Ik kende het geboortehuis reeds van mijn vorige 2 zwangerschappen. De eerste keer wou ik enkel de arbeid thuis doen, maar ging het zo vlot dat ik thuis ben bevallen. Dit was zo een fijne, hartverwarmende ervaring geweest, dat ik de volgende zwangerschap echt wel bewust wou thuis bevallen; maar de natuur besliste er anders over want vliezen die 5 weken te vroeg breken, dat betekent snel naar het ziekenhuis vertrekken… Mijn laatste zwangerschap heb ik dan maar gezegd: ik hou alle pistes open en zal het dan wel bekijken, met een vroeggeboorte in het achterhoofd en zware verbouwingswerken in huis. Maar naarmate de zwangerschap vorderde (en de werken in huis in eindfase geraakte) zag ik het weer helemaal zitten om het gezellig thuis te doen, met de hulp van Leentje en Els. Toen ik ’s avonds voelde dat de weeën begonnen waren, even naar Els gebeld om haar te verwittigen, maar wat bleek… Els had reeds een bevalling waar ze niet weg kon en Leentje was nog niet terug van huwelijksreis. Maar Els ging alvast op zoek naar vervanging. Lieve, een vroedvrouw uit Geel, werd gemobiliseerd. Ik voelde dat het allemaal heel snel ging, gelukkig bleef Els aan de lijn (lang leve de speaker) en met hulp van haar hebben mijn man en ik even ons kindje zelf ter wereld gebracht. Het waren spannende momenten maar op geen enkel moment waren we in paniek, de rust die Els gaf, straalde door de telefoon :o) Zelfs zonder echt erbij te zijn, hadden we niet het gevoel dat we er alleen voor stonden, maar dat Els er ook was. Natuurlijk was het fijn geweest als we dit hadden kunnen delen met Els en Leentje, maar op zo’n wonderbaarlijke manier bevallen, wie kan dat zeggen… 10 minuten later is dan Lieve aangekomen en heeft de nageboorte en goede zorgen op zich genomen. De 2 oudsten hebben we dan wakker gemaakt en samen hebben we kunnen genieten van de eerste momenten. En zo zie je maar… het loopt toch niet zoals ik had verwacht, maar was nog veel beter… Dank je wel voor jullie enthousiasme, lieve zorgen en fantastische aanpak!