Er wordt me gevraagd om de meest magische tijd van mijn leven op papier te zetten. Dit is enorm moeilijk, maar dit ben ik mijn toenmalige vroedvrouwen Els en Mariet echt wel tegoed.
Het jaar voordat ik zwanger was van Eden, heb ik twee vroege miskramen gehad. Deze werden begeleid in het ziekenhuis door een gynaecologe. Ik voelde eenrichtingsverkeer, een tekort aan empathie, en heel de ziekenhuissfeer heb ik kil, onpersoonlijk en ‘van de lopende band’ ervaren. Ik kreeg erg weinig informatie over zowat alles. Na de curretage kreeg ik een baarmoederontsteking, en mijn gynaecologe was gewoonweg niet bereikbaar. Toen ik opgenomen werd op de spoed lag ik op een kamer op de, jawel…de kraamafdeling. Deze ervaring had me volledig uit mijn kracht gehaald. Het voelde aan alsof ik aan mijn lot werd overgelaten, en ik wist, dat ik het een volgende keer over een andere boeg wou slaan!
Een jaar later werd ik zwanger van Eden. Ik contacteerde het geboortehuis de ‘Zon’, en Els en Mariet zouden me begeleiden tot na de bevalling. Hier zou ik ook bevallen, op een natuurlijke manier, in een rustgevende en intieme sfeer. Het kon dus ook volledig anders!
Tijdens de consultaties werden al mijn vragen beantwoord, en werd er ruim de tijd genomen om zowel aandacht te schenken aan mijn mentale als mijn medische proces. Ik kreeg de kans om Els en Mariet goed te leren kennen, en ze stonden 24/7 voor me klaar! Hierdoor wist ik dat vroedvrouwen zich voor de volle 100 percent toewijden aan hun vak/passie. En deze toewijding gaf me kracht en vertrouwen om te geloven in mezelf, of in mijn vrouw-zijn.
Gedurende de zwangerschap werden er door het geboortehuis cursussen aangeboden. Ik koos voor de zwangerschapscursus. Ik werd geïnformeerd over de verschillende posities waarin een vrouw kan bevallen, hoe weeën konden worden opgevangen, over het verloop van de bevalling,…We leerden ademhalingstechnieken en massagetechnieken. Kortweg: ik leerde mijn lichaam kennen, en mijn partner werd tot in het detail betrokken! Deze periode zijn mijn vriend en ik superhard naar elkaar toegegroeid, alleen maar omdat hij ook het gevoel had er deel van uit te maken!
De periode vlak voordat ik Eden op de wereld bracht, was ik 8 dagen overtijd. Ik herinner me de paniek en onrust. Els en Mariet konden dit ontzettend goed opvangen. Ze gingen er alles voor doen om me niet te moeten laten inleiden in het ziekenhuis!!! Ik had immers 9 maanden kunnen groeien naar de idee om te bevallen in het geboortehuis, en dit had ik helemaal geromantiseerd in mijn hoofd. Ik had een formulier ingevuld met al mijn wensen over hoe ik de bevalling had ingebeeld, wat belangrijk voor me was. Werkelijk met alles werd rekening gehouden en bespreekbaar gemaakt. Ik was er klaar voor, dus je kan je reeds voorstellen hoeveel stress ik kreeg bij de idee van een bevalling in het ziekenhuis.
Op het laatste werd ik vaker opgevolgd met de baby. Els en Mariet hadden enkele trucjes achter de hand om Eden op gang te brengen (nu mag je echt wel gaan komen!). Op zondag 24 november had ik mijn laatste consultatie met Els. Ik had die nacht mijn slijmprop verloren en ik had al enige ontsluiting. Ze stelde voor om ’s avonds terug te komen naar het geboortehuis met mijn valies, want die nacht zou het gebeuren. Ik moet zeggen dat ik zelf niet overtuigd was. Ik had immers al enkele dagen af en toe een wee, maar niets kwam echt op gang. Die avond had Els me een ‘wonderolie’ gegeven en mijn baarmoedermond gestript om weeën op te wekken. Door deze combinatie kwamen mijn weeën nu echt op gang. Hier was geen twijfel meer aan. Nick en ik hadden de bevallingskamer volledig voor onszelf. Ik besloot om in bad te gaan liggen, en al snel volgde de ene wee op de andere. Els had een tweede vroedvrouw ‘Inge’ opgeroepen om haar te assisteren. Ze hebben me beiden enorm gesteund met mijn ademhaling, hun kalme aanwezigheid en aanmoediging. Na een pijnlijke, maar oh zo vlotte en intieme bevalling kwam Eden de volgende ochtend op onze wereld. Deze ervaring is met niets, maar dan ook met NIETS in het leven te vergelijken. Ik kan het gevoel van die nacht nog steeds (na 4 maanden) oproepen als de dag van gisteren. Dit heb ik mede te danken aan de rust in de omgeving, de intieme sfeer, betrokkenheid van mijn partner en vooral het niet ingrijpen waar niet ingegrepen hoeft te worden door Els en Inge. Ze hebben me volledig laten ZIJN en laten bestaan in mijn oerkrachten…Heerlijk!
Nick en ik zijn nog een extra nacht gebleven na de geboorte van Eden. We werden op onze wenken bediend door Els. En telkens als we vragen of onzekerheden hadden, konden we haar steeds bereiken. Ik had twee nachten niet geslapen, omdat ik het veel te druk had met staren naar onze kleine man, haha!
De week erop kwamen Els en Mariet afwisselend ons dagelijks een bezoek brengen om het gewicht van Eden op te volgen, borstvoeding op te volgen,…Ze konden me het gevoel geven dat ik kei goed bezig was! Hierdoor werd ik al een stuk minder onzeker. Met dank daarvoor!
Aan deze tekst heb ik lang gewerkt, omdat ik heel die periode opnieuw mag beleven. Nogmaals, dit was de mooiste periode uit mijn leven; zowel de zwangerschap als de bevalling. En dit is mede te danken aan de warme en krachtige ondersteuning van Els, Mariet en Inge. Bedankt! Bedankt!! en nog is Bedankt!!!
Veel Liefs,
Dagmar, Nick en Eden.