Ik was nadien doodmoe maar ongelooflijk blij dat ik het helemaal zelf heb kunnen doen! Els, dikke merci voor de fantastische begeleiding! Met een standaard ziekenhuisvroedvrouw die in mijn oor zou roepen dat ik moet persen zou het niet gelukt zijn 😀
Warre doet het nog altijd uitstekend zoals je op de foto kan zien!
Wie weet, tot een volgende keer… 😉
Dikke zoen van
Warre, Ine en Jeroen!

Je bent zwanger? Proficiat! Je bent ook al zover gekomen dat je op de website van Geboortehuis De Zon bent terecht gekomen. Zeer goed, want je zwangerschap laten begeleiden door Els en Leentje is echt een aanrader!
In april 2010 kregen mijn partner en ik het geweldige nieuws: een klein mensje groeide in mijn buik! Via een informatieavond van de CM leerden we meer over vroedvrouwen, over hoeveel persoonlijker hun opvolging is vergeleken met de gynaecoloog. Dat zei ons wel wat, een vroedvrouw! Ik denk dat ik ongeveer een twintigtal weken zwanger geweest moet zijn toen ik voor het eerst bij Els en Leentje op consultatie ging. Achteraf bekeken heb ik er spijt van dat het zo lang geduurd heeft voordat we bij hen over de vloer walsten… volgende keer sta ik met zwangerschapstest in de hand bij hen voor de deur ;-). Vanaf de eerste afspraak was ik er op mijn gemak.
Je krijgt echt de tijd bij hen. Heb je vragen, maak je je zorgen, heb je problemen… Els en Leentje staan echt altijd met raad en daad voor je klaar! Ik bleef ondertussen wel naar de gynaecoloog gaan voor de echo’s. Ik heb werkelijk een pracht van een zwangerschap gehad, ik kijk met zoveel plezier terug op deze betoverende tijd!
Toen brak het ultieme moment aan: de bevalling. Ik had er oorspronkelijk voor gekozen om de arbeid thuis te doen en de bevalling in het ziekenhuis, maar omdat mijn vliezen onverwacht in het ziekenhuis werden gebroken op 40+3w, deed ik ook de arbeid daar. Els was degene die ineens halsoverkop haar afspraken van de dag opnieuw moest inplannen, want onze kleine meid wou niet langer op zich laten wachten. Ik heb enorm veel steun aan Els gehad en ben zo blij dat zij de geboorte van ons eerste kindje begeleidde. Dankzij de zwangerschapscursus die mijn partner en ik volgden, wisten we beiden wat we konden verwachten, en wist ook mijn partner wat hij kon doen om de weeën te helpen opvangen. Ik had ervoor gekozen om te bevallen op een baarkruk, en ik zou het zo opnieuw doen! Els liet me wel regelmatig andere poses aannemen tijdens de arbeid, zo blijft iedere houding comfortabel. Els en mijn partner rond mij hebben tijdens het opvangen van de weeën en de bevalling zelf was alles wat ik nodig had, ik was prima op mijn gemak en liet de natuur gewoon haar gang gaan. Ik stond versteld toen Els zei: “duw maar eens als je persdrang krijgt”, dat had ik niet verwacht. Het werd een fantastische bevalling door naar mijn lichaam te luisteren! Heerlijk was dat! Natuurlijk bevallen na een scoliose operatie waarbij 8 wervels werden gefixeerd, en dat zonder epidurale verdoving nodig gehad te hebben! Hoe geweldig en prachtig het allemaal was kan ik met geen woorden beschrijven, je zult het moeten meemaken!
Mijn vliezen werden om 12u25 gebroken en onze kleine meid Clio werd geboren om 17u55!
Ook na de bevalling kon ik op Els en Leentje blijven rekenen. Na het krijgen van je eerste spruit heb je best heel wat vragen de eerste weken na de bevalling, en gelukkig waren zij ook hier mijn reddende engelen!
Lieve Els en Leentje, hartelijk bedankt voor jullie hulp, advies, begeleiding, geruststellende telefoontjes… ALLES! Jullie doen zo’n fantastisch werk!

Lieve Leente , het is al een tijd geleden alleen ik was het helemaal vergeten. Ik wil je alsnog heel erg bedanken voor je goede hulp bij mijn thuis bevalling .Ik heb veel aan je gehad en de tijd van mijn controlle ben ik veel wijzer geworden bij de gebortehuis de zon bedank ik els ook voor. dikkke groet

Eén kindje werd al gauw twee kindjes. Na Moeke was het nu aan Mama om zwanger te zijn en een kindje te baren. Zonder twijfel zou dit weer gebeuren onder begeleiding van De Zon! De consultaties tijdens de zwangerschap voelden telkens als een bezoek bij vrienden, zo goed voelden we ons thuis bij Els en Leentje. En deze keer waren alle factoren in orde om thuis te bevallen. Het was een bevalling zoals in de boekskes, alles verliep prima en Mama werd goed opgevangen dankzij de tips van Els. Leentje zette haar beide voeten binnen om Els te versterken en ziedaar was ons tweede wonder: Sien.
Samen met haar grote broer Toon zijn onze beide kindjes direct ’thuis’ in hun nieuw uitgebreid gezinnetje.
Wij raden het iedereen aan: of je nu voor een thuisbevalling of een ziekenhuisbevalling gaat: laat je van voorafaan begeleiden door je eigen vroedvrouw(en), want het zijn pracht van dames! En wie dat dit voor ons zijn, dat weet je wel: Els, Leentje en Christel!
Warme knuffel en bedankt om ons zo goed te begeleiden naar onze mooiste geschenken!

Hoi Els en Leentje,
Via deze weg willen we jullie nogmaals bedanken voor de geweldige begeleiding voor, tijdens en na de bevalling. Ook wij zijn jammer genoeg niet thuis kunnen bevallen, en de zware arbeid maakte dat ik toch wat ging panikeren, maar Els, door het vertrouwen en de rust die je zo hard uitstraalt was ik er toch gerust in dat alles goed zou gaan. En zo is het ook gegaan: onze kleine Nore is geboren zonder knip, vooral omdat je de juiste inschattingen hebt gemaakt. Mede daardoor voelde ik me na de bevalling zo goed dat we de volgende morgen naar huis konden gaan!
Vooral ook wat de nazorg betreft waren jullie goud waard!! Ik vond het geweldig meteen na de bevalling naar huis te kunnen gaan, maar er komen natuurlijk heel wat onzekerheden en vragen kijken bij een eerste kindje. Geen telefoontje of bezoek was jullie teveel!! Dankjulliewel daarvoor!
Bij een eventueel volgend kindje staan we terug aan jullie deur, en dit keer véél sneller!

Bedankt Els en ook Leentje voor al de goeie zorgen. Zowel tijdens de zwangerschap, tijdens de bevalling en tijdens de eerste dagen terug thuis. Hadden we problemen konden we jullie altijd bellen, of het nu weekend was of niet. Jullie stonden altijd klaar. We blijven reclame maken bij onze zwangere vriendinnen en je ziet ons zeker terug bij een volgende zwangerschap.
Bedankt

Beste Els,
Wij hebben alleen maar een woord: BEDANKT… voor de zo goede begeleiding , jouw geduld, jouw aanwezigheid, jouw rust, de gepaste woorden, jouw vertrouw… Dit derde bevalling… toch moeilijk en toch zoals het hoorde… iedereen op de juiste plaats op de juiste moment… Vóór, tijdens en na de bevalling.
Dikke knuffel van Virginie, José, Helena, Bruno en… Mickaela!

Els, je hebt ons geweldig begeleid tijdens de zwangerschap en de geboorte van onze kleine Noor! Spijtig genoeg moesten we uiteindelijk toch nog naar het ziekenhuis vertrekken, anders had Dominique er terug bij kunnen zijn en dat zouden we heel leuk gevonden hebben! Maar zelfs in het ziekenhuis heb je gezorgd dat we zo veel mogelijk op ons gemak waren zoals thuis. Enorm bedankt!

Zaterdagmorgen 1 mei 2010 werd onze Juliette geboren. En dit was ook de eerste bevalling van Els en Leentje samen!
Juliette is nu al bijna 9 maanden oud. Ze zit, speelt, lacht, doet ‘dada’, eet flink patatjes en fruit, maakt veel kabaal en drinkt nog steeds lekkere melk van mama.
Nog steeds dank aan Els en Leentje om onze kleine meid helpen geboren te worden.
x x x

Hier zijn wij dan ook geraakt om Els duizendmaal te bedanken voor alle steun en raad en daad!
De consultaties tijdens de zwangerschap op zich waren altijd om naar uit te kijken. En tijdens de bevalling zelf had ik me niemand beter aan mijn zijde kunnen voorstellen.
Het was geen gemakkelijke bevalling en op het laatste nippertje nog naar het ziekenhuis. Maar de uren arbeid thuis daar kijk ik met vreugde op terug, Els zo rustgevend en geruststellend, Els deed me helemaal op mijn gemak voelen bij die pijnlijke weëen. En in het ziekenhuis, na al die uren, voelde het goed wetende dat Els er was bij mij. Wanneer ik dacht dat ik het niet meer aankon, was Els een ijzersterke steun. Dimitri was ook helemaal op zijn gemak, wetende dat Els een grote steun voor mij betekende.
De dagen nadien slaagde ze er ook in om mij op mijn gemak te voelen, om de bevalling te verwerken, wat toch wel eventjes tijd heeft gevraagd. Ik kan me geen betere vroedvrouw voorstellen en ben heel blij dat ik haar heb leren kennen. Ik kijk stiekem al uit naar een volgende zwangerschap en bevalling om met haar mee te maken want zonder twijfel bel ik dan meteen! Enorm bedankt voor alles!!

We kwamen pas halverwege de zwangerschap bij jullie terecht, maar hebben er geen moment spijt van gehad.
De bevalling verliep niet zo vlot, maar omdat Els er de hele tijd bij was, begonnen we niet te panikeren (want anders zeker wel zo geweest was!). Maar ook voor en na de bevalling konden we altijd op jou rekenen. Ook Leentje heeft ons goed geholpen met onze draagdoek die we héél veel hebben gebruikt.
Bedankt voor alles en je ziet ons zeker nog terug!

Vrijdag 8 januari, ’s morgens was er nog niets aan de hand. De grote broer naar de kinderopvang, nog enkele boodschappen doen, … Maar ’s middags begon er iets te dagen…
Rond 15u was het zover, vliezen gebroken en ons kleintje was onderweg.
Buiten was het spierwit van de sneeuw, binnen lekker warm in het geboortebad aan de haard. Razendsnel kwam ons kleine meisje op de wereld, om 19u was de klus geklaard.
Een klein, fijn meisje, een lieve zus en Anouk werd haar naam. Een moment om nooit te vergeten.
Ondertussen sluipt ze razendsnel door huis en is ze een kleine, fijne deugeniet en vormt ze samen met haar lieve broer een geweldig duo!
Bedankt lieve mensen van het geboortehuis voor de begeleiding, steun en expertise!
We vergeten jullie nooit!

Beste Els,
Weet je nog de eerste keer dat ik je zag ?
Het was midden in de nacht en papa kwam me wakker maken want ons kindje werd geboren. Ik vond het fijn om erbij te zijn. Het was net een droom, je vertelde me vanalles. Het was echt superleuk om Ariane mee te wegen, te wassen en aan te kleden. Het was een wondermooie tijd. Heb je zin om nog eens langs te komen?
Groetjes van Jitse en een dikke kus van Anse en Ariane, Wendel & Raf

Zonder jou had het nooit zo mooi geweest.
Ik ben blij dat we je via ‘moeke Annie’ hebben mogen leren kennen.
Zowel tijdens de zwangerschap, als met de bevalling heb je ons met raad en daad bijgestaan.
Ongelooflijk vind ik het van je, dat je tijdens de bevalling, aan alle details dacht, zoals we die vooraf hadden besproken, echt knap!
De bevalling op de barkruk, aromatherapie, geen verdoving, geen drukte, jouw rustgevende stem en begeleiding, jouw tips (druivensuiker, ontspanningstechnieken, borstvoeding, draagdoek, …)
De zalige douche na de bevalling die je me gaf,.. ik was echt gerust door jouw aanwezigheid en dat maakte het allemaal zo gemakkelijk..
Op 4 uur tijd zijn we met je bevallen, en de pijn die men zei, heb ik zelfs door jou ontspanningstechnieken goed kunnen doorstaan.
Met een fiere blik kijken we terug.
Ik herinner me ook nog alles alsof het gisteren was, we hebben heel bewust de zwangerschap en de geboorte van Amélie beleefd. Wij praten nog dikwijls over de zwangerschap en de bevalling, het was zo mooi.
Els, we zullen je altijd dankbaar blijven en we hopen dat we in de toekomst een nog keertje zwanger mogen zijn met je.

Hey Els
Juist 13 maand geleden werd onze kleine grote jongen geboren, wat gaat de tijd snel!!!
Niets dan goede herinneringen aan jou GEWELDIGE begeleiding, jou eindeloos geduld, je vele antwoorden op mijn vele vragen,…Zonder jou (en Annie) had mijn zwangerschap niet zo rooskleurig geweest! Zonder jou (en Annie) had mijn droom om natuurlijk te bevallen zonder meer in duigen gevallen! Zonder jou prima begeleiding was ’t niet evident geweest om een verborgen refluxbaby 7 1/2 maand borstvoeding te geven,…Bedankt voor alles en alles en alles!!!! Dikke knuffel en lieve zoentjes, Kristel, Nina en Lars XXX

Een thuisbevalling mocht niet, maar daar besliste ons zoontje anders over. Na lang nadat Els opgebeld en toegekomen was, kwamen de persweeën op gang. Zéér snel werd alles gereed gezet en ons zoontje is 20min later thuis geboren. Wauw!
Een spannende bevalling, maar we waren er heel gerust in omdat Els bij ons was.
Helaas moest er nog naar het ziekenhuis gegaan worden omdat ik teveel bloed verloren had, maar dat deerde niet. Ik vond het fijn om ook daar de nodige begeleiding van jullie te krijgen.
Afscheid nemen van De Zon na het mooie parcours dat we samen afgelegd hadden, was moeilijk, maar we wisten dat het niet voor lang zou zijn…

Tijdens de hele zwangerschap en alle vragen en bezorgdheden dat dit met zich meebracht, hebben jullie ons super goed begeleid.
Ook de bevalling is zalig geweest. Een hele goeie begeleiding tijdens de weeën en het persen… geen knip gehad… onze dochter direct een uur lang bij me kunnen houden… de navelstreng is niet direct doorgeknipt en ik heb binnen de twee uur borstvoeding kunnen geven!
En daarbij was ik toch heel gerust dat als er iets moest zijn, de gynaecoloog van wacht er direct zou staan.
Zonder jullie zou de bevalling nooit zo goed gegaan zijn.
Ik teken alsvast voor een volgende bevalling als de deze!
Super super super hard bedankt voor alles!

op 04/04/09 zag onze Hannelore het levenslicht en dit thuis in Viersel… onverwachts thuis bevallen, eventjes paniek want we gingen niet meer in het ZH raken, maar door de begeleiding van Els op die moment en achteraf ook Christel die haar kwam versterken, werd onze ervaring met thuis bevallen super!!! het was echt zalig om nadien in ons eigen bed te kunnen genieten van onze kleine meid…
De begeleiding tijdens de arbeid was super, de voorbereiding was super,.. allemaal superlatieven…
Bij een volgend kindje twijfelen we niet meer… thuis bevallen!!! onder jullie begeleiding…
De zwangerschapscursus was ook super eigenlijk de hele ervaring was superformitastisch!!!!
een hele hele hele dikke merci voor de prachtbegeleiding….
en tot binnenkort
Evy, Björn, Torben en Hannelore xxx

Hoi,
Na een heel lange nacht was plots ons 3de wondertje daar, op de valreep af niet in het ziekenhuis maar gezellig in bed met mama & papa. Ik vergeet de aanblik niet van Els & Kristel, de hele nacht rustig afwachtend, ons ons ding laten doen en ingrijpen indien nodig.
een warm nachtje tegen de verwarming voor hun.
Een zalige geboorte was het voor ons, nooit vergeten wij dit, het mooiste moment in ons leven… Wij allebei dolblij dat we voor thuisbevallen kozen, ondanks alle tegenkantingen zetten we door. Moest er nog 1tje bijkomen, ik deed het zo opnieuw…