Sereen thuis met twee lieve, maar zelfzekere vroedvrouwen: zo hadden we de geboorte van onze dochter voor ogen en zo is het gelopen.

Voordien hadden we lange tijd getwijfeld: thuis bevallen – zoals bij onze zoon intussen 3,5 jaar geleden – of poliklinisch?

Het was vooral de verantwoordelijkheid tegenover onze zoon die ons deed aarzelen, want wat als …

Hoe onze twijfel uiteindelijk langzaam wegebde, weten we niet precies.

Was het een groeiend vertrouwen in onszelf en het aanstekelijke enthousiasme van de vroedvrouwen?

Was het het gevoel dat we de knusheid van onze vertrouwde omgeving verkozen boven de onpersoonlijke setting van een ziekenhuis?

Of was het de overtuiging dat een kind ter wereld brengen niet per se in een medische context hoeft?

Eigenlijk doet het er weinig toe: het liep zoals we gehoopt hadden, en daar zijn we Leentje, An en Els erg dankbaar voor!