Na de geweldige begeleiding tijdens mijn eerste zwangerschap wist ik het zeker, ook mijn tweede zwangerschap wilde ik graag een helpende hand van Leentje, Els en Nathalie. De eerste 20 weken waren bijzonder hels door aanhoudende misselijkheid. De moraal was soms ver te zoeken, maar de bezoekjes aan het geboortehuis zorgden voor lichtpuntjes en een houvast. Met de gepaste begeleiding op het juiste moment: een luisterend oor, een voetmassage als babbelen ook niet meer ging,…
De zwangerschapsyoga met Els maakte dat ik tegen de bevalling wel terug kon geloven in de kracht van mijn eigen lichaam. Ik was er klaar voor!

Een weekje voor de aangekondigde datum werd ik op de dag van de arbeid -hoe toepasselijk- overvallen door felle krampen. ‘De voorbereidingen zijn begonnen’ dacht ik. Rond middernacht braken mijn vliezen en begonnen de weeën. Door het gewonnen vertrouwen kon ik ze vlot aan en vier uur later stond Leentje aan de voordeur om even polshoogte te nemen. Net op tijd om te vertrekken naar het UZA. Daar aangekomen dienden de persweeën zich aan. Leentje bracht gauw alles in gereedheid en liet mij volledig mijn ding doen. Plots bleek dat Lize zich niet op de gangbare manier wou presenteren aan de wereld. Ze kwam -totaal onverwachts- met de billen eerst. Het protocol zorgde ervoor dat er extra mensen kwamen aangelopen, maar Leentje hield ze heel professioneel en rustig op een afstand waardoor ik gewoon verder kon doen. Lize kwam geheel op eigen kracht ter wereld! Met dank aan de rust die Leentje steevast bewaarde!

Ook na de bevalling kon ik blijven rekenen op de goeie zorgen van geboortehuis de Zon. Met zorgen over een afbuigende curve kon ik steeds bij hen terecht. Nathalie volgde me van nabij op. Ondertussen is Lize één jaar en nog steeds even eigenzinnig. 🙂

Dikke merci aan Leentje, Els en Nathalie!