We hadden net een feestje gehad, een verjaardagsfeestje. We wisten niet dat we zo snel nog een geboortedag zouden vieren.

Dat we aan de andere kant van het assepoesteruur opnieuw aan de aardbeien, chocolaatjes en bubbles zouden zitten.

Samen met Els en An èn met kleine Rien dicht tegen ons aan.

Wat was het gezellig rond het tijdelijke bed beneden. En dat was nog maar het begin.

Elke dag kwamen Els of An eens kijken en deden voor wat Benjamin- die helemaal in de zorgmodus ging- zelf kon doen.

Els, als geen ander zie jij aankomen en weet je op te vangen wanneer pijn, emotie of vermoeidheid even teveel worden.

An, jij weet ook hoe je voor een “maar-net-mama” een fijne cocon kan spinnen.

Maar las ik niet dat vroedvrouw, wijze vrouw betekent,

daar zijn wij het helemaal mee eens en willen we enorm voor bedanken!