Rond 4 maanden in mijn zwangerschap heb ik contact genomen met het geboortehuis De Zon. Aangezien de bevalling van mijn dochterje, Lilou, heel lang geduurd heeft (39u) en uiteindelijk in het ziekenhuis verder in gang gezet werd (baxter en vliezen breken), wilde ik het deze keer graag anders. Zo natuurlijk mogelijk, geen epidurale en niet 4 verschillende vroedvrouwen achter elkaar… Ik belde in januari naar De Zon en maakte een afspraak met Els. Nadat ik mijn verhaal had gedaan, voelde ik me onmiddellijk op mijn gemak en wist dat ik de juiste beslissing had genomen. De ruimte en het vertrouwen die ik ervaarde tijdens de opvolgingen leidde ertoe dat ik besliste om thuis te bevallen. Indien nodig zouden we naar UZA (Edegem) gaan.

De uitgerekende datum voor ons zoontje was donderdag 8 juni 2017. Rond die tijd en daarna had ik wat harde buiken ’s nachts, maar niets dat mijn slaap onderbrak.

Dinsdag 13 juni: Leentje heeft gestript. Ondertussen al kleine 2 cm ontsluiting. ’s Avonds wat activiteit, harde buiken enwat lichte menstruatiepijn.

Donderdag 15 juni: Leentje stript opnieuw. Zelfde senario. Ik krijg ricinusolie mee om avond nadien op te drinken. Indien nodig op zaterdag 17 juni opnieuw afspraak bij Leentje voor voetreflexologie.

Vrijdagavond 16 juni omstreeks 21.00 drink ik ricinus cocktail met Amaretto en vers geperst appelsiensap. Heel lekker! Een hele avond lang, vol spanning, wachten we dat er iets gebeurd. Dit weekend moet het gebeuren als we thuis willen bevallen. Met toch enige teleurstelling kruipen we rond middernacht in bed.

Zaterdag 17 juni omstreeks 2.00 ga ik naar toilet, zou de olie dan toch zijn werk doen? Ik kruip terug onder de lakens maar voel wat onrust in de buik, anders dan de vorige dagen. Ik besluit om 2.30 naar beneden te gaan en zet me op de zitbal. Ik time de lichte weeën die onmiddellijk om de 4 min zijn. Ik zet wat kaarsjes aan en ik maak Ben om 3.00 wakker. Hij brengt de futon naar beneden en begint het bad alvast te vullen. Om 4.00 bellen we Leentje op, kwartiertje later is ze bij ons . Ik zit op dat moment nog op de zitbal de weeën weg te ademen, dit gaat nog zeer goed. Half uur later wordt pijn intenser en voel ik meer pijn in rug. Ben schudt mijn bekken tijdens de weeën, dat doet goed, het is alsof de wee wordt verbrokkeld in kleinere pijntjes… Om 5.30 vraag ik aan Leentje voor onderzoek om te weten waar ik sta: 4 cm en baarmoederhals is week. Ik denk: Yes, dat is al hele overwinning als ik vergelijk met de bevalling van mijn dochtertje (33u om aan 2cm te geraken). Ons zoontje ligt goed, maar wel beetje schuin met hoofdje, waardoor de pijn zich uitstraalt naar mijn rug. Om rugweeën wat te verlichten ga ik, op aanraden van Leentje, met knieën in zetel en handen naar voren op de grond op kussen om baby wat te kunnen verplaatsen. Dit helpt in het begin, rugweeën worden minder. Om 6.15 ga ik even in bad, is ondertussen goed gevuld en zeer aangenaam. Leentje geeft me de raad omgoed te blijven bewegen en verschillende houdingen aan te nemen zodat de zwaartekracht kan meewerkenHet is dan 7.00: Ik ben ondertussen heel moe en vind dit dus moeilijk, maar besef dat het alleen maar vlotter kan gaan. Het wordt licht buiten en ik begin te wandelen in de tuin. Leentje gaat nog even een uurtje rusten in de logeerkamer. Ik vang de weeën op door te leunen of te zitten op zitbal met druk op onderrug van Ben. Dit is zooo belangrijk, ik vraag steeds om meer druk te zetten. Ik voel telkens de wee hevig opkomen en dan geleidelijk wegebben… Om 8.30 onderzoekt Leentje nog eens: 5 cm en een papierdunne baarmoederhals. Hopla!! Weer een stukje gevorderd, halverwege… denk ik. Ik blijf de weeën opvangen en zien als een estafette die ik afleg, waarbij elke wee een tikkeltje harder of heviger wordt In de rustperiodes ertussen probeer ik goed te ontspannen. Diep en bewust ademen blijft voor mij de focus…

Om 9u is Lilou wakker en ze komt naast mij staan (ik ben een wee aan het opvangen, leunend op zitbal). Ze vraagt of ik droevig ben. Ik vertel haar dat ik pijn heb (maar dat het goed gaat) en dat broertje er binnenkort zal zijn. Dat vindt ze fijn en geruststellend. Ik loop met haar nog even naar de kippen om de eitjes te halen. Onderweg verschiet ze wel even wanneer er weer een wee opkomt. We lopen terug met 1 ei, wat voor een mooie metafoor zorgt. Lilou mag naar de buren om daar met de buurmeisjes en buurjongen te spelen… De weeën worden heviger, ik eet nog een boterhammetje met notenpasta en drink een theetje tussen de weeën door. Dat doet deugd. Om 9.50 komt Nathalie toe: ik dacht nu al? Duurt toch nog even niet? Om 10.00 controlleert Leentje nog eens en had me ook al wat voorbereid dat ze mogelijks de vliezen een zetje zou kunnen geven. Dit deed me wat angst aan, aangezien ik breken van de vliezen onmiddellijk terug associeerde met de bevalling van Lilou (op 2cm ontsluiting, weeënstorm en na uur uitgeput om epidurale smeekte). Leentje voelt dat ik hierdoor in angst ga en ze stelt me gerust dat dit niet hoeft en de situatie ook helemaal anders is. Ik ben ondertussen aan 7cm en vliezen staan op springen, het zal niet lang meer duren (1 uur) of ze kunnen ook spontaan breken. Ik vertrouw op Leentje en ze geeft de vliezen een zetje. Ik voel het vruchtwater zachtjes lopen, deed helemaal geen pijn. Opeens is de volgende wee heel hevig, ik wil terug naar buiten gaan wandelen samen met Ben. Ben stelt me opnieuw gerust en ondersteunt me, nog 2 weeën en ik voel dat ik precies naar het toilet moet. Leentje geeft aan dat ik me best naar het bad begeef als ik daar graag wil bevallen. Ik ga in bad samen met Ben die achter mij zit. Ik hang over bad en voel dat ik moet duwen, heb pas na 2 persweeën door dat het einde in zicht is. Nathalie zit naast Ben en Leentje voor mij, die heb ik stevig (sorry) vast met mijn handen. Leentje zegt dat ik mijn gevoel moet blijven volgen en vraagt of ik het hoofdje begin te voelen. Ik ben heel gefocust en geniet (!) van de rustmomenten tussen 2 persweeën in. Het persen gaat goed, hoor ik Ben en de vroedvrouwen zeggen, dus ik blijf de helse pijn verdragen en voel het onderaan branden. Achteraf blijkt dat na 30 min persen Sepp geboren is. Ik leun naar achter tegen Ben en neem Sepp in mijn armen op mijn borst. Ik kan het niet geloven dat het zover is, het lijkt allemaal zo snel te zijn gegaan en ik was nog steeds in de overtuiging dat het niet “snel” (8u) kon gaan bij mij . De placenta volgt ook snel en nadien ga ik op de futon in de living liggen waar Sepp voor het eerst kan drinken.

Ik ben zo opgelucht en de vroedvrouwen en Ben zoooo dankbaar voor hun aanwezigheid, steun en motivatie… Dankjulliewel! Zo vredig en vol vertrouwen bevallen, had ik me op voorhand niet kunnen inbeelden.

Ik droom ondertussen (dag 9) nog vaak na over de bevalling en heb ook mijn eerste bevalling ergens terug herbeleefd en verwerkt… Sepp is een super rustig ventje, de eerste dagen leek het alsof hij nog niet aangekomen was op aarde. Heerlijk om die rust te mogen ervaren… Nu genieten we verder! Ons gezinnetje is compleet!