Maandag 26 juni 2017.
Een gewone dag in mijn zwangerschapsverlof, onze diertjes eten en drinken geven zelf ontbijten en dan douchen en aankleden.
Ik had al een aantal weken wat last van menstruatie krampen, dat kwam en dat ging weer weg, niks om mij druk om te maken hoort erbij hoor ik mezelf nog zeggen. Vooral in de nacht voelde ik ze.

Deze nacht waren ze iets duidelijker aanwezig, zal wel weer te druk zijn geweest moet het toch maar wat rustiger aandoen! Nu bleef ik het met regelmaat voelen, maar niet bij stil gestaan dat “het” al begonnen zou zijn ik was tenslotte pas 37 weken en 4 dagen.
Om 10 uur ging ik wat boodschapjes doen even langs de apotheek en theetje drinken bij vriendin. Daar nog even gezellig geluncht met de gedachten die “krampjes” komen toch wel regelmatig!
Rond 13 uur ging ik maar richting huis mijn man Patrick opgebeld dat ik geen boodschappen meer ging doen ik had er toch wat last van ik doe de rest morgen wel.

Bij thuiskomst was er een pakketje geleverd yesss vloerkleedje voor in de babykamer, uitgepakt en neergelegd. Kamertje was nu helemaal klaar, verder nog wat dingen opgeruimd en in huis wat bezig geweest. Om 15.30 uur bel ik toch maar even het geboortehuis en Leentje nam op. Dat is goed nieuws zegt ze je lichaam is zich al aan het voorbereiden het kan doorzetten of zakt af en wacht nog 2 weken zei ze.
16.30 uur Patrick belt dat hij onderweg is naar huis wat ik opzich best wel prettige gedachte vond aangezien het iets heftiger werd. Nog steeds niet stilgestaan met dat “het” al begonnen zou zijn.
17.30 uur kwam hij thuis en wilde wel even wat eten ik had totaal geen honger, ik dacht nog bij mezelf zou het dan toch bezig zijn dat ik geen honger heb. Ik had Els nog een berichtje gestuurd dat ik waarschijnlijk niet naar de yoga zou komen.

Om 19.00 uur ben ik richting badkamer gegaan even in bad gaan liggen. Om 19.30 uur kwam Patrick even kijken hoe het met me ging en zaten even gezellig te kletsen om 19.50 uur kijk ik hem aan en zeg “schat……. volgens mij zijn mijn vliezen gebroken” waarop mijn man reageerd met “huh hoe kan ik dat zien??”. Zolang het maar niet groen is, nee dat was het niet. Patrick vraagt aan me “zeg schat die krampjes hè heb jij nietgewoon al dehele dag weeën” Uhmmm dat zou nog wel eens goed kunnen jah antwoorde ik.

Om 20.00 uur heeft Patrick de vroedvrouwen gebeld en nam Nathalie de telefoon op met de vraag of hij mijn weeen wilde timen en dat ze met uurtje terug zou bellen. Na ongeveer 45 min belde ze terug en melde Patrick dat de interval van 5 min naar 3 min was gegaan en de weeën ook lang aanhielden. Schat zegt hij Nathalie is onderweg! Oooh heel fijn dacht ik nog. Rond 21.30 uur was Nathalie bij ons gearriveerd en had ze nog snel een bevallingsbad meegenomen (die waren er niet bij de consultatie en zou ik savonds na de yoga meenemen).

Ze vragen of ik miss naar de bank wil verplaatsen, nee ik wil op bed liggen. Toen Nathalie ging voelen hoever ik was zegt ze: nou Dana je zit al op 7 cm! UUUHHHMM WATTTT!! Nathalie heeft Els meteen gebeld dat ze rustig onze kant op kon komen en daar was Els. Toen ik Els zag zei ik nog helaas de yoga niet gehaald vanavond, Els reageerde dat er al gevraagd was of ik aan het bevallen was.

Besef van tijd was daarna helemaal weg ik was te druk om rustig de weeën op te vangen. Enige wat ik weet is dat ik in mijn gedachten bezig was met onder andere: volgens mij zit Els tegen de kast en leest ze een boekje, Nathalie zit links van mij Patrick zit rechts van mij en houden allebei een hand vast (die aardig fijn geknepen werd tijdens een wee) sorry Nathalie :-).
Okeey weer een wee rustig ademen diep ademhalen naar he buik ademhalen verrek eigenlijk werkt dat ook nog!
Nieuwe wee hé ik merk iets ik voel dat ik moet persen en begin te persen. Aantal weeën verder met meepersen vraagt Nathalie “Dana ben jij aan het meepersen” uhm ja al eventjes was mijn antwoord.
Ho wacht even even kijken hoever je bebt zei ze, aantal weeën verder was ik zover dat ik kon draaien gezien de weeën een piek hadden maar nooit helemaal weg waren lag ik het liefst zo stil mogelijk.

Yes, ik had 10 cm wauw we gaan idd persen.
Geloof dat ik ruim half uur geperst heb. Om 1.26 uur is onze zoon Noem geboren zo blij, zo gelukkig.
Wat had ik uitgekeken naar de bevalling ik kon er niet op wachten en toch niet verwacht dat ik zou bevallen op 37 weken en 4 dagen.

Ik wilde het liefst niet in het ziekenhuis bevallen en thuis in bad bevallen, het bad heb ik niet gehaald maar thuis wel en daar ben ik trots op met ons eerste kindje. Ook zijn wij enorm dankbaar met de vroedvrouwen voor alle begeleiding en zorgen zowel voor, tijdens en na de bevalling.

Tot bij de volgende zwangerschap ik ga jullie missen.

Dikke kus en knuffel van ons