Na vijf maanden zwangerschap begonnen mijn man en ik na te denken over hoe we ons kleine wondertje ter wereld wilden laten komen. Tot dan toe waren we opgevolgd door de gynaecoloog. Hoewel zeer sympathiek en bekwaam, herinneren we ons vooral de vele uren in de wachtzaal en de zeer korte consulten zonder veel uitleg. Er werd niet gesproken over de bevalling en de mogelijke opties, laat staan ons eigen idee en onze persoonlijke beleving.

Hoewel de meeste vrouwen in mijn omgeving in een ziekenhuis bevielen en ik ook geen bepaalde angst heb voor ziekenhuizen, wou ik een ziekenhuisbevalling niet als een vanzelfsprekendheid zien. Een vriendin van me was bijvoorbeeld thuis bevallen van haar derde kindje, maar een thuisbevalling dat leek me in eerste instantie ook niet helemaal wat ik wou. Na enig “gegoogle” kwam ik op de website van het geboortehuis terecht en zag ik het ATV filmpje over de Birth and Breakfast. Ik raakte in de ban van hun visie en het voelde een beetje als “thuiskomen”.

Zwangerschapscursus

Mijn man en ik besloten om er de zwangerschapscursus te volgen. Een schot in de roos. Mijn man werd ingewijd in de wondere wereld van het vrouwelijke lichaam en werd zo mogelijk nog meer betrokken bij de zwangerschap. Hoewel ik reeds veel gelezen had, was het fijn de lessen te volgen met de andere koppels. De lessen gaven me een enorm zelfvertrouwen en versterkten mijn natuurlijke kracht en intuïtie om het leven dat in mij groeide op de wereld te zetten.

Opvolging

Tot onze grote blijdschap hoorden we dat er nog een plekje vrij was om onze zwangerschap en bevalling verder te laten opvolgen door het Geboortehuis. Dat we in Antwerpen woonden vormde ook geen probleem. Een heel verschil met de begeleiding in het ziekenhuis. Al snel werd duidelijk dat een professionele relatie intensiteit en authenticiteit niet hoeft uit te sluiten. Leentje en Lieve verwelkomden ons steeds hartelijk op consultaties, zowel in het geboortehuis als bij ons thuis, en beantwoorden al onze vragen. We stelden een geboorteplan op en dachten daardoor na over zaken die we daarvoor niet eens als keuzes hadden gezien. Vaccinaties, supplementen, pijnverlichting, knip, bevallinghoudingen en -voorkeuren, … een bevallingsbad of niet? Ook mocht mijn zus, een vroedvrouw in een ziekenhuis, als tweede vroedvrouw bij de bevalling zijn. Mijn zus ging een aantal keer mee op consultatie. Steeds een hartelijke ontvangst, uitwisseling van weetjes, truukjes, en ervaringen. Heel fijn dat het geboortehuis hier voor open stond!

Thuisbevalling

We gingen uiteindelijk voor een thuisbevalling. De grote dag kwam dichter en dichterbij. Ons zoontje liet 10 dagen op zich wachten en besloot toen plots de sneltrein te nemen. Om half vier ‘s nachts brak mijn water en volgden de weeën zich razendsnel op. Terwijl ik mezelf afsloot van alles rondom mij, belde mijn man Leentje en mijn zus op. Zij hoorden meteen dat het menens was en kwamen iets later bij ons thuis aan. Intussen zat ik in mijn cocon de weeën op te vangen. Hoewel heftig en intens, hoorde ik in mijn achterhoofd een stemmetje dat zei dat ik goed bezig was en wist wat ik deed. Ook Leentje en mijn zus hoorde ik regelmatig complimentjes geven. Ik had mijn eigen fanclub . Iets later moest het plots snel vooruitgaan. Het hartje van ons baby’tje herstelde zich niet meer tussen de weeën door. Blijkbaar ging het voor hem te snel. Op geen enkel moment ben ik in paniek geschoten. Leentje bleef ongelofelijk kalm en ondersteunend, maar wist tegelijkertijd duidelijk te maken dat het nu echt vooruit moest gaan en dat het ernstig was. Ons zoontje zat gelukkig zo laag dat Leentje wist dat ze hem er zou uit krijgen moest het echt nodig zijn. Dus, eerst even op de baarkruk om de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Toen op de zetel met mijn zus duwend op mijn buik. En tenslotte ook een knip die ik bovendien amper voelde doordat ik reeds plaatselijk werd verdoofd. Ik wist dat Leentje zelden een knip zette, dus ik wist dat het niet goed ging. Toch opnieuw: de nodige maatregelen en professionaliteit, maar geen paniek waardoor ook ik zeer rustig bleef. En toen was hij daar dan, ons kleine wondertje!

Nazorg

De knip werd heel erg goed genaaid en de nazorg verliep verder uitstekend. De bevalling was mooi, een heel intense beleving en veel ruimte voor de papa in spe om betrokken te zijn. De hele dag konden we dankzij de goede zorgen van mijn zus, onze tweede vroedvrouw, in bed door brengen met ons drietjes. Zalig genieten! En ons geboorteplan… daarvan hebben we zo goed als niets omgezet in de praktijk . Het ging te snel voor kaarsjes en muziek, en ook in het bevallingsbad (dat nochtans in onze living stond) ben ik niet in geraakt. Toch was het zeer fijn om het geboorteplan op te stellen en stil te staan bij zaken die anders misschien niet eens in vraag gesteld werden.

Babymassage

Tenslotte volgde ik ook nog een babymassagecursus. Heel gezellig en nuttig. Het enige jammere: hier stopte verder ons traject bij het Geboortehuis. Dat voelde een beetje raar, want je bouwt op een zeer korte tijd toch een intense band op. Bedankt Leentje en Lieve, voor de zeer fijne opvolging! (en sorry dat we onze ervaring pas bijna 1 jaar na datum delen ).

Wie weet tot nog eens 😉