Lieve Sander,

Wat was jij een actieve baby in mijn buik! Altijd maar schoppen met die beentjes en boksen met die armpjes in mijn mooie ronde buik. Op het einde was ik ruim dubbel zo dik! We waren dan ook heel benieuwd naar jou!
We hadden je eind september verwacht, maar je koos voor 1 oktober, een zonnige zaterdag. Rond 16uur voelde ik een eerst teken van je naderende geboorte. Als dit kleine steekje verder evolueert, komt de baby eraan, zei ik! Nog even mijn poetswerk afmaken in huis… Je papa had overheerlijke vol au vent gemaakt die ochtend. Ik had er best zin in. Dus aten we vol au vent met frietjes terwijl de weeen sneller en heviger werden. 18uur. Oei, laten we misschien toch even de vroedvrouw opbellen. Vroedvrouw Els kent ons ondertussen wel en raadde aan om niet meer te treuzelen en ons naar het geboortehuis te begeven. Je zus Lore gaf nog een laatste kus voor jou op mijn buik en vertrok met moeke en vake.
19uur. Een warm bad stond ons op te wachten omringd met kaarsjes: rust en warmte…
We waren nog maar goed geïnstalleerd toen de weeenstorm losbarstte. Ik werd verrast door de snelheid en intensiteit . Achteraf beschreef ik de bevalling as ‘vlot en venijnig’ en dat vat het mooi samen. Voor we het wisten lag Sander in mijn armen. 22.10uur Wat een lieve, kleine baby!