… Twintig weken zwanger was ik en hoe meer ik begon na te denken over een bevalling bij men gynaecoloog, hoe meer vragen ik me begon te stellen. Op men rug in een ziekenhuisbed, in een houding die alleen maar comfortabel is voor het ziekenhuispersoneel en niet zo zeer voor mij, een klinische witte omgeving met medische attributen in de buurt, altijd doen wat je opgedragen wordt door verpleegsters en dokters, je een nummer voelen in een vreemde omgeving, de pijn die ik zou moeten doorstaan… Het maakte me wel wat angstig. Tot een schoolvriendin me vertelde over jullie. Hoe blij ze wel was met haar puur natuur bevalling en persoonlijke begeleiding die ze bij jullie had gekregen. Het maakte me nieuwsgierig en ik belde jou Els voor een afspraak. Na ons eerste gesprek wist ik het al. Dit was wat ik wou. Je kon zo enthousiast vertellen dat ik plots heel veel zin kreeg in de bevalling. Waar ik voordien alleen maar bang en onzeker was, leek het me nu iets heel fijn om mee te maken. Enkele consultaties, telefoontjes en een zwangerschapscursus later was uiteindelijk jij het Leentje die men bevalling begeleidde in het ziekenhuis in Mortsel. En ook al is niet altijd alles zoals gepland verlopen, ik had het niet anders gewild. Geen medische attributen, geen gedoe met voetensteunen in een ziekenhuisbed, geen ‘ik ben hier maar een nummer’ gevoel, maar een mooie bevalling in een houding die ik zelf mocht kiezen. En fier dat ik was dat ik alles zonder verdoving heb gedaan. Iets dat me zonder jou misschien niet gelukt was!

Lieve Els en Leentje, met tranen in de ogen ben ik dit berichtje aan het schrijven. Nog steeds kijk met heel veel warmte terug naar de voorbije periode. Ik wil jullie heel erg bedanken voor de begeleiding tijdens de zwangerschap, de mooie bevalling , het luisterend oor, het geruststellen van een bezorgde mama en alle andere dingen die ik hier nog vergeten ben. Wij komen een volgende keer zeker terug.

Lieve groetjes