Al een kleine maand probeer ik op papier te krijgen hoe het was… die voorbije 10 intense maanden… Niet zo gemakkelijk blijkbaar… Tenzij het over jullie gaat… dat is helemaal duidelijk. Dat we na de prachtige geboorte van onze zoon Josse terug naar jullie zouden komen stond al heel lang vast.
Graag vertel ik even ons verhaal. Een stortbevalling, zo noemt m’n onze bevalling wel eens…
22 juli 2019, een mooie zomerdag. Ik begon de ramen te poetsen, liet het afdakje aan de achterdeur terug blinken, ging naar de winkel en stapte zelfs nog op de fiets. Na het 38 weken heel rustig te moeten doen omwille van de vele harde buiken vond ik het zalig! ’s Avonds de speelhoek en de keuken weer helemaal aan kant… jaja… mijn nestdrang was groot. Alles moest in orde zijn zodat we geen achterstand zouden hebben in huis wanneer ons kleintje kwam.
Niet vermoedend wat de nacht zou brengen kroop ik om 22.30u in bed. Maarten kwam om middernacht slapen en wreef nog wat over mijn rug. Ook hij viel niets vermoedend in slaap. Onze kleine Nelles besloot echter dat het geen tijd was om te slapen die nacht. Toen Maarten in slaap viel voelde ik in m’n buik iets geks gebeuren waarop de weeën snel starten. Toch nog maar even wachten dacht ik bij mezelf… wie weet is het toch nog niet zover. Omdat de weeën bleven aanhouden trippelde ik toch maar even naar de badkamer. M’n water brak… we zijn vertrokken… het is zover.. zalig!
Om half 2 maakte ik Maarten wakker. We waren er klaar voor. Terwijl ik m’n weeën opving en daartussen niet anders kon denken dan dat het perfect was, belde maarten Els op, begon hij het bad te vullen, kaarsen aan te steken,… zalig die rust en sfeer in huis. Het hoogtepunt van ons/mijn verhaal van positieve rebellie was van start gegaan.
“Om in beweging te komen en te doen wat echt voor je klopt ook al is het spannend en anders dan de norm.”
Ondertussen was ik richting de badkamer gegaan. De plek waar ik me had voorgesteld te bevallen als ik overdag zou bevallen. De badkamer is een plek waar bij ons thuis nooit iemand anders komt, ik dacht dat ik me daar het veiligst zou voelen. Mijn gewone weeën werden plots persweeën. ‘ Oh help, Els is er nog niet’. Voor alle duidelijkheid, Els kon hier absoluut niets aan doen, ze was er snel na ons telefoontje, maar wij waren net iets sneller. Gelukkig konden we snel de klik maken. Onze Nelles zou geboren worden in het ritme van den natuur, wij kunnen dit! Voor we het goed en wel wisten hadden we om 02.18u onze zoon in onze armen, een mooie gezonde jongen.
Die klik… die klik die wij daar konden maken hebben we grotendeels aan jullie te danken…
Het is dankzij jullie luisterend oor, dankzij jullie stimulans om boeken te lezen, om kritisch na te denken. Dankzij jullie die me steeds zijn blijven zeggen dat het wel eens snel zou kunnen gaan ondanks dat ik hoopte op een langere bevalling dan bij Josse. Dankzij de vertrouwensband die we mochten opbouwen en dankzij jullie geloof in ons! Ik die in het verleden gruwelde van de lessen yoga op school, genoot en leerde heel wat bij tijdens de prenatale yoga die ik bij jullie volgde. Mede dankzij jullie kon ik dan ook een paar keer rustig ademen tijdens de persweeën. Zelf al waren jullie er fysiek niet bij op de moment dat Nelles geboren werd, toch waren jullie er mentaal bij voor mij. De voorbereiding en de vertrouwensband was zo goed dat het ervoor gezorgd heeft dat ik sterk in mijn schoenen ben gaan staan en heeft ervoor gezorgd dat ik kon doen wat voor mij klopte.
Ook de begeleiding nadien…
Een paar minuten kwam Els aan. Van de badkamer verhuisde we naar de zetel. We maakte Josse wakker… eerst was hij eerst wat overrompeld, maar al snel was hij zo fier als een gieter. Hij glunderde! Hij zag mee hoe voor hem ‘het huisje van de baby’ geboren werd en nadat de navelstreng volledig was uitgeklopt knipte hij samen met Maarten de navelstreng door. Alles verliep op zijn gemakske, in dezelfde zalige sfeer waarin we gestart waren. Alles wat we samen in de hand hadden verliep perfect.
Het deed ook goed jullie de dagen nadien telkens weer te zien. Telkens weer dat echte luisterend oor, telkens weer een gesprek waarin je je begrepen voelt.
Het is spannend en anders dan de norm… jammer dat de norm hier in België vaak zo anders is… want moest elk gezin een kindje op de wereld kunnen zetten met een vroedvrouw die dezelfde visie en ambitie heeft als jullie… de wereld zou er weeral een stuk mooier uitzien… Ik ben er zeker van.
Dank u, Dank u, Dank u, om in beweging te komen, om te doen wat jullie doen, om te doen wat klopt, voor jullie positieve rebellie!

Lieve groetjes,
Evelien, Maarten, Josse en Nelles!